Nietypowe miejsca na świecie: opuszczone miejsca, tajemnicze lokalizacje, zjawiska naturalne

Ten kompleks obejmuje 732 identyczne domy w stylu francuskim, które pozostały niedokończone po załamaniu rynku nieruchomości. Projekt został zainicjowany w 2013 roku przez Grupę Sarot i miał stać się luksusowym osiedlem mieszkaniowym, inspirowanym francuską architekturą z charakterystycznymi wieżyczkami i szczytami. Projekt utknął w martwym punkcie, gdy deweloperzy napotkali trudności finansowe, a struktury stoją teraz opuszczone na tureckiej wsi. Rzędy pustych domów rozciągających się na wzgórzach tworzą niezwykłą scenę, która ilustruje porażkę ambitnych projektów budowlanych i przyciąga odwiedzających poszukujących opuszczonych miejsc.

Ta wyspa na kanałach Xochimilco prezentuje setki lalek zawieszonych na drzewach i budynkach. Były mieszkaniec Don Julián Santana zaczął umieszczać lalki na wyspie w latach pięćdziesiątych po zgłoszeniu znalezienia utonięcia w kanale. Przez pięć dekad zbierał wyrzucone i uszkodzone lalki z dróg wodnych i montował je na swojej posiadłości. Po jego śmierci w 2001 roku wyspa stała się jednym z najbardziej niezwykłych miejsc w południowej części miasta Meksyk, gdzie odwiedzający mogą spacerować wśród zniszczonych zabawek zawieszonych w liściach.

Spotted Lake tworzy liczne okrągłe słone baseny podczas letniej ewaporacji, które wyglądają na żółte, zielone lub niebieskie w zależności od obecnych minerałów. Woda zawiera wysokie stężenia siarczanu magnezu, siarczanu wapnia i siarczanu sodu wraz ze śladowymi ilościami srebra i tytanu. Gdy temperatura rośnie i woda odparowuje, te minerały krystalizują się i pozostawiają kolorowe baseny oddzielone wąskimi przejściami ze stwardniałych osadów mineralnych. Wzór zmienia się w ciągu sezonu w miarę postępu parowania. Jezioro znajduje się w dolinie Okanagan i od wieków jest miejscem świętym dla Pierwszego Narodu Syilx, cenionym ze względu na właściwości lecznicze.

Bosquet de Pins Courbés składa się z 400 sosen, których pnie wyginają się na północ na wysokości od 1 do 3 metrów nad ziemią, po czym rosną pionowo. Drzewa zostały posadzone w latach trzydziestych XX wieku, prawdopodobnie z użyciem celowej techniki kształtowania pni, choć dokładny cel pozostaje nieznany. Jednolite wygięcie wszystkich okazów sugeruje interwencję człowieka, mimo że metoda i pierwotny zamiar tej manipulacji nigdy nie zostały udokumentowane. Niewielki las znajduje się z dala od głównych dróg i przyciąga odwiedzających poszukujących anomalii naturalnych i stworzonych przez człowieka. Drzewa mają obecnie od 80 do 90 lat, a teren jest chroniony przez lokalne władze.

Ta instalacja artystyczna stoi 60 km na północny zachód od Marfy wzdłuż US Route 90 i prezentuje się jako stała rzeźba w formie butiku Prada. Artyści Elmgreen i Dragset wznieśli betonowo-szklaną konstrukcję o wymiarach 4,6 na 7,6 metra w 2005 roku. Wnętrze pokazuje sześć torebek i 14 par butów z kolekcji jesiennej 2005 w oświetlonych gablotach. Do instalacji nie można wejść i pozostaje ona trwale zamknięta. Po wielokrotnych aktach wandalizmu oryginalne produkty zastąpiono replikami. Dzieło stoi na prywatnym gruncie i komentuje relację między kulturą konsumpcji, izolacją i krajobrazem pustynnym.

