Sydney Opera House

Architektura XX i XXI wieku przekształciła centra miastowe dzięki konstrukcjom wykraczającym poza granice inżynierii. Wieże obserwacyjne, takie jak Space Needle w Seattle, i eksperymentalne kompleksy mieszkalne jak Habitat 67 w Montreal, świadczą o rozwoju technik budowlanych. Architekci eksplorowali nowe formy przy użyciu materiałów takich jak stal, szkło i beton, tworząc konstrukcje odpowiadające rosnącym potrzebom metropolii. Ta kolekcja obejmuje budynki, które odcisnęły ślad na swojej epoce dzięki innowacyjnemu projektowi. W Barcelonie Casa Milà autorstwa Antonia Gaudiego ma falujące elewacje, które łamią klasyczne wzorce, podczas gdy w Londynie 30 St Mary Axe wykorzystuje technologie oszczędzające energię w swojej 180-metrowej strukturze. Od Guggenheim Museum w Bilbao z pokryciem z tytanu po sztuczne wyspy kształtowane na Zatoce Perskiej w Dubai, te realizacje ukazują różnorodność podejść architektonicznych na świecie. Każdy budynek odzwierciedla swoje otoczenie miejskie i proponuje rozwiązania wyzwań technicznych i funkcjonalnych swojej epoki.

Ta kolekcja prezentuje znaczące dzieła architektoniczne z różnych okresów i kontynentów. Od średniowiecznych katedr po współczesne wieżowce, wybór dokumentuje techniczny i estetyczny rozwój projektowania budynków. Wymienione budynki zostały stworzone przez wpływowych architektów i ukształtowały ewolucję nowoczesnej architektury. Lista obejmuje struktury religijne takie jak gotyckie kościoły i klasztory, obiekty publiczne jak muzea i sale koncertowe oraz budynki mieszkalne, które ustanowiły nowe standardy budowlane. Każdy budynek demonstruje szczególne rozwiązania konstrukcyjne lub cechy stylistyczne, które przyczyniają się do zrozumienia historii architektury. Wybór oferuje wgląd w różne style budowlane, materiały i metody konstrukcyjne.

Te opery reprezentują międzynarodową kulturę muzyczną. Budynki prezentują style architektoniczne od baroku po nowoczesność. Sale zapewniają optymalne warunki akustyczne do przedstawień operowych. Teatry znajdują się w miastach jak Paryż, Nowy Jork i Sydney.

Ta kolekcja łączy główne osiągnięcia techniczne, które zaznaczyły historię nowoczesnej inżynierii. Od zapory Hoovera na Kolorado, zbudowanej w 1936 roku do produkcji energii hydroelektrycznej, po projekt fuzji jądrowej ITER we Francji, który reprezentuje przyszłość badań energetycznych, te konstrukcje ilustrują ludzką odwagę i umiejętności. Każda struktura służy konkretnemu celowi: pokonywanie przeszkód naturalnych jak most Brookliński, łączący Manhattan z Brooklynem od 1883 roku, ułatwianie handlu morskiego poprzez Kanał Panamski między Atlantykiem a Pacyfikiem, czy przesuwanie granic wysokości z Burj Khalifa na 828 metrach. Te osiągnięcia są odwiedzane na całym świecie i często oferują godne uwagi doświadczenia. Wieża Eiffla przyjmuje 7 milionów odwiedzających rocznie, którzy wchodzą, aby odkryć Paryż z jej 324 metrów wysokości. Maglev w Szanghaju umożliwia podróżowanie z prędkością 430 kilometrów na godzinę dzięki lewitacji magnetycznej. Wiadukt Millau przecina dolinę Tarn na wysokości 343 metrów nad poziomem morza na długości 2460 metrów. Te punkty orientacyjne inżynierii zapraszają do zrozumienia, jak architektura przemysłowa ukształtowała nasz współczesny świat, łącząc funkcjonalną konieczność z techniczną biegłością, która nadal fascynuje odwiedzających na całym świecie.

