Co robić na Majorce: miejsca przyrodnicze, dziedzictwo historyczne i atrakcje

Sa Calobra to zatoka morska na północno-zachodnim wybrzeżu Majorki, otoczona pionowymi wapiennymi ścianami wznoszącymi się na ponad 200 metrów. Droga dojazdowa rozciąga się na 12 kilometrów przez Sierra de Tramuntana i obejmuje około 800 zakrętów, w tym pełną serpentynę znaną jako Corbata. Ta zatoka wyznacza ujście Torrent de Pareis, wąwozu przecinającego pasmo górskie. Dostęp odbywa się krętą górską drogą z Escorcy lub łodzią z Port de Sóller. Skalista formacja przybrzeżna należy do znaczących cech geologicznych klifów Majorki.

Ta katedra z XIV wieku wznosi się nad portem w Palmie, osiągając wysokość wewnętrzną 44 metrów. Nawa główna rozciąga się na długość 77 metrów i zawiera 61 witraży rzucających kolorowe światło na kamienne kolumny. Gotycka struktura powstawała przez kilka stuleci i wykazuje elementy architektury katalońskiej. Rozeta nad ołtarzem osiąga średnicę 13 metrów i należy do największych gotyckich okien w Europie.

Te jaskinie w Porto Cristo należą do najważniejszych podziemnych formacji na wyspie Majorka. Jaskinie Drach rozciągają się na około 1,2 kilometra i zawierają kilka połączonych komór z formacjami stalaktytów i stalagmitów. System obejmuje jezioro Martel, jedno z największych podziemnych jezior w Europie, które osiąga długość 177 metrów i szerokość do 40 metrów. Jaskinie zostały zbadane i udokumentowane pod koniec XIX wieku. Odwiedzający mogą spacerować przez oświetlone galerie i odbywać przejażdżki łodzią po podziemnym jeziorze, podczas których wykonywane są koncerty muzyki klasycznej.

Te historyczne ogrody w Sóller pochodzą z XIII wieku i zachowują zasady projektowania arabskiej sztuki ogrodowej. Posiadłość obejmuje osiemnastowieczną pergolę z elementami dekoracyjnymi oraz system hydrauliczny zasilający liczne fontanny i elementy wodne. Teren demonstruje mauretańską tradycję zarządzania wodą i łączy struktury architektoniczne z roślinnością. Jako część dziedzictwa kulturowego Majorki, Ogrody Alfàbia dokumentują praktyki rolnicze i estetyczne z różnych okresów historycznych wyspy.

Ta zatoka morska na półwyspie Formentor położona jest między ścianami skalnymi wznoszącymi się na wysokość do 30 metrów. Roślinność sosnowa porasta wybrzeże, podczas gdy woda opada do głębokości około 15 metrów. Cala Figuera wpisuje się w postrzępione północne wybrzeże Majorki, gdzie osłonięte zatoczki przeplatają się ze stromymi klifami. Zatoka należy do licznych formacji charakteryzujących przylądek Formentor, jeden z najbardziej charakterystycznych odcinków wybrzeża wyspy z poszarpanymi formacjami skalnymi i roślinnością śródziemnomorską.

Ten zamek został zbudowany w 1311 roku na wzgórzu o wysokości 112 metrów nad Palmą i jest jedną z nielicznych okrągłych fortyfikacji w Europie. Konstrukcja posiada trzy wieże, fosę oraz dwa poziomy galerii otaczających centralny dziedziniec. Z murów obronnych rozciągają się widoki na miasto i zatokę Palmy. Zamek służył jako rezydencja królewska, więzienie, a obecnie mieści muzeum historii miasta. Architektura łączy elementy gotyckie z militarnymi strukturami obronnymi z XIV wieku.

Ten park przyrody chroni 1700 hektarów terenów podmokłych obejmujących bagna, cieki wodne i strefy trzcinowe w północnej Majorce. Obszar ten jest domem dla ponad 250 gatunków ptaków i stanowi miejsce postoju dla ptaków wędrownych przemieszczających się między Europą a Afryką. Rezerwat utrzymuje szlaki i punkty obserwacyjne prowadzące przez różne formacje krajobrazowe, oferując wgląd w śródziemnomorski ekosystem i jego sezonowe zmiany.