Caño Cristales wyświetla odcienie czerwieni, żółci, zieleni, błękitu i czerni między lipcem a listopadem, tworzone przez różne rośliny wodne. Rzeka o długości 100 kilometrów wypływa z Serranía de la Macarena i przepływa przez izolowany teren górski. Barwy pochodzą głównie od Macarenia clavigera, endemicznego gatunku alg rosnących na dnie rzeki. Intensywność kolorów zależy od poziomu wody, nasłonecznienia i temperatury wody. Poza porą deszczową części dna wysychają, podczas gdy nadmierne opady utrudniają widok na rośliny. Dostęp prowadzi przez La Macarena i wymaga zezwolenia, ponieważ obszar należy do parku narodowego Serranía de la Macarena.

Wioska Nagoro położona jest w odizolowanej górskiej dolinie w prefekturze Tokushima i dziś zamieszkuje ją mniej niż dwa tuziny rzeczywistych mieszkańców. Artystka Ayano Tsukimi tworzy od początku lat 2000. lalki z materiału w naturalnej wielkości, umieszczając ponad 350 sztuk w całej wiosce na przystankach autobusowych, w opuszczonych klasach szkolnych, na polach i wzdłuż dróg. Lalki noszą codzienny ubiór i przedstawiają sceny z dawnego życia wioski, od uczniów po robotników rolnych. Instalacja powstała jako odpowiedź na trwające wyludnianie się terenów wiejskich Japonii. Odwiedzający docierają do wioski drogą prefekturalną 32, która wije się przez zalesione góry około 90 minut od miasta Tokushima.

Krater gazowy Darvaza reprezentuje jedną z najbardziej niezwykłych konsekwencji ludzkiej ingerencji w naturę. Ten krater o średnicy 70 metrów położony na pustyni Karakum płonie nieprzerwanie od czasu wypadku wiertniczego w 1971 roku, kiedy radzieccy geolodzy próbujący wydobyć złoże gazu ziemnego obserwowali, jak ziemia pod ich sprzętem zapada się. Aby zapobiec uwolnieniu toksycznych gazów, inżynierowie zapalili uciekający gaz ziemny, oczekując, że wypali się w ciągu kilku tygodni. Pół wieku później ogień wciąż płonie, oświetlając pustynię pomarańczową poświatą widoczną nocą z odległości kilku kilometrów.

Grand Trou Bleu to okrągłe krasowe zapadlisko w barierze koralowej u wybrzeża Belize, osiągające 124 metry głębokości przy średnicy 300 metrów. To zjawisko geologiczne powstało podczas epoki lodowcowej, gdy poziom morza był niższy, a jaskinia wapienna zawaliła się, by później zostać zalaną przez podnoszący się ocean. Dziś ta podwodna formacja tworzy charakterystyczny ciemnoniebieski krąg w turkusowym morzu i przyciąga nurków z całego świata, którzy przybywają eksplorować jej stalaktyty i struktury geologiczne. Miejsce znajduje się w obrębie atolu Lighthouse Reef, około 70 kilometrów od lądu stałego.

Prypeć została zbudowana w 1970 roku dla pracowników elektrowni jądrowej w Czarnobylu i liczyła około 50 000 mieszkańców do czasu całkowitej ewakuacji 27 kwietnia 1986 roku. Miasto pozostaje dziś świadectwem nagłego przerwania codziennego życia i należy do najbardziej znanych miast duchów na świecie. Bloki mieszkalne, szkoły, wesołe miasteczko i inne obiekty publiczne pozostały w dużej mierze nietknięte od czasu katastrofy. Dostęp do strefy wykluczenia wymaga zezwolenia i odbywa się w ramach zorganizowanych wycieczek z wyznaczonymi trasami i limitami czasowymi.

