Co zobaczyć w okolicy Wersalu

Appartements de Napoléon III w Luwrze prezentują zachowane pomieszczenia cesarza francuskiego z oryginalnym wyposażeniem z XIX wieku. Sale eksponują meble, obrazy i arrasy w stylu Drugiego Cesarstwa, powstałe między 1852 a 1870 rokiem w czasie panowania Napoleona III. Te przestrzenie w północnym skrzydle pałacu służyły jako oficjalne sale recepcyjne Ministra Stanu i ilustrują gust dekoracyjny epoki ze złoconymi sztukateriami, żyrandolami i ozdobnymi tekstyliami. Zwiedzanie tych apartamentów pozwala zrozumieć dworską reprezentację podczas Drugiego Cesarstwa.

Musée Rodin prezentuje rzeźby i rysunki Augusta Rodina w osiemnastowiecznej rezydencji miejskiej z ogrodami. Kolekcja obejmuje ponad 6 800 rzeźb, w tym Myśliciela i Pocałunek, wraz z modelami gipsowymi, odlewami z brązu i osobistymi przedmiotami rzeźbiarza. Muzeum przechowuje również dzieła Camille Claudel oraz obrazy z osobistej kolekcji Rodina, w tym prace Van Gogha i Renoira. Ogród rozciąga się na trzech hektarach i prezentuje monumentalne brązowe rzeźby, takie jak Bramy Piekieł i Mieszczanie z Calais.

Hameau de la Reine to wioska z wiejskimi budynkami, ogrodami warzywami i stajniami zbudowana między 1783 a 1786 rokiem w Parku Wersalskim jako prywatne schronienie dla królowej Marii Antoniny. Kompleks obejmuje dwanaście domów, w tym działającą fermę, młyn, gołębnik i Dom Królowej. Ta wioska pozwalała Marii Antoninie uciec od życia dworskiego i doświadczyć wyidealizowanej wersji życia na wsi. Budynki zostały zaprojektowane w stylu normańskim i rozmieszczone wokół sztucznego jeziora. To dzieło ilustruje gust końca XVIII wieku na ideały pastoralne w kontekście rezydencji królewskich.

Musée Gustave Moreau było domem i pracownią malarza symbolistycznego Gustave'a Moreau. Mieści obecnie ponad 1300 obrazów i 5000 rysunków artysty oraz przedmioty osobiste dokumentujące jego proces twórczy i artystyczną wizję. Kolekcje są wystawiane w oryginalnych pomieszczeniach, w których Moreau mieszkał i pracował.

Musée Albert-Kahn znajduje się w Boulogne-Billancourt na obrzeżach Paryża i zachowuje dziedzictwo bankiera i filantropa Alberta Kahna. Ogrody rozciągają się na czterech hektarach i prezentują różne style krajobrazowe: ogród japoński ze stawami i mostami, ogród francuski z geometrycznymi rabatami, ogród angielski oraz las wogezki. Muzeum przedstawia Archives de la Planète, kolekcję ponad 72 000 fotografii autochromowych i 183 godzin materiału filmowego zrealizowanego między 1909 a 1931 rokiem w ponad 50 krajach. Te dokumenty stanowią znaczące świadectwo początku XX wieku i uzupełniają zwiedzanie historycznych ogrodów.

Parc de Sceaux to XVII-wieczny ogród francuski z geometrycznymi wzorami, zbiornikami wodnymi i kilometrowym kanałem. Zaprojektowany przez André Le Nôtre'a majątek o powierzchni kilkuset hektarów przedstawia cechy klasycznej francuskiej architektury krajobrazu. Château de Sceaux, które dominuje nad terenem, mieści obecnie Muzeum Île-de-France. Rozległe trawniki, aleje drzew i elementy wodne pozwalają poznać projektowanie krajobrazów za panowania Ludwika XIV.

Château de Malmaison zachowuje oryginalne dekoracje wnętrz z czasów Pierwszego Cesarstwa z meblami i kolekcjami sztuki z epoki Napoleona Bonaparte i Józefiny. Dawna rezydencja cesarskiej pary prezentuje pomieszczenia odrestaurowane według dokumentów historycznych, w tym gabinet Cesarza, salon muzyczny Cesarzowej i bibliotekę. Wystawione obrazy, rzeźby i przedmioty dekoracyjne pochodzą w dużej mierze z osobistych kolekcji cesarskiej rodziny i dokumentują gust artystyczny tej epoki w historii Francji.

