W 2007 roku Fundacja Nowe Siedem Cudów, kierowana przez szwajcarskiego przedsiębiorcę Bernarda Webera we współpracy z agencją marketingową Deureka, zorganizowała globalne głosowanie, którego wyniki ogłoszono 7 lipca w Lizbonie. Projekt ten, szczególnie popularny w Indiach i Chinach, pozwolił na wyłonienie siedmiu zabytków reprezentujących różne cywilizacje i epoki, od starożytności po XX wiek. UNESCO w oświadczeniu poinformowało, że nie brało udziału w tym przedsięwzięciu, wbrew przekonaniu wielu głosujących. W końcowym wyborze znalazły się obiekty na wszystkich kontynentach: Wielki Mur Chiński, system fortyfikacji budowany przez kilka stuleci; Petra w Jordanii, nabatejskie miasto z IV wieku p.n.e. wykute w różowym piaskowcu; Koloseum w Rzymie, amfiteatr z I wieku mogący pomieścić 50 000 widzów; Chichén Itzá w Meksyku, miejsce Majów ukazujące wiedzę astronomiczną tej cywilizacji; Machu Picchu w Peru, inkaskie miasto z XV wieku położone na wysokości 2430 metrów n.p.m.; Tadż Mahal w Indiach, mauzoleum z białego marmuru wybudowane w latach 1631–1643; oraz Pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, monument o wysokości 38 metrów, odsłonięty w 1931 roku. Piramida Cheopsa, jedyny zachowany cud starożytności, została wycofana z głosowania i otrzymała tytuł honorowy. 21 kandydatur wybrała komisja architektów z pięciu kontynentów, której przewodniczył Federico Mayor, były dyrektor generalny UNESCO. Kryteria obejmowały walory estetyczne, osiągnięcia architektoniczne i historyczne znaczenie. Każdy zabytek musiał zostać wzniesiony przez człowieka, ukończony przed 2000 rokiem i znajdować się w odpowiednim stanie zachowania. Ten zbiór zawiera wszystkie wybrane obiekty i pozwala użytkownikom przeglądać ich lokalizacje i zdjęcia w osobnych opisach.
Chiny
Wielki Mur Chiński rozciąga się na ponad 20 000 kilometrów przez północne Chiny, łącząc wieże strażnicze, fortece i obiekty obronne z różnych dynastii. Ta monumentalna fortyfikacja graniczna była budowana przez dwa tysiąclecia, przy czym najbardziej znane odcinki pochodzą z dynastii Ming. Mur przecina różnorodne krajobrazy od pustyń po góry i służył ochronie przed koczowniczymi ludami z północy oraz kontroli szlaków handlowych.
Jordania
Petra została założona w IV wieku p.n.e. przez Nabatejczyków w suchej dolinie na południu Jordanii. Stanowisko archeologiczne zawiera kilkaset konstrukcji wyrzeźbionych bezpośrednio w czerwonych skałach piaskowcowych. Skarbiec Al-Khazneh prawdopodobnie służył jako królewska grobowiec. Siq, naturalny wąwóz skalny o długości około 1,2 kilometra, stanowi główne wejście do miasta. Petra funkcjonowała jako główne centrum handlowe łączące karawany z Arabii, Egiptu i regionu śródziemnomorskiego. Miasto posiadało zaawansowany system zarządzania wodą obejmujący kanały, cysterny i tamy.
Rzym, Włochy
Koloseum zostało zbudowane między 72 a 80 rokiem n.e. za panowania cesarzy Wespazjana i Tytusa. Ten eliptyczny amfiteatr ma 189 metrów długości i 156 metrów szerokości. Czterokondygnacyjna fasada osiąga wysokość 48 metrów. Monument posiadał złożony system korytarzy i podziemnych komór, w których trzymano gladiatorów i dzikie zwierzęta przed walką. Widzowie wchodzili przez 80 różnych wejść, co umożliwiało szybką ewakuację. Koloseum służyło jako miejsce wydarzeń publicznych przez prawie 500 lat.