Góra Krzyży to miejsce pielgrzymkowe w północnej Litwie pokryte ponad stu tysiącami krzyży, różańców i figur religijnych. Tradycja rozpoczęła się w XIX wieku jako wyraz oporu wobec rosyjskiego panowania i przekształciła się w miejsce katolickiej pobożności. W okresie sowieckim władze wielokrotnie usuwały krzyże, ale wierni nieustannie je przywracali. Dziś wzgórze pokrywają krzyże wszelkich rozmiarów i materiałów, niektóre drewniane, inne metalowe lub kamienne. Papież Jan Paweł II odwiedził to miejsce w 1993 roku, co dodatkowo umocniło jego religijne znaczenie. Miejsce wpisuje się w tę kolekcję niezwykłych lokalizacji, gdzie ludzka wytrwałość przez dziesięciolecia stworzyła niezwykły krajobraz.

Dog Bark Park Inn to drewniana konstrukcja o wysokości 9 metrów w kształcie beagle, która służy jako hotel z dwoma pokojami, prowadzony przez parę artystów w Idaho. Obiekt znajduje się przy autostradzie 95 na południe od Cottonwood i został otwarty w 2003 roku. Struktura przedstawia psa w nadwymiarowej skali, którego wnętrze przekształcono na nocleg. Para produkuje również ręcznie rzeźbione drewniane figury psów różnych ras, które są sprzedawane na miejscu. Wejście prowadzi przez zewnętrzne schody do boku budynku, podczas gdy wewnątrz znajdują się sypialnie, łazienka i mała część wypoczynkowa.

Ten tunel w ogrodzie Kawachi Fuji Garden prezentuje glicynie rosnące na metalowych łukach rozciągających się na 80 metrów, tworząc zadaszony przejście z zwisającymi gronami kwiatów. Instalacja powstała jako projekt prywatny i otwiera się tylko podczas kwitnienia między kwietniem a majem, gdy różne odmiany glicynii prezentują kolory białe, różowe, fioletowe i purpurowe. Ścieżka prowadzi przez kilka sekcji z odmiennymi odcieniami kwiatów, przyciągając fotografów i zwiedzających z całego świata. Projekt łączy technikę ogrodniczą z nietypowym układem przestrzennym, który różni się od tradycyjnych japońskich ogrodów.

Hobbiton Movie Set rozciąga się na farmie owiec w Matamata i prezentuje 44 domów hobbitów zbudowanych na wzgórzach. Scenografia filmowa powstała w 1999 roku dla trylogii "Władca Pierścieni" i została odbudowana jako stała atrakcja w 2012 roku po nakręceniu "Hobbita". Odwiedzający mogą wędrować przez Shire, podążając wybrukowanymi ścieżkami między okrągłymi drzwiami i zwiedzając gospodę The Green Dragon. Teren obejmuje szczegółowe ogrody, Drzewo Imprezowe i Smoczą Górę, gdzie w filmach mieszkał Bilbo Baggins. Wycieczki z przewodnikiem wyjaśniają techniki budowlane i proces filmowania.

Ta betonowa rzeźba wznosi się na 11 metrów z piasku pustyni Atakama i przedstawia ludzką dłoń. Chilijski rzeźbiarz Mario Irarrázabal stworzył dzieło w 1992 roku w ramach międzynarodowego konkursu rzeźbiarskiego. Odizolowana instalacja stoi około 75 kilometrów na południe od Antofagasty wzdłuż drogi Panamerykańskiej i podejmuje temat ludzkiej bezbronności wobec surowego pustynnego środowiska. Dłoń wyłania się z wydmy piaskowej, przy czym widoczne pozostają jedynie palce i dłoń, podczas gdy reszta ramienia pozostaje zakopana pod powierzchnią. Monument stał się fotograficzną atrakcją wzdłuż trasy przechodzącej przez jeden z najsuchszych regionów na Ziemi.

