Stare zabytki i stanowiska archeologiczne w Egipcie

Naturalne obniżenie na pustyni Libijskiej zawierające słone jeziora, plantacje palm oraz stanowiska archeologiczne dawnych greckich i rzymskich osiedli.

Stanowisko archeologiczne z kilkoma piramidami z okresu Starego Państwa, w tym z łamaną piramidą i czerwoną piramidą zbudowanymi za panowania Snefru.

Kompleks religijny, wzniesiony w 1290 roku p.n.e., ze skalnymi reliefami przedstawiającymi egipskie bóstwa i rytuały ceremonialne. Zawiera siedem sanktuariów dla różnych bogów.

Obszar z tradycyjnymi kołami wodnymi, największym naturalnym jeziorem w Egipcie i pozostałościami archeologicznymi z okresów ptolemejskiego i rzymskiego.

Stanowisko archeologiczne zawierające ruiny fundamentów, grobowców i świątyń z XIV wieku p.n.e., kiedy faraon Echnaton ustanowił swoją nową stolicę.

Pustynna dolina z skamieniałymi szkieletami wymarłych wielorybów sprzed 40 milionów lat, dokumentujących ich ewolucję z lądowych ssaków.

Kompleks religijny założony w V wieku, prezentujący starożytne malowidła ścienne, rękopisy i elementy architektoniczne z różnych epok historycznych.

Dawna osada rzymskich kamieniołomów używana od I do III wieku n.e. do wydobycia granitowych kolumn na potrzeby budynków cesarskich.

Rzymska struktura militarna z I wieku, stojąca na wapiennych wzgórzach. Mury fortecy mają grubość 3 metrów i zawierały wieże strażnicze.

W 1980 roku artysta Jean Verame pomalował skały i kamienie na niebiesko na powierzchni 10 kilometrów kwadratowych na pustyni Synaj, aby uczcić traktat pokojowy między Egiptem a Izraelem.

To stanowisko archeologiczne zawiera starożytne kopalnie egipskie turkusu i inskrypcje sięgające 2000 roku p.n.e. Kompleks świątynny czci boginię Hathor, opiekunkę górników.

Ten ptolemejski tempel z 30 r. p.n.e. został rozebrany i zrekonstruowany w 1970 roku, aby chronić go przed podnoszącymi się wodami Nilu.

Wydrążone w wapiennych skałach, te komory grobowe z okresu Starego Państwa zawierają szczegółowe malowidła ścienne przedstawiające rolnictwo, polowanie i rzemiosło w starożytnym Egipcie.

Ten kamienny templ z okresu ptolemejskiego ma trzy piętra i zawiera kilka pokoi poświęconych krokodylowemu bogu Sobekowi.

Osada starożytnego Egiptu z murami z cegieł błotnych, wykutymi w skale grobowcami i ruinami świątyń datowanych od Wczesnodynastycznego do ptolemejskiego okresu.

Naturalna wapienna jaskinia na pustyni zawierająca ryty z okresu neolitycznego przedstawiające zwierzęta i geometryczne motywy na ścianach i suficie.

Trzydzieści dziewięć grobowców wykutych w skale z czasów Średniego Państwa zawiera szczegółowe malowidła ścienne przedstawiające życie codzienne, polowania i szkolenia wojskowe.

Archeologiczne stanowisko z świątynią z okresu Środkowego Królestwa, rozszerzone podczas okresu ptolemejskiego i rzymskiego, z inskrypcjami i reliefami w kamieniu.

Osada z okresu osmańskiego z architekturą wykorzystującą lokalne materiały, w tym rzeźbione drewniane nadproża i ozdobne elementy kamienne ze struktur rzymskich.

Centralna osada oazy Bahariya, zawiera źródła mineralne o temperaturach do 40 stopni Celsjusza oraz plantacje palm daktylowych sięgające czasów starożytnych.

Rzymski templ z II wieku zbudowany z bloków piaskowca i ozdobiony reliefami egipskich bogów i rzymskich cesarzy w tradycyjnym stylu faraonicznym.

Stanowisko archeologiczne osady ptolemejskiej założonej w III wieku p.n.e., z pozostałościami świątyń i kwater mieszkalnych otoczonych murowanymi ścianami z cegieł błotnych.

Kompleks pochówkowy z czasów rzymskich z dekorowanymi grobowcami pokazującymi wpływy egipskie i greckie w ich malowidłach ściennych i elementach architektonicznych.

Królewskie miejsce pochówku z okresu Środkowego Królestwa z rdzeniem z cegieł błotnych i świątynią pogrzebową zbudowaną za panowania faraona Amenemheta III.

Rzymskie osiedle z IV wieku zawierające zachowane struktury mieszkalne, nekropolię i budynki religijne w oazie Dakhla.

Piramida schodkowa trzeciej dynastii przekształcona w prawdziwą piramidę podczas czwartej dynastii, obecnie częściowo zrujnowana z powodu błędu konstrukcyjnego.

Fortyfikacja militarna z 1477 roku zbudowana z kamieni z latarni morskiej w Aleksandrii, z grubymi murami i wieżami obronnymi.

Kamienny templ z okresu Środkowego Królestwa z siedmioma sanktuariami i blokami wapiennymi o wadze do 100 ton każdy.

Pierwsza udana próba wybudowania piramidy o gładkich bokach, wzniesiona w czasie Starego Państwa starożytnego Egiptu około 2600 roku p.n.e.

Zbudowana w 1203 roku, ta twierdza z gliny i soli była zamieszkiwana przez setki osób aż do momentu, gdy silne opady deszczu w 1926 roku spowodowały znaczące uszkodzenia.

Wykuty w wapiennych skałach templ zawiera inskrypcje z okresu panowania królowej Hatszepsut i posiada kolumny z kapitelami w stylu Hathor z osiemnastej dynastii.

Ten starożytny cmentarz zawiera katakumby z mumifikowanymi zwierzętami, groby w stylu greckim i graniczący marker z czasów faraona Echnatona.