Architektura: słynne budynki, nowoczesne i historyczne konstrukcje

Muzeum Guggenheima w Bilbao otworzyło się w 1997 roku nad rzeką Nervión i prezentuje międzynarodowe współczesne dzieła sztuki w budynku z tytanu. Architekt Frank Gehry zaprojektował zakrzywione formy rozprzestrzeniające się na wiele poziomów. Kolekcja obejmuje prace artystów z XX i XXI wieku oraz wystawy czasowe.

Sydney Opera House to centrum sztuk scenicznych znajdujące się na Bennelong Point w porcie Sydney. Budynek zaprojektował duński architekt Jørn Utzon i charakteryzuje się wyjątkowymi białymi segmentami dachu w kształcie muszli, które stały się uznanym symbolem Australii. Kompleks ukończono w 1973 roku i mieści wiele sal do operette, baletu i współczesnych spektakli. Ten ośrodek sztuk scenicznych wykazuje innowacyjne rozwiązania konstrukcyjne dzięki geometrycznemu projektowi w kształcie muszli i reprezentuje znaczące dzieło architektury nowoczesnej, które wpłynęło na sposób myślenia architektur o projektowaniu i inżynierii budynków.

Dom Fallingwater to budynek mieszkalny zaprojektowany przez Franka Lloyda Wrighta w 1939 roku w Mill Run, Pensylwania. Dom został zbudowany bezpośrednio nad wodospadem i wykazuje charakterystyczne podejście konstrukcyjne z poziomymi platformami betonowymi rozciągającymi się nad potokiem. Naturalne formacje skalne są zintegrowane z wnętrzami budynku. Wright zaprojektował dom tak, aby harmonijnie łączył się z otaczającym krajobrazem. Budynek służył jako weekendowy dom rodziny Kaufmannów i stanowi ważny przykład architektury organicznej z XX wieku. Jego metoda budowy dokumentuje nowe sposoby, w jakie architekci mogą łączyć budynki z ich naturalnym otoczeniem.

Dom Robie'ego w Chicago, zaprojektowany przez Franka Lloyda Wrighta w latach 1909-1910, stanowi wzorcowy przykład architektury Szkoły Prerii. Ta rezydencja wykazuje wyraźne linie poziome, dachy wysunięte daleko poza ściany oraz płynne połączenie pomiędzy wnętrzami a otoczeniem zewnętrznym. Budowla wykorzystuje cegłę rzymską, stalowe belki i artystyczne okna szklane, które wprowadzają naturalne światło do otwartych obszarów mieszkalnych.

Flatiron Building pojawia się w tej kolekcji architektonicznej jako punkt zwrotny w rozwoju nowoczesnych drapaczy chmur na początku XX wieku. Zaprojektowany przez architekta Daniela Burnhama w 1902 roku, budynek pokazuje techniki budowania ze stalowymi ramami, które były zaawansowane na tamte czasy. Jego trójkątny kształt pasuje do działki w kształcie klina, gdzie spotykają się Piąta Aleja i Broadway. Fasada łączy wapień i terakotę w stylu Beaux-Arts. Po ukończeniu Flatiron Building należał do najwyższych konstrukcji w mieście i oznaczał ważny przesunięcie w sposobie budowania wysokich budynków.

Dom Rietveld-Schröder został zbudowany w 1924 roku w Utrechcie i stanowi ważne dzieło holenderskiego ruchu De Stijl. Architekt Gerrit Rietveld zaprojektował ten budynek mieszkalny w bliskiej współpracy ze swoją klientką Truus Schröder-Schräder. Fasada wykazuje formy geometryczne z kątami prostymi, liniami poziomymi i pionowymi oraz trzema kolorami pierwotnymi: czerwonym, żółtym i niebieskim, uzupełnionymi białym, szarym i czarnym. Piętro ma ruchome ściany, które umożliwiają elastyczny podział przestrzeni. Budynek wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO od 2000 roku.