Domaine National de Marly-le-Roi zachowuje pozostałości pałacu królewskiego, który Ludwik XIV kazał zbudować pod koniec XVII wieku jako prywatne miejsce wypoczynku. Teren obejmuje ogródy tarasowe, które pierwotnie otaczały dwanaście pawilonów, a także pozostałości systemu hydraulicznego pompującego wodę z Sekwany do fontann i kaskad wodnych. Geometryczne tarasy rozciągają się wzdłuż zbocza i ilustrują zasady projektowania ogrodów tamtej epoki. Posiadłość pozwala zwiedzającym zrozumieć układ królewskiej rezydencji podmiejskiej z okresu ancien régime, chociaż oryginalne budynki zostały w większości zburzone po rewolucji.

Musée Maurice Denis Le Prieuré zajmuje budynek z XII wieku, który artysta Maurice Denis nabył w 1914 roku i przekształcił w swoją rezydencję i pracownię. Muzeum prezentuje ponad 4000 dzieł Denisa oraz artystów ruchu Nabis, w tym obrazy, rysunki i witraże dokumentujące ten nurt francuskiego symbolizmu. Sale zachowują oryginalne wyposażenie i prezentują zespoły dekoracyjne, które Denis stworzył dla zleceniodawców religijnych i prywatnych. Ogród łączy struktury średniowieczne z elementami dodanymi przez Denisa.

Château d'Écouen, zbudowany w XVI wieku, mieści Narodowe Muzeum Renesansu ze zbiorem około 3000 dzieł sztuki, w tym mebli, ceramiki, tkanin i tapiserii. Ten zamek na północny wschód od Wersalu został wzniesiony między 1538 a 1555 rokiem dla Anne'a de Montmorency, konnetabla Francji, i stanowi jeden z najlepszych przykładów francuskiej architektury renesansowej. Kolekcje dokumentują produkcję artystyczną i życie dworskie w okresie renesansu w Europie poprzez przedmioty codziennego użytku, elementy liturgiczne i sztukę dekoracyjną z różnych krajów.

Muzeum dokumentuje historię monarchii francuskiej za pomocą 60 000 dzieł sztuki z XVII i XVIII wieku. Kolekcja obejmuje obrazy, rzeźby, meble i przedmioty dekoracyjne przedstawiające życie na dworze pod rządami francuskich królów. Musée national des Châteaux de Versailles et de Trianon przechowuje dzieła artystów takich jak Hyacinthe Rigaud, Charles Le Brun i François Boucher, a także historyczne portrety rodziny królewskiej i dworskiej szlachty. Zbiory ilustrują rozwój polityczny i artystyczny Francji podczas panowania Ludwika XIV, Ludwika XV i Ludwika XVI.

Ten niewielki pałac w parku Wersalskim został zbudowany między 1762 a 1768 rokiem przez architekta Ange-Jacques Gabriela dla Ludwika XV, który poświęcił go swojej kochance Madame de Pompadour. Po jej śmierci król przekazał posiadłość Madame du Barry, zanim Ludwik XVI ofiarował ją Marii Antoninie, która uczyniła z niego swoje prywatne schronienie. Petit Trianon uosabia zasady francuskiego neoklasycyzmu ze swoją kubiczną architekturą, korynckimi pilastrami i wyrafinowaną symetrią fasad. Wnętrza zachowują oryginalne osiemnastowieczne dekoracje, w tym systemy mechaniczne umożliwiające podnoszenie stołów z niższych kondygnacji. Maria Antonina zleciła założenie ogrodu angielskiego i kazała zbudować Świątynię Miłości oraz teatr, w którym sama występowała w przedstawieniach. Pałac ilustruje przejście od etykiety dworskiej do bardziej prywatnego stylu życia w przededniu rewolucji francuskiej.

Musée Lambinet przechowuje zbiory sztuki regionalnej, mebli epoki oraz przedmiotów dokumentujących historię Wersalu w XVIII-wiecznej kamienicy miejskiej. Muzeum prezentuje obrazy, rzeźby i sztukę zdobniczą z regionu, a także meble i przedmioty codziennego użytku ilustrujące życie w Wersalu od XVII do XIX wieku. Sale wystawiają porcelanę z manufaktury w Sèvres, tkaniny i osobiste rzeczy dawnych mieszkańców. Sam budynek, typowy przykład wersalskiej architektury miejskiej, wzbogaca wizytę poprzez swoje historyczne wnętrza i ogród.

