Horta Museum

Art Nouveau rozwinęło się między 1890 a 1910 rokiem jako jeden z najbardziej wpływowych ruchów architektonicznych i dekoracyjnych w Europie. Architekci tego okresu zerwali z historycznymi wzorcami, by stworzyć nowy język wizualny charakteryzujący się krzywolinijnymi formami, motywami roślinnymi i bogato zdobionymi fasadami. Ruch przyjmował różne nazwy w poszczególnych krajach: Modernisme w Katalonii, Jugendstil w regionach niemieckojęzycznych, Secesja w Austrii i Liberty we Włoszech. Ta różnorodność prowadziła do regionalnych interpretacji, które włączały lokalne tradycje rzemieślnicze i cechy kulturowe. Ta kolekcja obejmuje budynki w Barcelonie, Paryżu, Budapeszcie, Wiedniu, Pradze, Brukseli i innych miastach europejskich. W Barcelonie dzieła Antoniego Gaudíego i jego współczesnych kształtują całe ulice, w tym Casa Batlló z falującą fasadą i Sant Pau Recinte Modernista. Paryż zachował słynne wejścia do metra projektu Hectora Guimarda, podczas gdy Budapeszt prezentuje Pałac Gresham, Muzeum Sztuk Użytkowych i termy Gellért. Wiedeń pokazuje charakterystyczne przykłady wariantu austriackiego z budynkiem Secesji i Domem Majoliki. Kolekcja zawiera również mniej odwiedzane miejsca, takie jak willa Kőrössy w Kecskemécie, Muzeum Horty w Brukseli i dworzec kolejowy w Helsingør w Danii.

Bruksela łączy barokowe domy cechowe, neogotyckie kościoły i nowoczesną architekturę. Grand Place stanowi historyczne centrum z brukowymi placami i złoconymi fasadami. Atomium z 1958 roku wznosi się w północnej części miasta i prezentuje strukturę powiększonego kryształu żelaza. Katedra św. Michała i św. Guduli przechowuje gotyckie witraże i drewniane rzeźby z XIII wieku. Miasto mieści liczne zbiory malarstwa europejskiego w Królewskich Muzeach Sztuk Pięknych i Muzeum Magritte'a. Pałac Sprawiedliwości góruje na wzgórzu nad miastem, podczas gdy Pałac Królewski służy jako oficjalna rezydencja belgijskiej monarchii. Parki takie jak Bois de la Cambre i Park Pięćdziesięciolecia oferują otwarte przestrzenie między dzielnicami. Belgijskie Centrum Komiksu i Muzeum Horty dokumentują belgijski wkład w ilustrację i projektowanie secesyjne.

Między 1890 a 1910 rokiem secesja rozprzestrzeniła się w Europie, tworząc budynki łączące tradycje rzemieślnicze z technikami przemysłowymi poprzez organiczne formy, motywy naturalne i szczegółowe prace ornamentalne. Architekci tacy jak Victor Horta w Brukseli, Antoni Gaudí w Barcelonie i Otto Wagner w Wiedniu projektowali konstrukcje odchodzące od stylów historyzujących, kładąc nacisk na zakrzywione linie, elementy z kutego żelaza i kolorowe szkło. Ruch obejmował sale koncertowe i dworce kolejowe, a także domy prywatne i fasady komercyjne, tworząc zbiór dzieł pozostających kluczowymi dla tożsamości architektonicznej wielu miast europejskich. Odwiedzający mogą prześledzić ten rozwój w licznych lokalizacjach. Bruksela oferuje Muzeum Victora Horty, Dom Tassela i Hôtel van Eetvelde jako główne przykłady belgijskiego wariantu. Barcelona prezentuje Casa Batlló i Bellesguard Gaudíego wraz z Palau de la Musica Catalana z rozbudowanymi mozaikami. Paryż zachowuje wejścia do Métropolitain Hectora Guimarda i budynek Lavirotte, podczas gdy Praga przedstawia Dom Miejski i Muzeum Bedřicha Smetany. Nancy stanowi centrum francuskiej secesji z Muzeum Szkoły i Willą Majorelle, a Budapeszt pokazuje styl poprzez Pałac Gresham i Akademię Muzyczną Liszta. Od Rygi po Turyn, od Wiednia po Belgrad budynki te dokumentują krótki, lecz wpływowy okres, kiedy architekci przekształcali środowiska miejskie w całej Europie.

Bruksela oferuje fotografom szereg architektonicznych obiektów obejmujących kilka stuleci. Średniowieczne Grand-Place stanowi historyczne centrum, podczas gdy budynki secesyjne, takie jak Musée Horta i Maison Cauchie, dokumentują artystyczny rozkwit około 1900 roku. Atomium, zbudowane na Wystawę Światową w 1958 roku, reprezentuje powojenny modernizm i stało się jednym z najbardziej fotografowanych zabytków miasta. Galeries Royales Saint-Hubert należą do najstarszych zadaszeonych pasaży handlowych w Europie i prezentują eleganckie techniki budowlane XIX wieku. Mont des Arts łączy różne dzielnice poprzez tarasowy ogród z widokiem na stare miasto. Parc du Cinquantenaire zawiera neoklasyczne łuki triumfalne, podczas gdy Porte de Hal pozostaje ostatnią zachowaną średniowieczną bramą miejską. Basilique du Sacré-Cœur w Koekelberg wykazuje wpływy Art Déco w swojej monumentalnej architekturze. Spokojniejsze miejsca obejmują Étangs d'Ixelles, dwa stawy w dzielnicy o tej samej nazwie, lub Forêt de Soignes, rozległy las bukowy na obrzeżach miasta. Avenue Louise łączy dzielnice mieszkaniowe i handlowe poprzez różne style architektoniczne. Mniejsze pasaże, takie jak Galerie Bortier lub Passage du Nord, uzupełniają główne galerie. Rue des Bouchers znana jest z fasad restauracji, podczas gdy Rue de la Cigogne prezentuje historyczne kamienice. Fotograficznie interesujące detale obejmują secesyjną stację metra Pannenhuis lub modernistyczny Bâtiment CBR. Château de Laeken służy jako rezydencja królewska i otwiera się dla zwiedzających tylko podczas corocznego otwarcia Serres Royales. Le Botanique, dawny ogród botaniczny, mieści obecnie centrum kulturalne. Place Royale i sąsiadujący Palais Royal tworzą polityczne serce miasta. Mniejsze place, takie jak Place Flagey, oferują lokalne sceny z dala od głównych tras.