Centre Pompidou w Paryżu to budynek otwarty w 1977 roku, który wystawia swoje systemy techniczne bezpośrednio na swoich zewnętrznych ścianach. Kolorowe rurociągi w kolorach czerwonym, niebieskim, żółtym i zielonym biegną wzdłuż fasady i wskazują różne funkcje, takie jak ogrzewanie, klimatyzacja, elektryczność i woda. Przejrzyste schody ruchome na głównej fasadzie pozwalają odwiedzającym zobaczyć historyczną dzielnicę Marais podczas wspinaczki. Wewnątrz budynek mieści muzeum sztuki nowoczesnej, bibliotekę publiczną i przestrzenie do ekspozycji sztuki współczesnej.

La Muralla Roja to zespół mieszkalny w Walencji reprezentujący innowacyjność architektoniczną lat siedemdziesiątych. Ukończony w 1973 roku przez katalońskiego architekta Ricardo Bofilła, budynek łączy elementy arabskich kasbah z projektem śródziemnomorskim. Konstrukcja wykazuje śmiałe formy geometryczne w odcieniach czerwieni, z połączonymi poziomami tarasów połączonymi schodami, mostkami i dziedzińcami wewnętrznymi. Niebieskie i fioletowe akcenty pojawiają się w przestrzeniach wnętrza, tworząc kontrast wizualny wobec dominującego koloru czerwonego.

Fondation Louis Vuitton prezentuje sztukę współczesną w godnym uwagi budynku zaprojektowanym przez architekta Franka Gehry'ego. Otwarty w 2014 roku w Bois de Boulogne, budynek wykorzystuje szkło i stal do stworzenia dwunastu zakrzywionych paneli w kształcie żagla. Na czterech poziomach muzeum prezentuje zmienne wystawy z kolekcji Grupy LVMH oraz międzynarodowe wypożyczenia prac artystów nowoczesnych i współczesnych. Ten budynek pokazuje, jak współczesna architektura wykorzystuje nowe materiały i formy geometryczne do tworzenia funkcjonalnych przestrzeni muzealnych.

Casa Milà to budynek mieszkalny w dzielnicy Eixample w Barcelonie, wybudowany między 1906 a 1912 rokiem według projektów Antóniego Gaudíego. Falista elewacja kamienista opiera się na innowacyjnej strukturze szkieletu żelaznego, która eliminuje potrzebę ścian nośnych. Budynek zawiera sześć pięter apartamentów, poddasze z łukami łańcuchowymi i taras na dachu ze rzeźbiarskimi kominami. Górne piętro mieści muzeum dokumentujące prace architektoniczne Gaudiego. Budowla została uznana za światowe dziedzictwo UNESCO w 1984 roku.

Sagrada Familia to rzymskokatolickiejka bazylika w Barcelonie, której budowa rozpoczęła się w 1882 roku. Kataloński architekt Antoni Gaudí przejął projekt w 1883 roku i poświęcił ostatnie 43 lata swojego życia tej pracy. Ta kościół łączy elementy gotyckie z organicznymi formami inspirowanymi naturą. Gaudí stworzył innowacyjny system strukturalny wykorzystujący nachylone kolumny i sklepienia hiperboloidalne. Od jego śmierci w 1926 roku inni architekci kontynuują budowę zgodnie z jego projektami i modelami.

Bauhaus Dessau to kompleks ukończony w 1926 roku, który demonstruje zasady architektury nowoczesnej. Zaprojektowany przez Waltera Gropiusa, budynek łączy przestrzenie edukacyjne, warsztaty, teatr i mieszkania dla studentów pod jednym dachem. Fasada ze szkła i stali pokazuje funkcjonalne podejście projektowe szkoły Bauhaus. Bauhaus Dessau stanowi punkt zwrotny w historii architektury, integrując przestrzenie nauki, produkcji i zamieszkania w jedną spójną strukturę.