Musée de Port-Royal-des-Champs zajmuje budynki dawnego opactwa cysterskiego i dokumentuje historię jansenizmu w XVII wieku. To muzeum prezentuje wystawy o wspólnocie religijnej Port-Royal, jej wkładzie intelektualnym w teologię francuską oraz kontrowersje z Kościołem katolickim. Kolekcja obejmuje dokumenty historyczne, obrazy, rzeźby i przedmioty liturgiczne ilustrujące życie zakonnic i uczonych związanych z opactwem. Muzeum uzupełnia zwiedzanie ruin opactwa i jego ogrodów, które świadczą o duchowym znaczeniu tego miejsca w francuskiej historii religijnej.

Château de Monte-Cristo to wiejska rezydencja, którą Alexandre Dumas kazał zbudować dla siebie w 1846 roku w Le Port-Marly. Pisarz, wówczas u szczytu kariery, zaprojektował neogotycką rezydencję z wieżami, wykuszami i bogato zdobionymi fasadami. Posiadłość obejmuje główny zamek, Château d'If (osobny gabinet w stylu angielskim) oraz park z grotami i urządzeniami wodnymi. Dumas mieszkał w posiadłości tylko kilka lat, zanim trudności finansowe zmusiły go do sprzedaży w 1849 roku. Dziś zamek mieści muzeum poświęcone życiu i twórczości autora, prezentujące manuskrypty, pierwsze wydania i przedmioty osobiste.

Musée Promenade de Marly Machine prezentuje historię hydraulicznej maszyny z Marly z XVII wieku, która podnosiła wodę z Sekwany i transportowała ją do zasilania fontann w Pałacu Wersalskim oraz w ogrodach Marly na odległość kilku kilometrów. Wystawa przedstawia makiety, plany i dokumenty tej instalacji technicznej, która składała się z czternastu kół wodnych, dwustu pomp i systemu akweduktów. Zwiedzający poznają, jak ta monumentalna konstrukcja została zbudowana między 1681 a 1682 rokiem, aby zaspokoić ogromne zapotrzebowanie na wodę w rezydencjach królewskich.

Arboretum de Chèvreloup zajmuje 80 hektarów i mieści ponad 2500 gatunków drzew z pięciu kontynentów, w tym liczne rzadkie okazy. Ta instytucja botaniczna została założona w 1927 roku i służy jako ośrodek badawczy Muséum national d'Histoire naturelle. Arboretum przechowuje kolekcje genetyczne dębów, jabłoni i innych rodzajów, przyczyniając się do ochrony zagrożonych gatunków. Kolekcja obejmuje drzewa z klimatów umiarkowanych Europy, Azji i Ameryki Północnej, a także drzewa iglaste i liściaste z różnych rodzin botanicznych. Zwiedzający mogą spacerować oznakowanymi ścieżkami przez tematycznie zorganizowane obszary i poznać pracę naukową dotyczącą różnorodności roślinnej.

Musée de la Grande Guerre w Meaux przechowuje obszerną kolekcję dotyczącą historii I wojny światowej, obejmującą ponad 65 000 obiektów, w tym wyposażenie wojskowe, mundury, broń oraz rzeczy osobiste żołnierzy. Kolekcja dokumentuje codzienne życie na froncie, a także zmiany technologiczne i społeczne podczas wojny. Położone około 45 kilometrów na wschód od Wersalu muzeum uzupełnia historyczne obiekty regionu poprzez prezentację francuskiej historii początku XX wieku.

Opéra royal de Versailles jest głównym teatrem muzycznym Pałacu Wersalskiego i mieści 712 miejsc siedzących. Wnętrze zawiera dekoracje ze złoconego drewna i marmuru i zostało zbudowane pod kierunkiem architekta Ange-Jacques Gabriela z okazji ślubu Delfina Ludwika z Marią Antoniną w 1770 roku. Ten teatr stanowi wybitny przykład francuskiej architektury teatralnej XVIII wieku i nadal gości przedstawienia operowe oraz koncerty.

Ta średniowieczna placówka medyczna służyła do leczenia osób dotkniętych trądem i znajduje się w Beauvais, około 80 kilometrów na północ od Wersalu. Budynek prezentuje typową architekturę szpitali z tego okresu i oferuje wgląd w społeczną i medyczną historię średniowiecza. Maladrerie Saint-Lazare ilustruje organizację opieki zdrowotnej przed renesansem i uzupełnia historyczne świadectwa regionu o aspekt życia codziennego poza rezydencjami królewskimi.

Parc Monceau to osiemnastowieczny park o powierzchni dziewięciu hektarów (22 akrów) w Paryżu, który zawiera starożytne kolumny, klasyczną rotundę, rzymskie posągi i basen wodny. Pierwotnie utworzony jako prywatny ogród dla księcia Chartres, park łączy elementy architektoniczne z różnych okresów i stylów. Kolumny korynckie pochodzą z planowanego mauzoleum Henryka II, podczas gdy rotunda służyła jako dawny dom celny Muru Generałów Farmerskich. Park zawiera kilka rzeźb francuskich kompozytorów i pisarzy i znajduje się w 8. dzielnicy w pobliżu Pól Elizejskich i Pałacu Wersalskiego.

