Miasto ciekawe do fotografowania: najlepsze punkty widokowe, promenada Anglików i wzgórze Zamkowe

Na wzgórzu duże kolorowe litery wyświetlają nazwę miasta naprzeciw morza. Odwiedzający robią tam często zdjęcia pod słońce, pomiędzy dwoma refleksami słońca na zatoczce. Stało się to obowiązkowe miejsce, proste, ale radosne, oznaka przywiązania do Nicei, którą zachowuje się na zdjęciach jako letnią pamiątkę.

Siedem kilometrów wybrzeża, rzędy palm, niebieskie krzesła skierowane ku Morzu Śródziemnemu. Spaceruje się tam o każdej porze, wolno albo szybko, w zależności od nastroju. To najbardziej rozpoznawalny obraz Nicei, prosta linia między niebem a morzem, gdzie wszystko się styka.

Nieco wyżej, na wysokości 92 metrów nad poziomem morza, wzgórze oferuje najpiękniejszy widok na miasto. Można tam wejść pieszo lub windą i odpocząć w cieniu. Ruiny, wodospad i panorama na port przypominają, że Nicea zawsze miała zamiłowanie do wysokiego położenia.

To serce bijące Nice. Czerwone fasady, geometryczne brukowane podłogi i rzeźby umieszczone na kolumnach tworzą niemal teatralną scenerię. Wieczorem światło odbija się tam jak w marmurowym zwierciadle.

Pod pasiastymi plandekami można znaleźć wszystko, co charakteryzuje Południe. Kwiaty, owoce, przyprawy, głosy, które się podnoszą. Ten targ, działający od XVII wieku, pachnie lawendą i dojrzałymi pomidorami. Wystarczy, że przejdziesz obok, aby zrozumieć życie w Nicei.

Wąskie uliczki, kolorowe fasady, zapachy z kuchni. Stare Nice zachowuje swój akcent i tradycje. Kościoły barokowe sąsiadują z małymi restauracjami i starożytnymi sklepami, w połączeniu hałasu i światła.

Z sześcioma kopułami cebulowymi i freskami, katedra wydaje się pochodzić z innego świata. Zbudowana w 1912 roku, przypomina związki między Niceą a Imperium Rosyjskim. Wewnątrz wszystko jest spokojne i złote.

I naprzeciw morza, hotel Negresco świeci od 1912 roku. Jego różowa kopuła i historyczny wystrój czynią z niego wyjątkowy monument. Wchodzi się tam niemal w ciszy, zachwycając się dziełami sztuki i żyrandolami opowiadającymi pięć wieków sztuki.

Zbudowany w XVIII wieku, port w Nicei łączy łodzie, żółte fasady i tętniące życiem tarasy. Woda odzwierciedla kolory domów, dźwięk masztów i wieczorne rozmowy. To wciąż działa port.

W czerwonej willi otoczonej oliwkami muzeum opowiada o życiu Henri Matisse’a. Obrazy, rysunki, przedmioty osobiste: wszystko oddaje kolor i światło Południa, z którym malarz nigdy się nie rozstał.

Między morzem a starym miastem znajduje się ten duży publiczny ogród. Palmy, fontanny, letnie koncerty. Niżyjczycy spacerują tam, czasami bez konkretnego celu, tylko po to, by poczuć trochę cienia i powietrza.

Siedem hektarów roślinności i spokoju. Spotkasz tu jeziora, ptaki, tropikalne szklarnie, ponad dwa tysiące gatunków roślin. To zielona bańka przy wejściu do miasta, trochę wykraczająca poza czas.

Uhuru o barwie ochry z XVIII wieku, otoczony arkadami i kawiarniami. W centrum znajduje się pomnik Giuseppe Garibaldi, przypominający włoskie korzenie Nicei. To miejsce przejściowe, gdzie wszyscy w końcu się zatrzymują.

Teatr w stylu włoskim, wybudowany w 1885 roku, pokryty czerwonym aksamitem i złoceniami. Odbywają się tu opery, balety i koncerty. Budynek zachowuje swój szlachetny wygląd i odrobinę starego uroku.