Ta zatoka znajduje się na południowo-wschodnim wybrzeżu Majorki w gminie Santanyí i tworzy naturalną formację skalną. Plaża w Caló del Moro rozciąga się na długości 30 metrów i jest otoczona ochrowymi ścianami skalnymi wznoszącymi się na około 20 metrów wysokości. Wody morskie pozostają płytkie w pobliżu brzegu. Zatoka jest dostępna stromą ścieżką i stanowi część pofałdowanego krajobrazu przybrzeżnego regionu, który charakteryzuje się licznymi podobnymi zatokami i naturalnymi formacjami skalnymi.

Ten park przyrody w Santanyí zajmuje 766 hektarów chronionego terenu przybrzeżnego w południowo-wschodniej Majorce. Krajobraz obejmuje klify wapienne, lasy sosnowe, tereny podmokłe oraz dwie piaszczyste plaże, S'Amarador i Sa Font de n'Alis. Sieć ścieżek spacerowych prowadzi przez śródziemnomorską roślinność i zapewnia dostęp do różnych odcinków wybrzeża. Park stanowi siedlisko dla ptaków wędrownych i rodzimych gatunków roślin. Odwiedzający mogą poznać formacje geologiczne i ekologię przybrzeżną regionu.

To stanowisko archeologiczne zachowuje pozostałości Pol-lèntii, pierwszej rzymskiej osady na Majorce, założonej w I wieku p.n.e. Kompleks obejmuje rzymski teatr, forum i kilka budynków mieszkalnych, które dostarczają informacji o życiu miejskim w okresie rzymskich rządów na wyspie. Wykopaliska ujawniają mozaiki, pozostałości kolumn i struktury fundamentów dokumentujące architektoniczne dziedzictwo tej starożytnej kolonii i poszerzające zrozumienie rzymskiej obecności w zachodnim basenie Morza Śródziemnego.

Ten park przyrodniczy rozciąga się na północno-wschodnich górach Majorki, chroniąc region roślinności śródziemnomorskiej i krajobrazów przybrzeżnych. Szlaki turystyczne Parku Przyrodniczego Llevant prowadzą przez lasy sosnowe i zarośla garigue do Klasztoru Betlem, pustelni z XIX wieku. Z podwyższonych ścieżek tego parku rozciągają się widoki na zatoki Artà i Morze Śródziemne. Obszar chroniony obejmuje około 2 703 hektarów między gminami Artà, Capdepera i Son Servera, zachowując siedliska dla ptaków drapieżnych i endemicznych gatunków roślin. Kilka oznakowanych tras o różnym stopniu trudności przecina krajobraz między linią brzegową a górami.

Ta zatoka znajduje się w parku przyrody Llevant na północno-wschodnim wybrzeżu Majorki i rozciąga się na 500 metrów wzdłuż brzegu. Plaża w Cala Agulla składa się z białego piasku i jest otoczona zalesionymi wzgórzami. Woda jest płytka i osiąga większe głębokości dopiero stopniowo, co jest charakterystyczne dla chronionych zatoczek w tym regionie wyspy. Okolica jest częścią strefy ochronnej, która zachowuje śródziemnomorską roślinność i naturalny krajobraz wybrzeża.

Ta biała wieża stoi od 1863 roku na północnych klifach Majorki na przylądku Formentor. Latarnia morska o wysokości 22 metrów oznacza najbardziej wysunięty na północ punkt wyspy i służy jako punkt orientacyjny dla nawigacji wzdłuż tego wystawionego na działanie żywiołów wybrzeża. Z Formentor Lighthouse widok rozciąga się na 180 stopni nad Morzem Śródziemnym i poszarpaną linią brzegową Serra de Tramuntana. Okolice latarni morskiej pokazują charakterystyczne formacje skalne typowe dla tej części wyspy, gdzie strome klify opadają bezpośrednio do morza.

Te wapienne jaskinie tworzą podziemny system korytarzy i komór rozciągający się 36 metrów pod powierzchnią. Jaskinie Génova prezentują formacje geologiczne ze stalaktytami i stalagmitami powstałymi przez tysiąclecia w wyniku przesiąkania wody. System jaskiniowy znajduje się na terenie dzielnicy mieszkalnej na zachodnim skraju Palmy i uzupełnia naturalne i architektoniczne dziedzictwo wyspy. Zwiedzający mogą eksplorować oświetlone korytarze i komory podczas wycieczki z przewodnikiem, która dostarcza informacji o podziemnej geologii Majorki.