Architektura kolista fascynuje budowniczych od starożytności. Ta kolekcja łączy rzymskie amfiteatry takie jak Koloseum, średniowieczne wieże jak Okrągła Wieża w Kopenhadze, barokowe konstrukcje z kopułami i nowoczesne budowle. Forma kolista oferuje praktyczne zalety dla właściwości akustycznych, stabilności konstrukcyjnej i optymalnego wykorzystania przestrzeni. Wybrane budynki pełnią różne funkcje: świątynie religijne, fortyfikacje, obserwatoria, muzea i miejsca wydarzeń. Każdy przykład pokazuje, jak architekci dostosowywali formę kolistą do lokalnych warunków i wymagań kulturowych. Od starożytnych kamiennych konstrukcji po współczesne wieżowce, ta kolekcja dokumentuje ewolucję techniczną na przestrzeni wieków.

Najważniejsze opery XIX wieku tworzą grupę architektoniczną, która odzwierciedla historię muzyki klasycznej. Budynki te, położone w głównych stolicach świata, prezentują różne style: neoklasyczny, neobarokowy, nowoczesny. Ich architektury odzwierciedlają ewolucję technik akustycznych i sztuk widowiskowych. Od Teatro San Carlo w Neapolu po Palais Garnier w Paryżu, są to odniesienia w architekturze teatralnej.

W 2007 roku Fundacja Nowe Siedem Cudów, kierowana przez szwajcarskiego przedsiębiorcę Bernarda Webera we współpracy z agencją marketingową Deureka, zorganizowała globalne głosowanie, którego wyniki ogłoszono 7 lipca w Lizbonie. Projekt ten, szczególnie popularny w Indiach i Chinach, pozwolił na wyłonienie siedmiu zabytków reprezentujących różne cywilizacje i epoki, od starożytności po XX wiek. UNESCO w oświadczeniu poinformowało, że nie brało udziału w tym przedsięwzięciu, wbrew przekonaniu wielu głosujących. W końcowym wyborze znalazły się obiekty na wszystkich kontynentach: Wielki Mur Chiński, system fortyfikacji budowany przez kilka stuleci; Petra w Jordanii, nabatejskie miasto z IV wieku p.n.e. wykute w różowym piaskowcu; Koloseum w Rzymie, amfiteatr z I wieku mogący pomieścić 50 000 widzów; Chichén Itzá w Meksyku, miejsce Majów ukazujące wiedzę astronomiczną tej cywilizacji; Machu Picchu w Peru, inkaskie miasto z XV wieku położone na wysokości 2430 metrów n.p.m.; Tadż Mahal w Indiach, mauzoleum z białego marmuru wybudowane w latach 1631–1643; oraz Pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, monument o wysokości 38 metrów, odsłonięty w 1931 roku. Piramida Cheopsa, jedyny zachowany cud starożytności, została wycofana z głosowania i otrzymała tytuł honorowy. 21 kandydatur wybrała komisja architektów z pięciu kontynentów, której przewodniczył Federico Mayor, były dyrektor generalny UNESCO. Kryteria obejmowały walory estetyczne, osiągnięcia architektoniczne i historyczne znaczenie. Każdy zabytek musiał zostać wzniesiony przez człowieka, ukończony przed 2000 rokiem i znajdować się w odpowiednim stanie zachowania. Ten zbiór zawiera wszystkie wybrane obiekty i pozwala użytkownikom przeglądać ich lokalizacje i zdjęcia w osobnych opisach.

Niektóre budynki wywołały silne reakcje od razu po ich pojawieniu się w mieście. Ludzie krytykowali ich kształt, wysokość lub koszt. Inni martwili się, jak zmieniają otoczenie. Piramida w Luwrze w Paryżu, muzeum Guggenheima w Nowym Jorku i wieża Montparnasse to najbardziej znane przykłady. Każdy z nich wywołał rozmowy, czasami gorące, podczas planowania lub otwarcia. Niektóre projekty nadal budzą kontrowersje, jak Antilia w Bombaju, prywatny dom z 27 piętrami, albo hotel Ryugyong w Pjongjangu, wieża od dziesięcioleci nieukończona. Inne, z czasem, stały się częścią miasta i są doceniane. Pokazują, jak architektura rozmównie z miastem, wyzywa zwykłe sposoby patrzenia i zostaje w pamięci ludzi.