Angkor Wat

Ta kolekcja obejmuje opuszczone miasta, zakłady przemysłowe i miejsca historyczne na kilku kontynentach. Puste budynki, niszczejące ulice i pozostawione przedmioty opowiadają historie ludzi, którzy kiedyś tam mieszkali i pracowali. Przyczyny opuszczenia są różne: upadek przemysłu doprowadził do zamknięcia fabryk i kopalń, klęski żywiołowe zmusiły całe społeczności do przesiedlenia, konflikty wojskowe uczyniły obszary niezdatnymi do zamieszkania, a zmiany gospodarcze spowodowały wyludnienie niegdyś kwitnących osad. Dziś konstrukcje stoją w ciszy, podczas gdy roślinność powoli odzyskuje budynki i ulice. Odwiedzający znajdują ślady minionych epok: opuszczone szkoły z podręcznikami wciąż leżącymi na ławkach, wycofane z użytku elektrownie z rdzewiejącymi maszynami, opustoszałe wioski z walącymi się domami. Te miejsca dokumentują przemiany społeczne, gospodarcze i polityczne oraz oferują wgląd w różne rozdziały historii przemysłu, rozwoju miejskiego i skutków ludzkich decyzji dla zamieszkanych przestrzeni.

Budowle wojskowe z różnych krajów pokazują ewolucję struktur obronnych i centrów dowodzenia na przestrzeni wieków. Ta kolekcja obejmuje średniowieczne zamki, nowożytne fortyfikacje, koszary, stanowiska dowodzenia i współczesne instalacje wojskowe. Każda struktura dokumentuje strategie wojskowe, postępy technologiczne i wydarzenia historyczne swojej epoki. Obiekty obejmują europejskie systemy forteczne, takie jak fortyfikacje Vaubana we Francji, azjatyckie mury obronne oraz amerykańskie bazy wojskowe z różnych okresów. Wiele z tych struktur odegrało kluczowe role w wojnach i konfliktach, a obecnie są dostępne jako zabytki lub muzea. Oferują wgląd w architekturę wojskową, praktyki inżynieryjne oraz strategiczne znaczenie ich lokalizacji.

Te stanowiska archeologiczne dokumentują rozwój ludzkich cywilizacji na przestrzeni tysięcy lat. Obejmują one od najwcześniejszych znanych struktur świątynnych, takich jak Göbekli Tepe w Turcji, datowanych na około 9500 rok przed naszą erą, po zachowane pozostałości Pompejów, zamrożone w czasie przez wybuch wulkanu w 79 roku naszej ery. Każde miejsce oferuje wgląd w możliwości techniczne, przekonania religijne i struktury społeczne minionych kultur. Kolekcja obejmuje pomniki takie jak Wielka Piramida w Gizie w Egipcie, stojąca od ponad 4500 lat, oraz Machu Picchu w peruwiańskich Andach, piętnastowieczna twierdza Inków na wysokości 2430 metrów. W Chinach Armia Terakotowa strzeże grobowca pierwszego cesarza tysiącami żołnierzy w naturalnej wielkości, podczas gdy Angkor Wat w Kambodży reprezentuje największy kompleks religijny na świecie. Europejskie stanowiska takie jak Stonehenge w Anglii i Akropol w Atenach демонstrują prehistoryczną inżynierię i klasyczną grecką architekturę. Te miejsca łączą odwiedzających ze społeczeństwami, które je zbudowały wieki lub tysiąclecia temu.

Kino zamienia miejsca rzeczywiste w legendarne plenery, a niektóre lokacje filmowe stały się tak znane jak same filmy. Od Hobbitona na Nowej Zelandii, z jego domkami o okrągłych drzwiach wybudowanymi na potrzeby adaptacji Tolkiena, po nabaatajski świątynię Al Khazneh w Jordanii, którą pamiętamy z indiany Jonesa i ostatniej krucjaty, te miejsca ukazują połączenie fikcji z rzeczywistością. Miłośnicy kina mogą spacerować pod stuletnimi bukami w The Dark Hedges w Irlandii Północnej, które pojawiły się w serialu Gra o tron, odnaleźć peron 9 ¾ na stacji King's Cross w Londynie albo odkrywać tunezyjskie krajobrazy, które ożywiły Tatooine w Gwiezdnych wojnach. Inne dirnace to dawne więzienie Alcatraz w San Francisco, opustoszała wyspa Monuriki na Fidżi, na której kręcono Cast Away, czy ulice Salzburga, gdzie nagrywano Melodie szczęścia. Te miejsca dają odwiedzającym możliwość przeżycia na nowo znanych scen i zrozumienia, jak twórcy wykorzystali rzeczywiste miejsca, tworząc niezapomniane światy filmowe.