Ta linia kolejowa łączy Palmę z miastem Sóller od 1912 roku, przecinając góry Tramuntana na trasie 27 kilometrów. Zabytkowe drewniane wagony przejeżdżają przez tunele i wiadukty, mijając gaje pomarańczowe i cytrynowe oraz oferując widoki na pasmo górskie Sierra de Tramuntana. Pociąg do Sóller kursuje kilka razy dziennie i stanowi przykład dziedzictwa kolejowego Majorki z oryginalnym wyposażeniem elektrycznym i odrestaurowanymi wagonami z początku XX wieku.

Fornalutx znajduje się w paśmie górskim Tramuntana i zachowuje swoją architekturę z tradycyjnymi domami zbudowanymi z lokalnego kamienia. Brukowane ulice tej wioski wiją się przez tarasy wykute w górskich zboczach. Kamienne schody łączą różne poziomy osady, podczas gdy budynki prezentują regionalne techniki budowlane. Ta wioska służy jako punkt wyjściowy dla szlaków turystycznych w okoliczne góry i zapewnia dostęp do obszarów naturalnych Sierra de Tramuntana.

Ten łuk wapienny wznosi się na 18 metrów nad Morzem Śródziemnym u wybrzeży Santanyí. Erozja morska kształtowała tę formację geologiczną przez stulecia, tworząc naturalną bramę w skale. Es Pontàs stał się znaczącym punktem wzdłuż skalistego południowego wybrzeża Majorki, które przeplata się z piaszczystymi plażami i zatokami takimi jak Cala Figuera. Łuk jest widoczny z lądu i znajduje się w pobliżu Cala Santanyí. Naturalna struktura pokazuje ciągły wpływ działania fal na wapienne formacje wyspy.

Ten pałac został zbudowany w XIII wieku na fundamentach arabskiej cytadeli i nadal służy jako oficjalna rezydencja podczas królewskich wizyt na Majorce. Pałac Królewski La Almudaina łączy islamskie i gotyckie elementy architektoniczne, dokumentując różne okresy rządów na wyspie. Kompleks forteczny obejmuje kilka dziedzińców, komnaty królewskie i kaplicę. Pałac przylega bezpośrednio do katedry w Palmie, tworząc historyczne centrum stolicy. W różnych salach znajdują się królewskie arrasy i historyczne meble z kilku stuleci.

Estellencs to górska wioska w paśmie Tramuntana, zbudowana na tarasowych zboczach schodzących ku wybrzeżu Morza Śródziemnego. Wąskie uliczki łączą kamienne domy i prowadzą do niewielkiego portu rybackiego. Gaje oliwne i winnice otaczają wioskę, odzwierciedlając rolniczy charakter okolicy. Kościół Sant Joan Baptista stoi w centrum, podczas gdy tradycyjne budynki mieszkalne zachowują historyczny styl architektoniczny regionu. Z różnych punktów wioski rozciągają się widoki na linię brzegową i okoliczny górski teren.

To muzeum mieści stałą kolekcję obrazów, rzeźb i fotografii z XX i XXI wieku w szesnastowiecznej twierdzy wojskowej. Kolekcja artystyczna obejmuje dzieła hiszpańskich i międzynarodowych artystów dokumentujące rozwój sztuki nowoczesnej i współczesnej na Majorce. Historyczne mury twierdzy stanowią miejsce dla wystaw czasowych i wydarzeń kulturalnych. Tarasy muzeum oferują widoki na zatokę Palmy i stare miasto.

Cala Beltrán to mała zatoczka chroniona klifami wapiennymi o wysokości 20 metrów. Ta formacja przybrzeżna wzdłuż południowego wybrzeża Majorki wykazuje odcienie od bieli po pomarańcz. Turkusowa woda tej zatoczki jest szczególnie przejrzysta, umożliwiając dobrą widoczność dna morskiego. Klify tworzą naturalne osłony przed wiatrem i ograniczają dostęp do tego odcinka wybrzeża między większymi zatokami w okolicy.