Jukatan, Meksyk
Chichén Itzá to rozległe stanowisko archeologiczne w północnym Jukatanie, zbudowane przez Majów między VI a XIII wiekiem. Kompleks rozciąga się na kilka kilometrów kwadratowych i zawiera liczne struktury, w tym 30-metrową piramidę Kukulcána, znaną również jako El Castillo, z czterema schodami liczącymi po 91 stopni każdy. Obserwatorium astronomiczne El Caracol демонструje zaawansowaną wiedzę Majów w zakresie obserwacji nieba. Wielkie Boisko do Gry w Piłkę mierzy 168 metrów długości i posiada kamienne pierścienie umieszczone na wysokości siedmiu metrów. Świątynia Wojowników z kolumnowymi salami oraz Tzompantli, platforma ozdobiona reliefami czaszek, dokumentują militarne i ceremonialne znaczenie miasta.
Region Cuzco, Peru
Machu Picchu to XV-wieczna cytadela Inków zbudowana na skalistym grzbiecie na wysokości 2.430 metrów nad poziomem morza w peruwiańskich Andach. Miejsce zawiera około 200 kamiennych struktur, w tym budynki mieszkalne, świątynie, magazyny i tarasy rolnicze. Amerykański archeolog Hiram Bingham zwrócił na to miejsce uwagę międzynarodową w 1911 roku. Architektura demonstruje zaawansowane techniki budowlane Inków, z precyzyjnie ciętymi blokami kamiennymi dopasowanymi bez zaprawy. Cytadela znajduje się między szczytami Huayna Picchu i góry Machu Picchu i łączy się z siecią szlaków inkaskich.
Agra, Indie
Tadż Mahal wznosi się na południowym brzegu rzeki Jamuny jako monumentalne mauzoleum zbudowane z białego marmuru. Cesarz Shah Jahan zlecił budowę tego pomnika między 1631 a 1643 rokiem na cześć swojej zmarłej żony Mumtaz Mahal. Konstrukcja łączy perskie, islamskie i indyjskie elementy architektoniczne w symetrycznym projekcie. Centralna kopuła osiąga wysokość 73 metrów i jest flankowana przez cztery minarety. Zewnętrzne ściany prezentują złożone prace inkrustacyjne z półszlachetnych kamieni oraz kaligraficzne inskrypcje z Koranu.
Rio de Janeiro, Brazylia
Ten posąg Chrystusa Odkupiciela wznosi się na 38 metrów wysokości na szczycie góry Corcovado, górując nad Rio de Janeiro z wysokości 710 metrów. Monumentalna rzeźba została wzniesiona w latach 1922-1931 według projektu inżyniera Heitora da Silva Costy i rzeźbiarza Paula Landowskiego. Rozpiętość ramion wynosi 28 metrów. Posąg jest zbudowany z żelbetu i pokryty płytkami ze steatytu. Reprezentuje wiarę chrześcijańską i stanowi symbol miasta oraz całej Brazylii.
Giza, Egipt
Piramida Cheopsa została zbudowana około 2560 roku przed naszą erą jako grobowiec królewski dla faraona Cheopsa. Ta monumentalna konstrukcja jest najstarszym i jedynym zachowanym z siedmiu cudów świata starożytnego. Piramida osiągała pierwotnie wysokość około 146 metrów i składa się z około 2,3 miliona bloków kamiennych. Podczas wyboru nowych siedmiu cudów świata została wycofana z głosowania i wyznaczona jako kandydat honorowy. Piramida służyła jako miejsce wiecznego spoczynku faraona i została zaprojektowana, aby ułatwić jego przejście do życia pozagrobowego.
Wiltshire, Wielka Brytania
Stonehenge to prehistoryczny monument na równinie Salisbury, składający się z kilku koncentrycznych kręgów kamiennych. Struktura została zbudowana między 3000 a 1600 rokiem p.n.e. w wielu fazach budowy. Masywne kamienie sarsen ważą do 25 ton, podczas gdy mniejsze niebieskie kamienie zostały przetransportowane z wzgórz Preseli w Walii. Astronomiczne ustawienie monumentu wskazuje na związki z cyklami słonecznymi i księżycowymi. Archeolodzy sądzą, że w tym miejscu odbywały się ceremonie religijne i obrzędy pogrzebowe. Stonehenge jest obiektem światowego dziedzictwa UNESCO i przyjmuje ponad milion odwiedzających rocznie.