Ta okrągła marmurowa świątynia z XVIII wieku wznosi się w parku Wersalu w obrębie ogrodu krajobrazowego. Kolumny korynckie otaczają replikę rzeźby Bouchardona przedstawiającą Amora rzeźbiącego swój łuk z maczugi Herkulesa. Zbudowana w 1778 roku przez Richarda Mique dla Marii Antoniny świątynia stanowi część Hameau de la Reine i odzwierciedla romantyczny gust królowej do angielskiego projektowania ogrodów. Struktura łączy architekturę klasyczną z naturalnym otoczeniem i zapewnia miejsce odosobnienia w obszernych terenach pałacu.

Parc Balbi został założony w XVIII wieku za panowania króla Ludwika XVI i znajduje się w centrum Wersalu. Park łączy francuską sztukę ogrodniczą z elementami późnej monarchii. Zwiedzający znajdą tu geometrycznie rozmieszczone rabaty, fontanny i rzeźby z okresu królewskiego. Teren uzupełnia historyczne ogrody regionu i pokazuje ewolucję projektowania krajobrazowego we Francji przedrewolucyjnej. Park pierwotnie służył jako prywatna przestrzeń zielona i został później otwarty dla publiczności.

Ta gotycka katedra została zbudowana w latach 1194-1220. Posiada 176 witraży o łącznej powierzchni 2 600 metrów kwadratowych sztuki witrażowej z XII i XIII wieku, stanowiąc jeden z najbardziej kompletnych zbiorów średniowiecznych witraży w Europie. Katedra prezentuje cechy francuskiej architektury gotyckiej z dwiema różnie zaprojektowanymi wieżami, transeptem i trzema portalami na zachodniej fasadzie. Północna rozeta osiąga średnicę 13 metrów. Krypta z XI wieku pod główną nawą jest jedną z największych we Francji i zachowuje pozostałości wcześniejszych budowli romańskich.

To muzeum poświęcone jest historii drukowanych tkanin bawełnianych z XVIII wieku i prezentuje kolekcję manufaktury Oberkampf, założonej w Jouy-en-Josas w 1760 roku. Stała ekspozycja pokazuje oryginalne płyty drukarskie z drewna i miedzi oraz kilka tysięcy próbek tkanin wyprodukowanych w fabryce. Toile de Jouy charakteryzuje się jednokolorowymi wzorami na jasnym tle przedstawiającymi sceny wiejskie, wydarzenia historyczne lub egzotyczne przedstawienia. Muzeum mieści się w XIX-wiecznym Château de l'Églantine i dokumentuje techniczne procesy produkcji tekstyliów oraz znaczenie gospodarcze manufaktury dla regionu.

Muzeum mieści ponad 400 lalek z różnych okresów, w tym egzemplarze ręcznie robione i sztuki produkowane przemysłowo, które dokumentują ewolucję produkcji lalek od tradycyjnych technik rzemieślniczych do nowoczesnej produkcji masowej i oferują wgląd w kulturę materialną dzieciństwa.

Posiadłość La Vallée Aux Loups rozciąga się na kilku hektarach i zachowuje literackie dziedzictwo François-René de Chateaubrianda, który mieszkał tu między 1807 a 1818 rokiem. Ta historyczna rezydencja prezentuje pomieszczenia, w których pisarz komponował swoje Mémoires d'outre-tombe, z oryginalnym umeblowaniem i osobistymi przedmiotami. Park obejmuje arboretum z kilkuset gatunkami drzew, w tym rzadkimi okazami, które sam Chateaubriand przywiózł z różnych krajów. Posiadłość mieści również ogród różany z ponad tysiącem odmian i oferuje ścieżki spacerowe przez krajobraz ilustrujący związek między literaturą a naturą na początku XIX wieku.

Musée des Avelines prezentuje obrazy i rzeźby artystów regionalnych oraz dokumenty dotyczące historii Saint-Cloud i okolic. Kolekcja obejmuje dzieła od XVII wieku do czasów współczesnych i ilustruje rozwój artystyczny regionu na zachód od Paryża. To muzeum przechowuje historyczne świadectwa miasta, w tym wspomnienia dawnego Château de Saint-Cloud, które służyło jako rezydencja francuskich władców w XIX wieku i zostało zniszczone podczas wojny francusko-pruskiej.