Ten gotycki budynek z XV wieku służył jako centrum handlowe dla kupców morskich i jako giełda towarów portowych w Palmie. La Lonja została zbudowana między 1420 a 1452 rokiem według projektów architekta Guillema Sagrery i stanowi znaczący przykład katalońskiej architektury gotyckiej. Prostokątna konstrukcja posiada dużą salę ze spiralnymi kolumnami wznoszącymi się ku sklepionemu sufitowi. Fasady przedstawiają okna w ostrych łukach, a na każdym rogu stoją ośmioboczne wieże. Po swojej pierwotnej funkcji giełdy towarowej, La Lonja była później wykorzystywana do różnych celów, w tym jako spichlerz zbożowy i muzeum. Obecnie budynek służy jako centrum kulturalne i gości rotacyjne wystawy sztuki.

Can Prunera to mieszczańska rezydencja z 1911 roku przekształcona w muzeum sztuki modernistycznej. Ten dom w Sóller przedstawia architekturę katalońskiego modernizmu z charakterystycznymi fasadami, pracami w kutym żelazie i witrażami. Muzeum posiada dzieła Joana Miró, Santiago Rusiñola i innych artystów z XX wieku. Przestrzenie wystawowe zajmują oryginalne pokoje domu, oferując zwiedzającym wgląd w styl życia malorkańskiej burżuazji z początku XX wieku. Can Prunera wzbogaca dziedzictwo architektoniczne Majorki o przykład ruchu modernistycznego.

Ta plaża z białym piaskiem znajduje się w parku przyrody Mondragó na południowo-wschodnim wybrzeżu Majorki. Cala Mondragó oferuje turkusowe wody w chronionej zatoce otoczonej formacjami skalnymi z wapienia. Plaża jest częścią obszaru chronionego, który zachowuje śródziemnomorską roślinność i przybrzeżne ekosystemy. Lasy sosnowe rozciągają się za plażą, zapewniając cień odwiedzającym. Zatoka posiada łagodnie opadające dno i czystą wodę odpowiednią do pływania. Szlaki spacerowe łączą Cala Mondragó z sąsiednimi zatokami i wiją się przez chroniony krajobraz parku.

Ta naturalna zatoka rozciąga się na 150 metrów długości na końcu przypominającej fiord zatoki między wapiennymi klifami pokrytymi sosnami morskimi. Cala Pi stanowi jeden z osłoniętych odcinków wybrzeża Majorki, gdzie strome ściany skalne wznoszą się po obu stronach wąskiego wejścia morskiego. Plaża na końcu zatoki składa się z drobnego piasku i kamyków. Siedemnastowieczna wieża strażnicza stoi na szczycie jednego z klifów z widokiem na wodę. Zatoka położona jest na południowym wybrzeżu wyspy i otoczona jest małą osadą wakacyjną rozciągającą się wzdłuż klifów. Kamienne schody prowadzą z górnego poziomu w dół na plażę.

Jaskinie Campanet rozciągają się na podziemnej powierzchni około 3200 metrów kwadratowych w północnej części Majorki i należą do formacji geologicznych charakteryzujących wnętrze wyspy. Ten naturalny system jaskiniowy składa się z kilku połączonych ze sobą komór, w których stalaktyty zwisają ze stropów, stalagmity wznoszą się z podłóg, a wolnostojące kolumny łączą obie powierzchnie. Jaskinia zawiera podziemne jezioro, którego woda utrzymuje stałą temperaturę przez cały rok. Przejścia prowadzą przez sale o różnej wielkości, a procesy geologiczne trwające kilkaset tysięcy lat wytworzyły obecne struktury. W przeciwieństwie do większych Jaskiń Drach w pobliżu Porto Cristo, to miejsce przyjmuje mniej zwiedzających i dzięki temu zachowuje swoje pierwotne warunki.

Ta forteca została zbudowana w 1300 roku na wzgórzu nad miastem Capdepera na rozkaz króla Jakuba II. Fortyfikacja składa się z murów otaczających obszar o powierzchni około 8.000 metrów kwadratowych i obejmuje kilka wież oraz kaplicę Matki Boskiej Nadziei. Z murów obronnych rozciągają się widoki na Morze Śródziemne, a w pogodne dni na wyspę Minorkę oddaloną o około 40 kilometrów. Forteca służyła pierwotnie ochronie ludności przed atakami piratów i stanowi ważny przykład średniowiecznej architektury wojskowej na Majorce.