Studnia Thora to krater wyżłobiony w bazaltowej skale na wybrzeżu Oregonu, osiągający głębokość 6 metrów. Podczas przypływu woda morska wypełnia otwór, tworząc spektakularne fontanny gdy fale przepływają przez formację. To zjawisko geologiczne powstało w wyniku erozji wulkanicznej skały przybrzeżnej i funkcjonuje jak naturalny odpływ, który w określonych warunkach pływowych wytwarza szczególnie efektowne ruchy wody. Położone na terenie Cape Perpetua Scenic Area, miejsce oferuje dostęp do tego zjawiska przyrodniczego, przy czym obserwacja podczas przybywającego przypływu przy spokojnym morzu zapewnia najlepsze warunki.

Most Huhe w Huainan prezentuje projekt inspirowany klawiszami fortepianu, z czarnymi i białymi pasami namalowanymi na jego powierzchni. Ukończony w 2016 roku, most rozciąga się na długości około 150 metrów nad małą rzeką w miejskim obszarze Huainan. Gdy pojazdy przekraczają most, wbudowany system dźwiękowy produkuje nuty muzyczne odpowiadające ich pozycji i prędkości. System wykrywa ruch i uruchamia różne tony, tworząc melodyjne sekwencje, gdy samochody i motocykle przejeżdżają przez wyznaczone sekcje. Most służy regularnemu ruchowi i funkcjonuje jako atrakcja dla zwiedzających zainteresowanych doświadczeniem jego koncepcji akustycznej. Lokalne władze zleciły projekt w ramach działań rozwojowych w tym górniczym regionie węglowym prowincji Anhui.

Ten kompleks świątynny z XII wieku jest przymocowany do pionowej ściany skalnej za pomocą drewnianych belek, około 50 metrów nad ziemią. Konstrukcja łączy elementy buddyjskie, taoistyczne i konfucjańskie w szeregu pawilonów i sal, które rozciągają się wzdłuż klifu na ponad 150 metrów. Miejsce to demonstruje zaawansowane historyczne techniki budowlane, z nośnymi belkami wstawionymi w małe otwory wykute w skale. System wykorzystuje naturalne kontury skały i pionowe słupy podporowe do rozłożenia ciężaru i stabilizacji struktury przeciwko wiatru i warunków atmosferycznych.

Park Narodowy Lençóis Maranhenses rozciąga się na 155 000 hektarów białych wydm piaskowych, gdzie tysiące turkusowych jezior słodkowodnych formuje się między styczniem a czerwcem w porze deszczowej. Te tymczasowe zbiorniki wodne powstają w wyniku połączenia średnich opadów wynoszących 1 600 milimetrów rocznie i nieprzepuszczalnej skały pod piaskiem. Pole wydm leży bezpośrednio przy wybrzeżu Atlantyku w stanie Maranhão, tworząc ekosystem wykazujący zarówno cechy przybrzeżne, jak i pustynne. Jeziora osiągają maksymalny zasięg między majem a sierpniem i przyciągają ryby oraz żółwie, zanim ponownie znikną pod koniec pory suchej.

Ta restauracja znajduje się pięć metrów pod poziomem morza w przezroczystej akrylowej kopule zainstalowanej na prywatnej wyspie Rangali, w obrębie luksusowego kurortu. Otwarta w 2005 roku jadalnia oferuje widoki przez zakrzywione ściany na rafy koralowe, tropikalne ryby i okazjonalnie przepływające płaszczki. Konstrukcja mieści czternastu gości przy sześciu stołach i serwuje menu składające się z kilku dań. Dostęp prowadzi schodami schodzącymi z głównej restauracji kurortu do podwodnej przestrzeni. Ithaa demonstruje techniczne możliwości nowoczesnej architektury gastronomicznej i łączy wykwintną kuchnię ze środowiskiem zazwyczaj dostępnym tylko dla nurków.

