Zabytki architektoniczne w Prowansji-Alpy-Lazurowe Wybrzeże między dziedzictwem cysterkiem a avantgardami śródziemnomorskimi

Zamek La Coste obejmuje 200 hektarów biologicznych winnic u stóp Sainte-Victoire. Na terenie znajdują się monumentalne rzeźby autorstwa Louise Bourgeois, Tadao Ando i Frank Gehry, rozproszone pomiędzy rzędami winorośli. Podziemne galerie i centrum sztuki współczesnej przemieniają tę posiadłość w muzeum na wolnym powietrzu, gdzie architektura i natura się przenikają.

Opactwo Silvacane wznosi swoje romańskie kamienie od XII wieku nad brzegiem Durance. Kościół cysterski podąża za geometryczną rygorystyką zakonu, z prostymi liniami i sklepieniami krzyżowymi. Czworoboczny krużganek, kapitel z żebrowymi sklepieniami i dormitorium mnichów świadczą o średniowiecznej ascezie monastycznej w provenceńskim świetle.

Saint-Paul de Mausole mieści XII-wieczny romański klasztor przekształcony w psychiatryk, w którym Vincent van Gogh przebywał od maja 1889 do maja 1890. Artysta namalował tam 150 dzieł, w tym słynną serię Irisów i Widok z jego pokoju. Romański krużganek z rzeźbionymi kapitelami i ogrody otaczające obiekt można zwiedzać, zachowując pamięć o tym twórczym roku.

Fundacja Vasarely mieści się w heksagonalnym budynku modernistycznym zaprojektowanym przez samego artystę w Aix-en-Provence w 1976 roku. Elewacje zawierają 16 monumentalnych struktur ozdobionych kołami i kwadratami, które tworzą charakterystyczne iluzje optyczne. Wewnątrz wystawione są badania plastyczne Victora Vasarely'ego nad geometrią, ruchem i kolorem w przestrzeni architektonicznej, która nawiązuje do jego dzieła.

Villa Eilenroc od 1867 góruje nad przylądkiem Antibes w stylu wielkich rezydencji Belle Époque. Ta neoklasyczna willa została zamówiona przez holenderskiego finansistę Hugh Hope Loudon i obecnie mieści meble z epoki oraz kolekcje sztuki dekoracyjnej. Ogrody francuskie opadają tarasami w kierunku Morza Śródziemnego, pośród cyprysów, pinów parasolowych i różanki naprzeciw wysp Lérins.

MuCEM wznosi się od 2013 roku na porcie w Marsylii, w architekturze z surowego betonu i perforowanej siatki autorstwa Rudy Ricciottiego. Kwadrat o powierzchni 15 000 m² łączy fort Saint-Jean poprzez wiszącą kładkę nad falami. Stałe kolekcje badają cywilizacje śródziemnomorskie poprzez etnografię, historię i sztukę współczesną w przestrzeniach wypełnionych morskim światłem.

Radieuse osiedle od 1952 roku w Marsylii posiada 337 mieszkań na 18 piętrach, zgodnie z zasadami corbusierańskiej jednostki mieszkalnej. Budynek z surowego betonu na paliwach obejmuje sklepy, restaurację, hotel i taras-zieleniec na dachu z widokiem na góry. Wewnetrzne chodniki, system modułowy i kolory podstawowe odzwierciedlają radykalną wizję urbanistyczną Le Corbusiera dotyczącą wspólnego mieszkania.

Zamek If od 1531 roku zajmuje skalistą wyspę oddaloną o 2 kilometry od starego portu w Marsylii. Franciszek I zbudował tę fortyfikację wojskową, aby bronić zatoki, zanim przekształcono ją na więzienie państwowe w XVII i XVIII wieku. Komory, przejścia i tarasy nad brzegiem morza zainspirowały Alexandra Dumasa do napisania Ojca Goriot, powieści, która uczyniła z zamku słynne miejsce na świecie.

Park Narodowy Calanques chroni 20 kilometrów białych wapiennych klifów opadających do Morza Śródziemnego między Marsylią a Cassis. Formacje geologiczne tworzą skaliste fiordy z turkusowymi wodami, otoczone drzewami piniem i maquis śródziemnomorską roślinnością. Zatoki Sormiou, En-Vau i Port-Pin oferują dzikie zatoki dostępne pieszo lub od strony morza, zachowując wyjątkowy ekosystem lądowy i morskie.