Son Marroig była dawną rezydencją arcyksięcia Ludwika Salwatora Austriackiego, który przybył na Majorkę w XIX wieku i obszernie pisał o Balearach. Posiadłość zachowuje oryginalne umeblowanie z tamtego okresu, w tym meble i rzeczy osobiste arcyksięcia. Sala wystawowa prezentuje dokumenty i fotografie związane z historią regionu oraz z pracami naukowymi Ludwika Salwatora. Taras zapewnia widoki na Morze Śródziemne i wybrzeże Sierra de Tramuntana. Posiadłość położona jest na skalistym cyplu na północno-zachodnim wybrzeżu Majorki między Deià a Valldemossą. W ogrodzie stoi neoklasyczny pawilon wykonany z białego marmuru z Carrary, niegdyś służący jako miejsce odosobnienia do czytania i pisania.

Ta plaża z drobnym piaskiem o długości 350 metrów znajduje się w Capdepera i jest otoczona naturalnymi wydmami oraz sosnami. Cala Mesquida oferuje czyste wody odpowiednie do pływania. Krajobraz wydmowy za plażą zapewnia naturalną ochronę i przyczynia się do zachowania ekosystemu przybrzeżnego. Plaża stanowi jeden z dobrze zachowanych odcinków wybrzeża w północno-wschodniej części Majorki, łącząc piaszczysty brzeg z roślinnością śródziemnomorską. Chronione położenie sprawia, że obszar ten jest przykładem naturalnej formacji przybrzeżnej wyspy.

To centrum morskie mieści 55 akwariów z ponad 700 różnymi gatunkami morskimi. Palma Aquarium oferuje podwodny tunel, w którym zwiedzający mogą obserwować rekiny. Obiekt prezentuje różne śródziemnomorskie i tropikalne siedliska, uzupełniając naturalne przybrzeżne doświadczenia Majorki o spojrzenie na podwodny świat Morza Śródziemnego i innych oceanów. Wystawa obejmuje płaszczki, korale oraz liczne gatunki ryb z różnych stref klimatycznych.

Klasztor Miramar to średniowieczny kompleks położony w górach nad wybrzeżem między Valldemossa a Deià. Instytucję założył w XIII wieku kataloński filozof Ramon Llull jako szkołę języków orientalnych. Dziś kompleks obejmuje kościół, zadbane ogrody i park krajobrazowy. Sale wystawowe dokumentują historię miejsca i prezentują obiekty z różnych okresów. Z terenu rozciągają się rozległe widoki na Morze Śródziemne i otaczające pasmo górskie Tramuntana.

Ta plaża w Muro rozciąga się na 6 kilometrów wzdłuż północnego wybrzeża Majorki, tworząc jeden z najdłuższych ciągłych odcinków linii brzegowej na wyspie. Biały piasek graniczy z pasem wydm i lasem sosnowym. Sąsiadujący rezerwat przyrody s'Albufera, największy obszar podmokły na Balearach, znajduje się bezpośrednio za linią brzegową. Plaża łączy się na południu z innymi odcinkami zatoki Alcúdia i oferuje płytką wodę, która rozciąga się kilkadziesiąt metrów w morze. Naturalna roślinność i chroniona lokalizacja przyczyniają się do zachowania krajobrazu wydmowego.

To miasto w północnej części Majorki jest otoczone murami z XIV wieku, które wyznaczają jego historyczne centrum. Stare miasto zawiera brukowane ulice, place i budynki z kilku stuleci. Średniowieczne fortyfikacje zostały odnowione i pozostają dostępne do zwiedzania. Targi odbywają się dwa razy w tygodniu na ulicach, oferując lokalne produkty i rzemiosło. Alcúdia łączy swoją historyczną przeszłość z nowoczesnymi udogodnieniami i znajduje się w pobliżu północnego wybrzeża wyspy oraz parku przyrodniczego s'Albufera.

Ta plaża rozciąga się na długości 3 kilometrów wzdłuż północnego wybrzeża Majorki, w pobliżu zabytkowego miasta Alcúdia. Plaża z drobnym piaskiem dysponuje prysznicami, stanowiskami ratowniczymi oraz promenadą z restauracjami, sklepami i hotelami. Spokojne, płytkie wody sprawiają, że plaża ta jest szczególnie odpowiednia dla rodzin z dziećmi. Bliskość rezerwatów przyrody, takich jak s'Albufera, daje możliwość poznania różnorodnych krajobrazów wybrzeża Majorki, od piaszczystych plaż po formacje skalne i parki naturalne.