Hagia Sophia w Stambule została wybudowana w 6. wieku za panowania cesarza Justyniana I jako katedra bizantyjska i przez prawie tysiąc lat służyła jako główna świątynia Cesarstwa Bizantyjskiego. Po zdobyciu Konstantynopola przez Osmanów w 1453 roku budynek został przebudowany na meczet z dodaniem minaretów, niszy modlitewnej i kaliografii islamskiej. Centralna kopuła ma średnicę 31 metrów i wznosi się 55 metrów nad ziemią, wspierając się na czterech masywnych filarach połączonych pendentywami - technice budowlanej, która była nowatorska na tamte czasy. Wnętrze zawiera bizantyjskie mozaiki z 9. do 12. wieku przedstawiające sceny chrześcijańskie, obok osmańskich elementów dekoracyjnych. Dzisiaj Hagia Sophia funkcjonuje zarówno jako muzeum, jak i meczet, dokumentując historię architektoniczną i religijną dwóch wielkich imperiów.

Farnsworth House to kamień milowy architektury nowoczesnej, zaprojektowany przez Ludwiga Miesa van der Rohe w 1951 roku. Budynek spoczywa na ośmiu stalowych kolumnach, które unoszą go około 1,6 metra nad strefę zalewową rzeki Fox. Jego główną cechą charakterystyczną jest prostokątna konstrukcja stalowa otoczona w całości szklannymi panelami od podłogi do sufitu, oferującymi widoki na krajobraz rzeki we wszystkich kierunkach. Otwarta powierzchnia wewnętrzna obejmuje około 140 metrów kwadratowych i uosabia filozofię projektowania Miesa van der Rohe - redukcję do elementów niezbędnych, czyniąc ją kluczowym przykładem innowacji architektonicznej XX wieku.

Unité d'Habitation w Marsylii to budynek mieszkalny ukończony w 1952 roku według projektów Le Corbusiera. Ta 18-piętrowa struktura zawiera 337 mieszkań i została wybudowana zgodnie z proporcjami systemu Modulor, systemu pomiaru opracowanego przez architekta na podstawie wymiarów ludzkiego ciała i złotego podziału. Budynek spoczywa na masywnych filarach podporowych i zawiera sklepy, taras na dachu i obiekty wspólne. Ta struktura stanowi ważny przykład architektury brutalizmu i nowoczesnego projektowania XX wieku.

Villa Tugendhat w Brnie dokumentuje, jak architektura rozwinęła się w epoce nowoczesnej. Zaprojektowana w 1930 roku przez Ludwiga Miesa van der Rohe dla pary małżeńskiej, ta rezydencja pokazuje nowe metody budowania umożliwione przez stalową strukturę. Struktura pozwala na tworzenie przestrzeni wewnętrznych bez ścian nośnych. W głównym obszarze mieszkalnym pomieszczenia do życia, jedzenia i pracy łączą się w otwarty przepływ. Półprzezroczysta ściana z onyks dzieli przestrzeń bez całkowitego jej zamykania. Okna sięgające od podłogi do sufitu i przesuwne szklane ściany wprowadzają ogród bezpośrednio do domu.

Wieża Eiffla została zbudowana przez Gustave'a Eiffla w latach 1887-1889 jako struktura tymczasowa na Światową Wystawę. Ta żelazna wieża kratowa wznosi się na 324 metry i stanowi punkt zwrotny w historii budownictwa. Wieża pokazuje, jak nowoczesne techniki stalowe połączyły się z artystycznym projektowaniem w końcu XIX wieku. To, co zaczęło się jako kontrowersyjne dzieło, stało się symbolem Paryża i wpłynęło na sposób myślenia o możliwościach architektonicznych.

The Shard to wieżowiec ze szkła w centrum Londynu o charakterystycznym kształcie piramidy. Ukończony w 2012 roku, ten budynek wykazuje współczesną architekturę i nowoczesne techniki budowlane. Struktura mieści biura, restauracje, hotel i publiczną platformę obserwacyjną. The Shard reprezentuje, jak współcześni architekci pracują ze szkłem i wysokością, aby kształtować miasta i pokazuje ewolucję projektowania budynków w XXI wieku.

Katedra Metropolitalna w Brasílii demonstruje nowoczesną innowacyjność architektoniczną w tej kolekcji. Oscar Niemeyer zaprojektował tę strukturę między 1958 a 1970 rokiem, używając 16 zakrzywionych betonowych kolumn, które wznoszą się do góry, tworząc kształt korony. Hiperboliczny budynek osiąga wysokość 40 metrów. Panele szklane umieszczone między kolumnami pozwalają naturalnemu światłu wypełnić wnętrze. Podziemne wejście prowadzi odwiedzających przez ciemny korytarz do oświetlonej głównej nawy.