Plac Masséna od XIX wieku stanowi centralny punkt miasta Nicea, z czerwonymi arkadami w stylu włoskim otaczającymi czarno-biały bruk. Od 2007 roku na kolumnach o wysokości 10 metrów stoją siedem współczesnych rzeźb autorstwa Jaume Plensa, które nocą rozświetlają się zmieniającymi kolorami. Fontanna Słońca i ogrody Alberta I rozbudowują ten monumentalny plac w kierunku Promenady Anglików.

MAMAC od 1990 roku mieści się w Nicei w kompleksie architektonicznym składającym się z czterech kwadratowych wież połączonych szklanymi kładkami. Biały budynek z marmuru Carrara mieści kolekcje sztuki europejskiej i amerykańskiej od 1950 roku do dziś, w tym Szkołę z Nicei z Yvesem Kleinem, Armanem i Benem. Panorama na dachu oferuje obrotowy widok na zatokę Aniołów i dachy Nicei.

Egzotyczny ogród w Èze obejmuje ruiny zamku średniowiecznego na wysokości 429 metrów nad Morzem Śródziemnym. Ponad 400 gatunków roślin sukulentów, kaktusów i roślin mięsistych zajmuje skaliste tarasy między starożytnymi kamiennymi murami. Panorama obejmuje wybrzeże od Italii po Estérel w światle śródziemnomorskim, które kształtuje architektoniczne formy wioski na szczycie.

Fort Carré góruje nad portem Antibes od 1565 roku na strategicznym skalistym cyplu. Architektura wojskowa Vaubana składa się z czterech gwiaździstych bastionów połączonych kordonami bastionowymi wokół centralnego donżonu. Kasematy, magazyny prochu i murki obronne stanowią lekcję architektury obronnej nad Morzem Śródziemnym, naprzeciw inwazji z morza.

Dolina Cudów zawiera ponad 40 000 prehistorycznych rysunków z epoki brązu z lat 1800-1500 p.n.e. w masywie Mercantour. Płytki z polnego łupka przedstawiają postacie antropomorficzne, broń, bydło i symbole geometryczne wyryte przez populacje alpejskie. To prehistoryczne sanktuarium wysokogórskie można zwiedzać od 2000 metrów n.p.m. w krajobrazie jezior lodowcowych.

Muzeum Oliwne znajduje się w tradycyjnym młynie w Volx w Alpach Wyżnych Prowansji. Zbiory dokumentują 2000 lat kultury oliwkowej z regionu Prowansji, obejmując drewniane prasy, gliniane naczynia do przechowywania i narzędzia rolnicze. Tradycyjne metody ekstrakcji oleju są prezentowane w autentycznej architekturze młyna, z kamiennymi młynami i osadnikami.

Fort Royal zajmuje wyspę Sainte-Marguerite u wybrzeży Cannes od XVII wieku, zbudowany z masywnej kamiennej architektury wojskowej. Twierdza służyła jako więzienie państwowe, w tym więziła Maskę Żelaza, której cela jest dostępna w odrestaurowanych budynkach. Mury i ścieżki obronne dominują nad lasem eukaliptusów i sosen, które pokrywają 152 hektary wyspy.

Kopalnie Bibémus w pobliżu Aix-en-Provence dostarczyły charakterystyczny czerwony piaskowiec używany w architekturze prowansalskiej XVIII wieku. Paul Cézanne założył swoje studio w tych opuszczonych kopalniach w latach 1895–1904, namalował 30 obrazów z tych monumentalnych bloków o barwach ochry i pomarańczy. Geometrczne powierzchnie cięcia tworzą minerałową architekturę wyrytaną przez człowieka naprzeciw góry Sainte-Victoire.

Twierdza Gordes wznosi się na skalistym wąwozie w Luberon, w średniowiecznej architekturze z jasnego wapienia. Renesansowy zamek z XI wieku dominuje nad serpentynami uliczkami wsi, które opadają w koncentrycznych kręgach od szczytu. Domy z suchego kamienia przylegają do stoku w obronnym układzie charakterystycznym dla prowansalskich wiosek na wzgórzu.

Dom Bańki w Théoule-sur-Mer został zaprojektowany przez architekta Antti Lovaga w 1989 roku, op podstawie organicznej architektury z połączonych sfer i baniek. Zaokrąglone bryły bez ostrych kątów podążają za krzywkami terenu naprzeciwko Morza Śródziemnego. Okrągłe otwory, spadające tarasy i brak prostych linii tworzą eksperymentalne schronienie, które współgra z skalistym krajobrazem Esterel.