Jaskinie lodowe Mendenhall powstają z wody roztopowej płynącej pod lodowcem Mendenhall w pobliżu Juneau. Ten spływ wydrąża tunele w masie lodowej, tworząc komory ze ścianami w odcieniach błękitu, które zmieniają kolor w zależności od gęstości lodu i światła otoczenia. Te naturalne formacje są niestabilne i stale zmieniają kształt w miarę cofania się lodowca. Dostęp wymaga przeprawy kajakiem przez jezioro Mendenhall, a następnie przejścia przez lodowiec, trasy wymagającej odpowiedniego sprzętu i doświadczenia. Warunki wewnątrz jaskiń znacznie się różnią w zależności od zmian temperatury i ciągłego ruchu lodowca.

Jezioro Hillier na wyspie Middle Island wykazuje jednolitą różową barwę powstałą przez mikroorganizmy żyjące w słonej wodzie. Odcień pozostaje stabilny przez cały rok i utrzymuje się nawet po pobraniu próbek wody. To jezioro o długości 600 metrów znajduje się w archipelagu Recherche u południowego wybrzeża Australii Zachodniej, otoczone gęstym lasem eukaliptusowym i białymi piaszczystymi plażami. Dostęp jest możliwy wyłącznie helikopterem lub łodzią, ponieważ wyspa jest niezamieszkana.

Ta monumentalna studnia schodowa z IX wieku została zbudowana w celu zbierania i przechowywania wody w suchym regionie Radżastanu. Chand Baori rozciąga się na trzynastu poziomach i osiąga głębokość 30 metrów, a jej około 3500 symetrycznie rozmieszczonych stopni tworzy precyzyjny wzór geometryczny. Struktura demonstruje możliwości inżynieryjne swojej epoki i służyła zarówno jako źródło wody, jak i schronienie przed upałem. Choć od wieków nie jest już funkcjonalna, ta studnia pokazuje umiejętności architektoniczne cywilizacji, która musiała dostosować się do ekstremalnych warunków klimatycznych.

Ta formacja geologiczna, której nazwa oznacza "bawełniany zamek", powstaje z wody termalnej bogatej w węglan wapnia, która przez tysiące lat tworzyła białe osady wapienne na naturalnych tarasach. Źródła termalne osiągają temperatury między 35 a 100 stopni Celsjusza. Podobnie jak inne osobliwości geologiczne w tej kolekcji, Pamukkale reprezentuje miejsce, gdzie naturalne procesy mineralne stworzyły niezwykły krajobraz różniący się od konwencjonalnych destynacji turystycznych. Tarasy tworzą rozległy system płytkich basenów rozciągających się po zboczu wzgórza, których wygląd zmienia się w zależności od poziomu wody i warunków świetlnych.

Te jaskinie są domem dla tysięcy larw muchówek grzybowych, które wytwarzają świecące punkty na sufitach i odbijają się w podziemnych ciekach wodnych. Jaskinie Waitomo należą do tych zagadkowych zjawisk naturalnych stworzonych przez procesy biologiczne: larwy gatunku Arachnocampa luminosa wytwarzają światło bioluminescencyjne, aby przyciągać owady, które zostają uwięzione w ich lepkich niciach. Zwiedzający eksplorują system podczas wycieczek z przewodnikiem, częściowo pieszo przez górne komory i częściowo łodzią przez ciemniejsze odcinki, gdzie zielononiebieska poświata larw tworzy mapę gwiazd na sufitach jaskiń. Zjawisko jest najlepiej widoczne w całkowitej ciszy i ciemności, gdy punkty świetlne osiągają pełne natężenie.

Klasztor Taktsang wznosi się ze stromej ściany skalnej na wysokości 3.120 metrów nad doliną Paro i należy do najważniejszych miejsc pielgrzymkowych buddyzmu himalajskiego. Kompleks powstał w 1692 roku i wyznacza miejsce, gdzie według legendy Guru Rinpoche przybył w VIII wieku na grzbiecie tygrysicy i medytował przez trzy miesiące. Zespół obejmuje cztery główne świątynie i kilka budynków mieszkalnych zintegrowanych ze skałą za pomocą schodów i galerii. Pożar zniszczył część klasztoru w 1998 roku, którą następnie odbudowano. Trzy godziny trwające wejście rozpoczyna się na dnie doliny i prowadzi przez sosnowy las do bramy wejściowej położonej na wysokości 3.080 metrów.