Taj Mahal w Agrze to białomarmurowy mauzoleum zbudowane między 1632 a 1653 rokiem na południowym brzegu rzeki Yamuna. Cesarz mogolski Shah Jahan zlecił budowę tego pomnika na pamiątkę swojej żony Mumtaz Mahal, która zmarła podczas porodu czternastego dziecka. Struktura łączy elementy architektoniczne perskie, indyjskie i islamskie i obejmuje główny grobowiec, meczet, dom gościnny oraz rozległy ogród z basenami wodnymi i fontannami. W ramach tej kolekcji budynków z różnych okresów i kontynentów Taj Mahal demonstruje, jak struktury religijne odzwierciedlają rozwiązania techniczne i estetyczne swojej epoki.

Marina Bay Sands sklad sie z trzech wez, kazda o wysokosci 55 pietr, polaczonych przez platform o dlugosci 340 metrow rozciagajaca sie na ich szczycie. Architekt Moshe Safdie zaprojektowal ten zintegrowany kompleks, ktory zawiera basen nieskonczonosci na podwyzszonej platformie. Struktura laczy hotel, kasyno, obiekty konferencyjne, teatry i sklepy. Dachowa platforma wystawia sie poza krawedzie wez, tworz ac jeden z najbardziej rozpoznawalnych cech tego dzieła w Singapurze.

Gateway Arch to pomnik ze stali nierdzewnej o wysokości 192 metrów, który wznosi się od zachodniego brzegu Mississippi w St. Louis. Zbudowany między 1963 a 1965 rokiem zgodnie z projektami architekta Eero Saarinen, pamiątkuje on rolę St. Louis jako bramy do amerykańskiego Zachodu podczas ekspansji 19. wieku. Odwiedzający mogą dotrzeć do platformy obserwacyjnej na szczycie łuku wewnętrznym systemem tramwajowym. Budynek pokazuje zastosowanie nowoczesnych zasad projektowania do monumentalnego dzieła publicznego.

Krzywa Wieża w Pizie to wolno stojąca wieża dzwonnicza z marmuru towarzysząca katedrze w Pizie. Budowana od 12 wieku, wieża rozwinęła swoją charakterystyczną przechyłkę z powodu wyzwań w gruncie fundamentu. Mając osiem pięter i wewnętrzne schody spiralne z 294 stopniami, wieża pokazuje, jak średniowieczni budowniczowie radzili sobie z trudnymi warunkami budowlanymi. Struktura egzemplifikuje architekturę romańską i dokumentuje rozwój technik budowlanych w średniowieczu.

Wieze Petronas w Kuala Lumpur pokazuja, jak nowoczesna architektura moze laczyc innowacje techniczne z islamskimi zasadami projektowania geometrycznego. Dwie identyczne wieze wznosza sie na wyskosc 452 metrow i sa polaczone mostem na srednich pietrach. Kazda wieza ma 88 pięter zbudowanych z betonu zbrojnego i obudowy ze szkla i stali, zaprojektowanej z plana pietra w ksztalcie osmiopromiennej gwiazdy. Te budynki pokazuja, jak wspólczesni architekci integruja elementy kulturowe w projektowanie drapaczy chmur.

Walt Disney Concert Hall pokazuje nowoczesną architekturę poprzez swoją falistą elewację ze stali nierdzewnej. Zaprojektowana przez architekta Franka Gehry'ego i otwarta w 2003 roku, ta sala koncertowa reprezentuje współczesne podejście do projektowania budynków. Budynek mieści Los Angeles Philharmonic Orchestra i prezentuje rozwiązania techniczne i estetyczne XXI wieku. Zakrzywiona metalowa fasada odzwierciedla zarówno funkcjonalne projektowanie, jak i wyrażenie artystyczne.