Cztery wieże z szkła i kamienia połączone ze sobą. Wewnątrz znajdują się dzieła Yvesa Klein, Niki de Saint Phalle, Warhola i innych. Muzeum patrzy na miasto, które odbija się w jego oknach.

Wykuta w skale w 1792 roku, ta fortyfikacja chroniła wybrzeże. Wciąż można dostrzec posterunki obserwacyjne i otwory skierowane na morze. Subtelny ślad militarnej przeszłości Nicei.

W Saint-Jean-Cap-Ferrat znajduje się pałac otoczony przez dziewięć ogrodów. Wnętrze błyszczy staroświeckimi meblami i obrazami. Na zewnątrz, fontanny tańczą pomiędzy cyprysami a różami. Miejsce eleganckie, pełne detali.

Rezydencja z XVII wieku przekształcona w muzeum. Freski, meble, instrumenty muzyczne: każdy pokój wydaje się zamrożony w barokowej piękności. Cisza jest jej częścią.

Nowoczesna, prawie futurystyczna architektura zbudowana w 1933 roku. Kościół ma kształt statku, z białymi ścianami i trójkątnymi witrażami. Zaskakujące miejsce pośród budynków.

W Beaulieu-sur-Mer ta willa z 1902 roku odtwarza starożytne Grecję. Mozaiki, kolumny, freski: wszystko jest przemyślane pod kątem harmonii. Hołd dla klasycznej urody na Morzu Śródziemnym.

Na wzgórzach Nice znajduje się spokojny kompleks z kościołem z XIII wieku i ogrodem róż. W sąsiednim cmentarzu chowani są artyści. To miejsce ciszy i pamięci.

Zbudowana w 1885 roku, ta sztuczna wodospad opada na osiem metrów. Latem zapewnia trochę chłodu i chmurę mgły. Odwiedzający często się tu zatrzymują na zdjęcia i doświadczanie.

Biała kopuła nad wzgórzami. Założony w 1879 roku, obserwatorium mieści instrumenty astronomiczne i duży teleskop. Miejsce naukowe, ale także poetyckie, zwrócone ku niebu.

Na wysokości 222 metrów nad poziomem morza, ta XVI-wieczna forteca góruje nad zatoką. Jeśli mury z kamienia jeszcze odzwierciedlają echa strażników i dział, widok rozciąga się aż do Villefranche i Cap-Ferrat.

Rzymskie pozostałości z II wieku, amfiteatr otwiera się na wzgórze. Wyobraża się dawne przedstawienia i okrzyki publiczności. Obecnie miejsce jest spokojne, otoczone drzewami oliwnymi.

Rzeźba z brązu Sabine Géraudie przedstawiająca spacerowiczów patrzących na morze. Ustawiona naprzeciw Morza Śródziemnego, przypomina spokojną łagodność niedzieli w Nicei.

Na końcu Promenady Anglików ten cyprysowy osrodek oferuje widok na port i zatokę. Turyści przyjeżdżają tu, aby obejrzeć wschód lub zachód słońca, zawsze inny, zawsze piękny.

Budynek mieszkalny z 1872 roku ozdobiony białym marmurem i ogrodami śródziemnomorskimi. Dyskretna elegancja budynku kontrastuje z żywiołowością okolicznego miasta.

Przestrzeń zielona z ponad trzydziestoma tysiącami gatunków z różnych klimatów. Palmy, kaktusy, kwiaty tropikalne. Nauczysz się rozpoznawać rośliny, ale głównie przychodzisz dla spokoju.

Restauracja położona na platformie nad morzem. Dawniej nurkowano tam dla sportu. Dziś serwuje się tam kolację przy dźwięku fal i wieczornym oświetleniu.

Mała plaża z kamykami na wschód od portu, otoczona skałami i czystą wodą. Miejsce przyciąga pływaków i tych, którzy szukają spokojnego zakątka naprzeciw morza.

Na północ od miasta ta dwudziestometrowa kaskada opada między drzewami. Dojście do niej prowadzi kamienną ścieżką. Woda, zieleń i widok tworzą niespodziewany pejzaż w Nicei.