Ten park rozrywki w Magaluf łączy fizyczne i wirtualne atrakcje zaprojektowane dla rodzin i dzieci. Obiekt obejmuje Dom Katmandu, odwrócony budynek z interaktywnymi pokojami, pole do minigolfa, nawiedzony dom i kino z efektami 4D. Odwiedzający mogą doświadczyć zjeżdżalni wodnych, konstrukcji wspinaczkowych i wyzwań opartych na grach. Park znajduje się w pobliżu nadmorskiej promenady Magaluf i stanowi alternatywę dla aktywności plażowych wzdłuż wybrzeża. Atrakcje są zaprojektowane tak, aby przyciągać różne grupy wiekowe, z naciskiem na zabawowe doświadczenia i fizyczne uczestnictwo.

Ten naturalny odcinek wybrzeża rozciąga się na 2 kilometry wzdłuż południowego brzegu Majorki i graniczy z chronionym systemem wydm z roślinnością śródziemnomorską. Plaża z drobnym piaskiem pozostaje w dużej mierze niezabudowana w krajobrazie i zachowuje pierwotny charakter wybrzeża Morza Śródziemnego. Płytka woda i jasny piasek są cechami tej zatoki, która stanowi część zróżnicowanego krajobrazu wybrzeża wyspy. Es Trenc tworzy jeden z najdłuższych ciągłych odcinków plaży na Majorce i oferuje wgląd w naturalną formację wybrzeża sprzed rozwoju turystycznego.

Valldemossa położona jest na wysokości 343 metrów nad poziomem morza na zboczach Sierra de Tramuntana w północno-zachodniej części Majorki. Ta górska gmina znana jest z wąskich brukowanych uliczek oraz królewskiej kartuzji z XIV wieku, gdzie Frédéric Chopin i George Sand spędzili zimę 1838-1839. Okoliczne góry zapewniają dostęp do szlaków turystycznych prowadzących przez lasy dębów ostrolistnych i tarasowe gaje oliwne ciągnące się w stronę wybrzeża.

Ta górska wioska położona jest na północno-zachodnim wybrzeżu Majorki, między morzem a szczytami Serra de Tramuntana. Deià przyciąga pisarzy i artystów od końca XIX wieku. Strome tarasowe zbocza są pokryte gajami oliwnymi. Wioska jest zdominowana przez cmentarz z widokiem na Morze Śródziemne, gdzie pochowany jest poeta Robert Graves, który mieszkał tu od 1929 roku aż do swojej śmierci w 1985 roku. Wąskie uliczki prowadzą do kamiennych domów z ochrową dachówką. Małe muzeum w domu Roberta Gravesa prezentuje jego gabinet i rzeczy osobiste. Poniżej wioski zatoka Deià zapewnia dostęp do morza przez kamienistą plażę otoczoną sosnami i skałami.

Ten port znajduje się w zatoce w kształcie podkowy na północno-zachodnim wybrzeżu Majorki, około 29 km na północ od Palmy. Port de Sóller służy jako miejsce cumowania łodzi i połączeń promowych, łącząc morze z interiorem przez zabytkową linię tramwajową działającą od 1913 roku. Port otoczony jest górami Serra de Tramuntana i zapewnia dostęp do szlaków pieszych oraz ścieżek przybrzeżnych. Zatoka była historycznie ośrodkiem handlu cytrusami i oliwą z oliwek. Obecnie ten port mieści restauracje wzdłuż promenady oraz plaże po obu stronach zatoki.

Port de Pollença znajduje się na północnym wybrzeżu Majorki w łagodnie wygiętej zatoce u podnóża Cap de Formentor. Ta nadmorska miejscowość zachowuje spokojny charakter z trzema kilometrami piaszczystej plaży i promenadą obsadzoną tamaryszkami. Zatoka Pollença zapewnia warunki do uprawiania sportów wodnych, w tym żeglarstwa, windsurfingu i kajakarstwa. Miejscowość stanowi punkt wyjścia do wędrówek na półwysep Formentor i leży w pobliżu parku naturalnego s'Albufera z jego 1 700 hektarami mokradeł.