Katakumby Kapucynów pod klasztorem w Palermo przechowują około 8000 zmumifikowanych ciał pochowanych w latach 1599–1920. Zmarli wiszą na ścianach lub spoczywają w otwartych niszach, ubrani w ubrania, które nosili za życia. Początkowo zarezerwowane wyłącznie dla mnichów zakonu, to miejsce pochówku otworzyło się później dla zamożnych obywateli i szlachty Palermo. Suchy mikroklimat podziemnych korytarzy sprzyjał naturalnemu mumifikowaniu ciał. Katakumby dzielą się na sekcje według płci, statusu społecznego i zawodu zmarłych. Rosalia Lombardo, dwuletnia dziewczynka zmarła w 1920 roku, uznawana jest za jedną z najlepiej zachowanych mumii w tym miejscu i stanowi ostatnie tutaj pochowane ciało.

Meczet Nasir al-Mulk w Sziraz pokazuje, jak tradycyjna perska architektura pracuje ze światłem naturalnym. Ukończony w XIX wieku budynek zawiera rozległe witraże, które rzucają geometryczne wzory świetlne na wnętrza i dywany modlitewne w godzinach porannych. Ten efekt optyczny wynika z połączenia kolorowych paneli szklanych i niskiego kąta słońca. Meczet znajduje się w dzielnicy Gowad-e-Araban i jest czasami nazywany Różowym Meczetem ze względu na różowe płytki na zewnętrznych ścianach. Optymalny czas zwiedzania przypada między 8 a 10 rano, gdy światło słoneczne przechodzi przez okna od strony zachodniej.

Wodospad McWay spada z 24 metrów z granitowego klifu bezpośrednio do Oceanu Spokojnego, tworząc jeden z nielicznych wodospadów przybrzeżnych tego typu wzdłuż kalifornijskiego wybrzeża. Wodospad wpada na wąską piaszczystą plażę niedostępną dla odwiedzających – ograniczenie obowiązujące od czasu utworzenia Julia Pfeiffer Burns State Park w latach 60. XX wieku. Strumień prowadzi wodę przez cały rok, a wielkość przepływu zmienia się w zależności od opadów. Punkt widokowy wzdłuż 1,1-kilometrowego szlaku zapewnia widoki na wodospad i otaczającą formację przybrzeżną, gdzie granitowe wychodnie mieszają się ze skałą osadową.

Ten geopark prezentuje formacje piaskowcowe z kolorowymi warstwami mineralnymi składającymi się z tlenku żelaza i innych elementów utworzonych przez procesy geologiczne przez miliony lat. Osady skalne wykazują poziome pasma w kolorach czerwonym, pomarańczowym, żółtym i zielonym spowodowane różnymi stanami utlenienia minerałów. Obszar o powierzchni około 510 kilometrów kwadratowych został wypiętrzony przez aktywność tektoniczną i ukształtowany przez wiatr i deszcz. Formacje osiągają wysokość do 500 metrów i umożliwiają zwiedzającym obserwację warstw geologicznych z różnych epok.

Hôtel de Glace w Jukkasjärvi jest budowany każdej zimy z bloków lodu pozyskiwanych z rzeki Torne i oferuje gościom możliwość pobytu w konstrukcji wykonanej w całości ze zmrożonego materiału. Budowla obejmuje pomieszczenia noclegowe, meble oraz instalacje artystyczne wykonane wyłącznie z lodu. Po zakończeniu sezonu cała budowla topi się i jest odbudowywana w kolejnym roku z nowymi projektami i układami.