Ateny, Grecja
Akropol Ateński wznosi się na skalistym płaskowyżu o wysokości 156 metrów nad grecką stolicą. Partenon, najważniejsza świątynia kompleksu, został zbudowany między 447 a 432 rokiem przed Chrystusem za czasów Peryklesa i był poświęcony bogini opiekuńczej Atenie. Teren obejmuje inne budowle, takie jak Propyleje, Erechtejon i świątynię Ateny Nike. W okresie klasycznym Akropol służył jako centrum religijne i polityczne Aten. Doryckie kolumny i fryzy Partenonu pokazująArchitektoniczne mistrzostwo starożytnych budowniczych. Dziś Akropol jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO i dokumentuje znaczenie kulturowe starożytnej Grecji.
Stambuł, Turcja
Hagia Sophia została zbudowana w roku 537 za panowania cesarza Justyniana jako kościół chrześcijański i przez ponad tysiąclecie służyła jako główna świątynia Cesarstwa Bizantyjskiego. Po zdobyciu Konstantynopola przez Osmanów w 1453 roku budynek został przekształcony w meczet. W 1935 roku Republika Turecka zdecydowała o przekształceniu Hagia Sophii w muzeum, zanim w 2020 roku ponownie uzyskała status meczetu. Konstrukcja charakteryzuje się monumentalną kopułą, która spoczywa na czterech filarach i ma średnicę ponad 30 metrów.
Siem Reap, Kambodża
Angkor to rozległe stanowisko archeologiczne w północno-zachodniej Kambodży, które zawiera pozostałości cywilizacji Khmerów z IX do XV wieku. Centrum tej starożytnej stolicy stanowi świątynia Angkor Wat, hinduistyczny monument z XII wieku, później przekształcony w świątynię buddyjską. Cały obszar rozciąga się na ponad 400 kilometrów kwadratowych i obejmuje setki świątyń, w tym Bajon z gigantycznymi kamiennymi twarzami oraz Ta Prohm, gdzie wielowiekowe drzewa oplatają ruiny. Systemy hydrauliczne z rezerwuarami wody i kanałami świadczą o zaawansowanej inżynierii tej epoki.
Wyspa Wielkanocna, Chile
Moai z Wyspy Wielkanocnej to monumentalne kamienne figury wyrzeźbione z wulkanicznego tufu między XIII a XVI wiekiem przez polinezyjską cywilizację Rapa Nui. Te posągi, osiągające do 10 metrów wysokości, przedstawiają zmarłych przodków czczonych jako pośredników między światem ziemskim i duchowym. Większość Moai została wyrzeźbiona w kamieniołomie Rano Raraku, a następnie przetransportowana przez wyspę, aby zostać wzniesiona na kamiennych platformach zwanych Ahu. Dziś około 900 tych monumentów stanowi jedne z najważniejszych świadectw archeologicznych Pacyfiku.
Mali
Timbuktu zostało założone w V wieku i stało się ważnym ośrodkiem handlu i nauki w Afryce Zachodniej między XIII a XVI wiekiem. Miasto mieści kilka meczetów z suszonej cegły, w tym meczet Djinguereber i meczet Sankoré, które funkcjonowały jako uniwersytety. Timbuktu służyło jako węzeł transsaharyjskiego handlu złotem, solą i niewolnikami. Miasto przechowuje tysiące manuskryptów dotyczących astronomii, matematyki, medycyny i islamskiej jurysprudencji. Teksty te dokumentują naukową i literacką tradycję regionu.
Granada, Hiszpania
Alhambra to zespół pałacowo-obronny pochodzenia mauretańskiego, którego budowę rozpoczęto w 1333 roku za panowania władców Nasrydów w Granadzie. Zabytek łączy architekturę militarną z rezydencjami królewskimi i reprezentuje ostatni rozkwit kultury islamskiej na Półwyspie Iberyjskim. Obiekt obejmuje kilka pałaców, ogrodów i murów obronnych rozciągających się na wzgórzu Sabika. Pałace Nasrydów ukazują wyrafinowanie architektury islamskiej poprzez geometryczne wzory, stiuki i kaligrafię. Alhambra służyła jako siedziba rządu Emiratu Granady do zdobycia miasta w 1492 roku.
