Cathedral of Urbino

Katedra w Urbino to budynek neoklasycystyczny o planie krzyża łacińskiego z nawą główną, naawami bocznymi i kopułą nad transeptem. Struktura łączy tradycyjne formy kościelne z czystymi, prostymi liniami charakterystycznymi dla stylu neoklasycystycznego.

Założona w 1021 roku, struktura ta została przebudowana po trzęsieniu ziemi w 1789 roku i przybrała swoją obecną formę około 1801 roku pod kierunkiem architekta Giuseppe Valaddiera. Przebudowa przekształciła budynek zgodnie z nowymi zasadami architektonicznymi epoki.

Budynek wystawia dzieła renomowanych artystów, które odzwierciedlają duchową rolę tego miejsca w mieście słynącym z tradycji artystycznych. Widoczne w wnętrzu prace pokazują związek między wiarą a twórczością, który charakteryzował region.

Budynek funkcjonuje jako aktywne miejsce kultu z regularnymi nabożeństwami, dlatego odwiedzający powinni spodziewać się bieżących działań religijnych. Szacunek dla czasów modlitwy pomaga ci doświadczyć przestrzeni w zamierzony sposób.

Zachodnia strona budynku wystawia pięć postaci kamiennych wyrzeźbionych z wapienia Furlo, przedstawiających cnoty takie jak wiara, nadzieja i miłość wraz ze Świętym Augustynem i Świętym Janem Chryzostomem. Te rzeźby wyróżniają się jako odrębny element artystyczny niezależny od czystego projektu neoklasycystycznego reszty.

Lokalizacja: Urbino

Założenie: 1801

Architekci: Giuseppe Valadier

Styl architektoniczny: Neoclassical architecture

Współrzędne GPS: 43.72500,12.63639

Najnowsza aktualizacja: 7 grudnia 2025 o 21:44