Schody służą nie tylko do pokonywania różnic wysokości, ale często należą do godnych uwagi konstrukcji swoich miast. Schody Hiszpańskie w Rzymie ze swoimi 135 stopniami łączą dwie dzielnice od 1725 roku i stały się miejscem spotkań mieszkańców i odwiedzających. W Montmartre 222 stopnie prowadzą do bazyliki Sacré-Cœur, podczas gdy Drabina Jakuba na Wyspie Świętej Heleny z 699 stopniami tworzy jedną z najdłuższych prostych klatek schodowych na świecie. Wybór obejmuje różne typy konstrukcji: kręte schody w średniowiecznych wieżach, wykute w skale wejścia do świątyń i fortec oraz nowoczesne schody zewnętrzne z betonu i stali. Niektóre schody powstały z praktycznych powodów jak stopnie na Górę Stołową w Kapsztadzie, inne jako część zespołów religijnych jak schody do Złotej Skały w Myanmarze. Każde schody opowiadają historię umiejętności inżynieryjnych swojej epoki i ludzi, którzy codziennie z nich korzystają.

Ta kolekcja obejmuje starożytne kamienne pomniki i święte miejsca z całego świata, od Moai na Wyspie Wielkanocnej po Wielki Mur Chiński. Struktury reprezentują tysiąclecia ludzkiej inżynierii i obejmują świątynie religijne, fortyfikacje, miejsca pochówku oraz instalacje astronomiczne. Wiele z tych lokalizacji zachowuje dziś znaczenie kulturowe dla lokalnych społeczności. Przykłady obejmują prehistoryczne stanowiska takie jak Göbekli Tepe w Turcji i Skara Brae na Orkadach, a także monumentalne konstrukcje jak Partenon w Atenach, Angkor Wat w Kambodży i Piramidy w Gizie w Egipcie. Kolekcja zawiera również mniej znane skarby, w tym Megalityczne Świątynie Malty, Nan Madol w Mikronezji i Wielkie Zimbabwe. Te miejsca oferują wgląd w starożytne kultury, praktyki religijne i osiągnięcia architektoniczne, które nadal przyciągają odwiedzających z całego świata.

Główne świątynie na świecie pokazują osiągnięcia architektoniczne i kulturowe starożytnych cywilizacji. Od świątyń w Kambodży po piramidy w Meksyku, te struktury dokumentują praktyki religijne, metody budowy i struktury społeczne swoich czasów.

W 2007 roku Fundacja Nowe Siedem Cudów, kierowana przez szwajcarskiego przedsiębiorcę Bernarda Webera we współpracy z agencją marketingową Deureka, zorganizowała globalne głosowanie, którego wyniki ogłoszono 7 lipca w Lizbonie. Projekt ten, szczególnie popularny w Indiach i Chinach, pozwolił na wyłonienie siedmiu zabytków reprezentujących różne cywilizacje i epoki, od starożytności po XX wiek. UNESCO w oświadczeniu poinformowało, że nie brało udziału w tym przedsięwzięciu, wbrew przekonaniu wielu głosujących. W końcowym wyborze znalazły się obiekty na wszystkich kontynentach: Wielki Mur Chiński, system fortyfikacji budowany przez kilka stuleci; Petra w Jordanii, nabatejskie miasto z IV wieku p.n.e. wykute w różowym piaskowcu; Koloseum w Rzymie, amfiteatr z I wieku mogący pomieścić 50 000 widzów; Chichén Itzá w Meksyku, miejsce Majów ukazujące wiedzę astronomiczną tej cywilizacji; Machu Picchu w Peru, inkaskie miasto z XV wieku położone na wysokości 2430 metrów n.p.m.; Tadż Mahal w Indiach, mauzoleum z białego marmuru wybudowane w latach 1631–1643; oraz Pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, monument o wysokości 38 metrów, odsłonięty w 1931 roku. Piramida Cheopsa, jedyny zachowany cud starożytności, została wycofana z głosowania i otrzymała tytuł honorowy. 21 kandydatur wybrała komisja architektów z pięciu kontynentów, której przewodniczył Federico Mayor, były dyrektor generalny UNESCO. Kryteria obejmowały walory estetyczne, osiągnięcia architektoniczne i historyczne znaczenie. Każdy zabytek musiał zostać wzniesiony przez człowieka, ukończony przed 2000 rokiem i znajdować się w odpowiednim stanie zachowania. Ten zbiór zawiera wszystkie wybrane obiekty i pozwala użytkownikom przeglądać ich lokalizacje i zdjęcia w osobnych opisach.