Moskwa, Rosja
Kreml moskiewski to kompleks obronny, którego pierwsze struktury zostały zbudowane w 1156 roku. Po pożarze przeprowadzono kompleksową przebudowę w 1561 roku za panowania Iwana Groźnego. Kompleks ten służy jako centrum władzy państwowej Rosji od stuleci i mieści oficjalne rezydencje, budynki administracyjne oraz kilka znaczących katedr. Czerwone ceglane mury rozciągają się na długości 2,2 kilometra i otaczają dwadzieścia wież o różnych konstrukcjach. Wewnątrz murów znajdują się Wielki Pałac Kremlowski, Zbrojownia z kolekcjami historycznymi, Sobór Uspieński i inne budowle sakralne.
Kioto, Japonia
Kiyomizu-dera została założona w 778 roku i całkowicie odbudowana w 1633 roku po pożarze. Ta buddyjska świątynia należy do szkoły Hosso i wzięła swoją nazwę od wodospadu Otowa, którego wody uważane są za czyste. Główna hala świątyni posiada drewniany taras, który rozciąga się 13 metrów nad zboczem wzgórza, podtrzymywany przez 139 filarów połączonych bez użycia jednego gwoździa. Ta technika konstrukcyjna pokazuje tradycyjne japońskie metody stolarskie. Kompleks świątynny obejmuje kilka budynków, pagód i sanktuariów położonych w zalesionych wzgórzach na wschód od Kioto.
Bawaria, Niemcy
Zamek Neuschwanstein został zbudowany między 1869 a 1886 rokiem na polecenie króla Ludwika II Bawarskiego. Budowla stoi na skalistym występie nad wioską Hohenschwangau i uosabia romantyczne ideały XIX wieku. Architektura czerpie inspirację ze średniowiecznych fortec, zawierając wieże, blanki i dziedzińce. Wnętrza przedstawiają rozbudowane malowidła ścienne ukazujące sceny z legend germańskich i świata Ryszarda Wagnera. Sala tronowa w stylu bizantyjskim oraz sala śpiewaków należą do najważniejszych pomieszczeń. Budowla pozostała niedokończona po śmierci Ludwika II w 1886 roku. Obecnie zamek zalicza się do najczęściej odwiedzanych miejsc w Niemczech i posłużył jako inspiracja dla różnych bajkowych zamków.
Nowy Jork, Stany Zjednoczone
Statua Wolności została podarowana przez Francję Stanom Zjednoczonym w 1886 roku i stoi na wyspie Liberty Island w porcie nowojorskim. Francuski rzeźbiarz Auguste Bartholdi zaprojektował miedzianą statuę o wysokości 46 metrów, podczas gdy Gustave Eiffel skonstruował wewnętrzną żelazną konstrukcję. Ta statua przedstawia Libertas, rzymską boginię wolności, trzymającą pochodnię w prawej ręce i tablicę z datą amerykańskiej Deklaracji Niepodległości w lewej ręce. Monument służy jako symbol wolności i demokracji od czasu swojego odsłonięcia i witał miliony imigrantów przybywających do Stanów Zjednoczonych.
Paryż, Francja
Wieża Eiffla została zbudowana między 1887 a 1889 rokiem przez Gustave'a Eiffla na Wystawę Światową, osiągając wysokość 324 metrów. Ta konstrukcja z żelaza pudlingowego składa się z 18.000 elementów metalowych połączonych 2,5 miliona nitów. Wieża pierwotnie służyła jako łuk wejściowy na wystawę i miała zostać zdemontowana po dwudziestu latach. Dziś przyjmuje kilka milionów odwiedzających rocznie i oferuje panoramiczne widoki na Paryż z trzech poziomów obserwacyjnych. Struktura reprezentuje możliwości techniczne ery przemysłowej.
Sydney, Australia
Opera w Sydney została otwarta w 1973 roku i zaprojektowana przez duńskiego architekta Jørna Utzona. Zlokalizowana na Bennelong Point w porcie w Sydney, ta budowla jest uważana za jedno z najważniejszych dzieł architektonicznych XX wieku. Charakterystyczna konstrukcja dachu składa się z wielu segmentów w kształcie muszli pokrytych ponad milionem białych płytek ceramicznych. Opera mieści kilka sal widowiskowych, w tym Concert Hall z 2679 miejscami siedzącymi oraz Joan Sutherland Theatre przeznaczony dla produkcji operowych i baletowych. Każdego roku odbywa się tu ponad 1500 przedstawień, które ogląda około 1,2 miliona widzów.