Ta niezamieszkana wyspa u południowo-zachodniego wybrzeża Majorki jest chroniona jako park przyrody i zachowuje w dużej mierze nienaruszony krajobraz śródziemnomorski. Dragonera rozciąga się na powierzchni 300 hektarów i osiąga maksymalną wysokość 360 metrów. Skaliste wybrzeże stanowi siedlisko dla jaszczurek, sokołów i różnych gatunków ptaków morskich. Dwie latarnie morskie z XIX wieku wyznaczają północny i południowy kraniec wyspy. Szlaki turystyczne prowadzą do punktów widokowych z panoramą Morza Śródziemnego i majorkańskiego wybrzeża. Centrum dla odwiedzających dostarcza informacji o geologii, florze i faunie tego chronionego obszaru, dostępnego łodzią z Sant Elm.

Ta zatoka w Escorce leży na północno-zachodnim wybrzeżu Majorki, w pobliżu Sa Calobra i Torrent de Pareis. Plaża Cala Tuent składa się z grubego, oliwkowego piasku zmieszanego z kamieniami i jest otoczona skałami Serra de Tramuntana. Zatoka jest dostępna krętą górską drogą lub łodzią, oferując dostęp do morza w malowniczym otoczeniu z dala od większych szlaków turystycznych.

Ten potok tworzy jeden z najbardziej spektakularnych kanionów Majorki. Suche koryto rzeczne wije się przez Serra de Tramuntana i dociera do morza w Sa Calobra na północno-zachodnim wybrzeżu wyspy. Wędrówka przez kanion wymaga wspinania się po głazach i prowadzi między ścianami wznoszącymi się do 200 metrów wysokości. Trasa prowadzi przez wąskie przejścia, gdzie światło dzienne ledwie dociera na dno, zanim otwiera się na małą żwirową zatoczkę.

Ta plaża rozciąga się na długości około 1,5 km wzdłuż północnego wybrzeża Majorki, w pobliżu przylądka Formentor. Czyste wody i piaszczyste pasmo otoczone sosnami tworzą osłoniętą zatokę na północnym wybrzeżu wyspy. Plaża znajduje się na końcu krętej drogi przechodzącej przez góry Tramuntana i oferuje dostęp do Morza Śródziemnego. Otaczające klify i śródziemnomorska roślinność charakteryzują krajobraz tego obszaru przybrzeżnego, który stanowi jeden z najbardziej wysuniętetych na północ punktów Majorki.

Ta piaszczysta plaża z opcjonalną strefą naturystyczną znajduje się na wschodnim wybrzeżu Majorki na południe od Porto Cristo. Cala Varques wymaga 25-minutowego spaceru przez lasy sosnowe i prezentuje się jako naturalna zatoka z turkusowymi wodami otoczona klifami i roślinnością. Oddalenie i brak jakiejkolwiek infrastruktury sprawiają, że ta plaża stanowi spokojne schronienie z dala od turystycznych centrów wyspy. Dostęp szlakiem pieszym ogranicza liczbę odwiedzających i zachowuje naturalny charakter tej formacji przybrzeżnej wzdłuż śródziemnomorskiej linii brzegowej Majorki.

Ta nadmorska wioska położona jest na południowo-wschodnim krańcu Majorki, około 56 kilometrów od Palmy. Colònia de Sant Jordi zachowuje swój charakter tradycyjnej osady rybackiej, podczas gdy port przyjmuje małe łodzie i statki wycieczkowe. Pobliskie plaże Es Dolç, Es Carbó i Es Trenc rozciągają się na kilka kilometrów z drobnym piaskiem i płytkimi wodami. Z tej wioski połączenia promowe prowadzą na wyspę Cabrera, której park narodowy leży około 13 kilometrów od brzegu i chroni śródziemnomorską faunę i florę.