Atomium został zbudowany w 1958 roku na Światową Wystawę w Brukseli i przedstawia powiększoną strukturę kryształu żelaza. Dziewięć sfer tworzy główną strukturę i są połączone rurami zawierającymi schody ruchome i windy. Sześć sfer jest dostępne dla odwiedzających i zawiera przestrzenie wystawiennicze, gdzie można poznać historię i projekt budynku. Restauracja znajduje się w najwyższej sferze, oferując widoki na miasto. Stalowa konstrukcja przeszła gruntowną renowację między 2004 a 2006 rokiem, kiedy oryginalne panele aluminiowe zostały zastąpione stalą nierdzewną, aby lepiej chronić konstrukcję i przedłużyć jej żywotność.

Casa Batlló to budynek mieszkalny w centrum Barcelony, który Antoni Gaudí przebudował w latach 1904-1906. Fala kamiennej fasady zawiera kolorowe mozaiki ceramiczne, a organiczne kształty we wnętrzu demonstrują modernistyczny styl Gaudí. Budynek posiada zakrzywiane ściany, witrażowe okna i dach zaprojektowany tak, aby przypominać grzbiet smoka. Pokoje zawierają ręcznie robione detale, stolarstwo i innowacyjne systemy wentylacji. Dziś dom funkcjonuje jako muzeum, umożliwiając zwiedzającym doświadczenie wizji architektonicznej Gaudí.

Dom Tancerzy w Pradze to budynek mieszkalny ukoncczony w 1996 roku. Architekci Vlado Milunic i Frank Gehry zaprojektowali budynek o niezwyklych ksztaltach, ktore wydaja sie porsusac i falowac. Zakrzywione fasady i pochylone sciany tworzya wraztenie dwoch tancerzy w ruchu. Budynek wywolal dyskusje, gdy zostal wybudowany, poniewaz jego nowoczesny styl kontrastowal ostro z otaczajaca architektura historyczna. Dzisiaj reprezentuje wazny przyklad wspoltczesnego designu w Europie Srodkowej i pokazuje, jak tworcze formy budynkow moga zmienic sposob, w jaki ludzie postrzegaja ulice i dzielnice.

Muzeum De Young w Golden Gate Park to muzeum sztuki, które zostalo pierwotnie wybudowane w 1895 roku i zniszczone w trzesienia ziemi w 1989 roku. Szwajcarscy architekci Herzog & de Meuron zaprojektowali nowy budynek, który otwarty w 2005 roku z charakterystyczna perforowana fasada miedziania. Ta fasada rozwija naturalny zielony patyna w czasie i integruje sie w krajobraz parku. Muzeum wystawia około 27.000 dziel sztuki, w tym sztuke amerykanska z roznych okresow i wspolczesne dziela z calego swiata. Wieża obserwacyjna oferuje widoki na San Francisco i zatoke.

Barbican Estate to kompleks mieszkaniowy z widocznym betonem w centrum Londynu, ukończony w 1982 roku. Zaprojektowany przez architektów Chamberlin, Powell i Bon, demonstruje on zasady architektury brutalnej przez jego śmiałe formy geometryczne i użycie surowego betonu. Kompleks zawiera jednostki mieszkalne w wieżowcach i domach szeregowych rozłożone na dużym terenie, połączone podwyższonymi ścieżkami pieszych. Osiedle zawiera również Barbican Centre, które gości przedstawienia teatralne i muzyczne, a także ogrody i sztuczny zbiornik wodny. Zbudowany w celu zastąpienia obszarów zniszczonych wojną, projekt ten ustanowił nowe standardy dla miejskiego projektowania mieszkaniowego w okresie powojennym.

Notre Dame du Haut w Ronchamp to kaplica pielgrzymkowa zaprojektowana przez Le Corbusiera i ukończona w 1955 roku. Zbudowana na fundamentach wcześniejszej struktury zniszczonej podczas II wojny światowej, kaplica wykazuje rzeźbowe formy betonowe ze zakrzywionymi ścianami i dachomwygięty do góry. Nieregularnie rozmieszczone otwory okienne w grubych ścianach tworzą szczególne efekty świetlne w wnętrzu. Ten budynek należy do najważniejszych dzieł nowoczesnej architektury religijnej XX wieku.