Chhatrapati Shivaji Maharaj Terminus

Konstrukcja indo-saracejska zajmuje cały blok miejski z masywną piaskowcową fasadą łączącą łuki sterczynowe, wieżyczki i centralną kopułę. Kamienne rzeźby z motywami roślinnymi i geometrycznymi zdobiją zewnętrzne ściany i wejścia. Główny budynek posiada wysokie sufity z drewnianymi belkami, witraże i marmurowe schody prowadzące na różne poziomy. Perony ciągną się za główną halą, łącząc pociągi podmiejskie z połączeniami dalekobieżnymi pod rozległą konstrukcją dachu z żelaza i szkła.

Brytyjska administracja kolonialna zleciła Frederickowi Williamowi Stevensowi zaprojektowanie nowego dworca końcowego dla Great Indian Peninsula Railway w 1878 roku. Budowa trwała dziesięć lat i zakończyła się na Złoty Jubileusz królowej Wiktorii w 1888 roku. Axel Haig przyczynił się rysunkami architektonicznymi, podczas gdy indyjscy kamieniarze i rzemieślnicy wykonali elementy dekoracyjne. Pierwotnie nazwany Victoria Terminus, został przemianowany w 1996 roku na cześć wojownika Marathów Shivajiego. UNESCO nadało mu status Światowego Dziedzictwa w 2004 roku.

Dworzec symbolizuje kolonialną przeszłość Mumbaju, pozostając aktywnym węzłem dla milionów podróżnych przemierzających jego hale codziennie. Architektura łączy gotyk zachodni z tradycyjnymi elementami indyjskimi, demonstrując kulturową fuzję tej epoki. Lokalni rzemieślnicy stworzyli wyszukane prace kamieniarskie, posągi i detale dekoracyjne prezentujące regionalne tradycje artystyczne. Budynek kształtuje tożsamość dzielnicy Fort i służy jako punkt spotkań oraz punkt orientacyjny dla mieszkańców i odwiedzających.

Dworzec znajduje się w dzielnicy Fort i jest dostępny wieloma liniami autobusowymi, taksówkami oraz stacją metra Chhatrapati Shivaji Maharaj Terminus. Główna hala jest otwarta dla odwiedzających codziennie, przy czym wczesne godziny poranne lub późne wieczorne oferują mniej zatłoczone warunki. Przechowalnia bagażu, poczekalnie i stragany z przekąskami znajdują się w różnych częściach terminalu. Fotografowanie jest dozwolone w obszarach zewnętrznych i hali, ale nie na peronach bez zgody. Zaplanuj co najmniej 45 minut na obejrzenie detali architektonicznych.

Rzeźba nazwana Progress znajduje się na szczycie centralnej kopuły, przedstawiając kobiecą postać trzymającą płonącą pochodnię symbolizującą postęp technologiczny. Dziesięć kamiennych medaliónów na frontowej fasadzie pokazuje portrety inżynierów, architektów i urzędników administracyjnych zaangażowanych w indyjski system kolejowy. Figury lwa i tygrysa flankują główny portal, reprezentując brytyjską i indyjską tożsamość. Budynek zawiera ponad sześćdziesiąt biur pierwotnie używanych do zadań administracyjnych kolejowych, które teraz pełnią różne funkcje operacyjne.

Lokalizacja: Mumbai City district

Architekci: Frederick William Stevens, Axel Haig

Styl architektoniczny: Indo-Saracenic architecture, Victorian architecture

Dostępność: Accesible en silla de ruedas

Operator: Central Railway

Część: Mumbai Suburban Railway

Adres: Dr Dadabhai Naoroji Road

Współrzędne GPS: 18.93980,72.83550

Najnowsza aktualizacja: 15 grudnia 2025 o 00:29