Ta fundacja prezentuje dzieła Joana Miró w kompleksie architektonicznym zaprojektowanym przez katalońskiego artystę i jego przyjaciela Josepa Lluísa Serta. Kolekcja obejmuje ponad 6000 dzieł, w tym obrazy, rzeźby, rysunki i ceramikę stworzone między 1956 a 1983 rokiem. Muzeum pokazuje proces twórczy Miró w jego dawnych pracowniach, Son Boter i Sert, gdzie artysta pracował aż do swojej śmierci w 1983 roku. Fundació znajduje się w Cala Major, na zachodnich obrzeżach Palmy, i wzbogaca krajobraz kulturowy Majorki poprzez prezentację nowoczesnej sztuki katalońskiej w śródziemnomorskim otoczeniu.

Ta nadmorska miejscowość na północno-zachodnim wybrzeżu Majorki znajduje się w podkowiastej zatoce otoczonej pasmem Serra de Tramuntana. Port de Sóller służy jako port dla miasta Sóller, położonego 3 km w głębi lądu i połączonego historycznym tramwajem z 1913 roku. Zatokę wyznaczają dwie latarnie morskie, Cap Gros na północy i Sa Creu na południu. Nadmorska promenada ciągnie się wzdłuż piaszczystej plaży i zapewnia dostęp do gór Tramuntana. Naturalne położenie chroni port przed silnymi wiatrami, czyniąc go kotwicowiskiem dla łodzi i punktem wyjścia do wędrówek wzdłuż wybrzeża.

To sanktuarium wznosi się na wysokości 470 metrów w Serra de Tramuntana i pełni funkcję miejsca pielgrzymkowego od XIII wieku. Santuari de Lluc mieści Czarną Madonnę, romańską statuę będącą przedmiotem kultu religijnego. Kompleks obejmuje bazylikę z XVII wieku, krużganek i chór, gdzie występuje Els Blauets, chór chłopięcy założony w 1531 roku. Miejsce oferuje zakwaterowanie dla pielgrzymów, muzeum z wykopalisk archeologicznych i przedmiotów liturgicznych oraz ogród botaniczny z rodzimymi roślinami Balearów.

Ta plaża znajduje się na południowo-wschodnim wybrzeżu Majorki, niedaleko Santanyí. Cala Llombards rozciąga się na osłoniętej zatoczce między skalistymi ścianami, gdzie drobny piasek spotyka się z czystymi wodami Morza Śródziemnego. Zatoka jest otoczona lasami sosnowymi i roślinnością śródziemnomorską. Plaża oferuje dostęp do morza przez łagodne zbocze i znajduje się w regionie znanym z naturalnych zatoczek oraz bliskości parku przyrodniczego Mondragó. Cala Llombards łączy charakterystyczne krajobrazy południowo-wschodniego wybrzeża Majorki z dostępnością piaszczystej plaży.

Ta niewielka plaża na południowo-wschodnim wybrzeżu Majorki znajduje się w wąskiej zatoce otoczonej wysokimi klifami wapiennymi. Cala l'Almunia jest dostępna tylko stromą ścieżką lub od strony morza. Przejrzyste wody i osłonięta lokalizacja sprawiają, że jest to spokojne miejsce do kąpieli, z dala od większych turystycznych plaż w rejonie Santanyí.

Ten sztuczny zbiornik wodny położony jest w sercu Serra de Tramuntana na Majorce i jest zasilany przez Torrent de Gorg Blau. Zapora została zbudowana w celu zaopatrzenia wyspy w wodę i znajduje się na wysokości około 800 metrów. Otaczające zbocza górskie i ściany skalne tworzą imponujące tło, podczas gdy droga Ma-10 przechodząca przez obszar zapewnia dostęp do innych miejsc naturalnych na północno-zachodnim wybrzeżu.

Ta religijna pustelnia w górach Serra de Tramuntana znajduje się na wysokości 450 metrów i zapewnia dostęp do naturalnych krajobrazów Majorki. Escorca służy jako punkt wyjścia do wędrówek do Torrent de Pareis i zatoki Sa Calobra, które prowadzą na północno-zachodnie wybrzeże wyspy.

Ta wioska leży na północno-zachodnim wybrzeżu Majorki, tarasowo rozmieszczona między pasmem Serra de Tramuntana a morzem. Linia brzegowa Banyalbufar składa się z kamienistych plaż położonych między klifami, podczas gdy stoki zawierają tarasy rolnicze wykorzystywane do uprawy od czasów mauretańskich. Górska droga oferuje widoki na skalistą linię brzegową i opadające obszary uprawne, które od wieków kształtują krajobraz tego odcinka wybrzeża.