Chile: Kraj kontrastów, Atrakcje turystyczne

Park Narodowy Torres del Paine obejmuje 227.298 hektarów w chilijskich Andach, prezentując pionowe formacje granitowe, lodowce i jeziora. Chroniony obszar stanowi siedlisko dla guanako i kondorów wraz z innymi gatunkami ekosystemu patagońskiego. Trzy charakterystyczne granitowe wieże sięgają wysokości ponad 2.500 metrów i definiują krajobraz parku. Szlaki łączą różne strefy geograficzne od stepów po zlodowacone pasma górskie.

Osorno wznosi się na wysokość 2652 metrów w regionie Jezior, a jego niemal doskonała stożkowa forma wyznacza granicę między jeziorem Llanquihue a jeziorem Todos los Santos. Pokryty przez cały rok śniegiem szczyt wulkanu służy jako punkt orientacyjny dla turystów pieszych i narciarzy korzystających ze stacji górskiej położonej na wysokości 1240 metrów. Jego ostatnia udokumentowana erupcja miała miejsce w 1835 roku i od tego czasu pozostaje uśpiony, choć wciąż jest aktywny geologicznie.

Park Narodowy Lauca znajduje się na wysokości 4500 metrów i chroni górski krajobraz ze słonymi jeziorami, terenami podmokłymi i wulkanami. Rezerwat stanowi siedlisko dla flamingów i wikunii w jednym z najwyżej położonych regionów Chile.

Obserwatorium Paranal to centrum astronomiczne położone na wysokości 2635 metrów na pustyni Atakama. Dysponuje czterema głównymi teleskopami o średnicy 8,2 metra, używanymi do obserwacji kosmosu. Obiekt należy do Europejskiego Obserwatorium Południowego i wykorzystuje wyjątkowe warunki atmosferyczne regionu do badań naukowych. Zwiedzający mogą uczestniczyć w zorganizowanych wycieczkach, aby zobaczyć teleskopy i instalacje techniczne.

Ten opuszczony kompleks przemysłowy z XIX wieku w północnym Chile zachowuje historię wydobycia saletry na pustyni Atakama. Zachowane struktury obejmują mieszkania robotników, teatr, szpital i zakłady przetwórcze, które pokazują warunki pracy i życia podczas boomu gospodarczego przemysłu azotanowego do lat trzydziestych XX wieku. Teren znajduje się na pustyni w pobliżu Iquique i posiada status obiektu światowego dziedzictwa UNESCO.

San Pedro de Atacama pełniło funkcję prehiszpańskiego ośrodka rolniczego na pustyni Atakama. Wieś zachowała kolonialny kościół z XVII wieku i stanowi obecnie bazę wypadową do eksploracji solnisk, gejzerów i stanowisk archeologicznych regionu.

Ten port morski został założony w 1536 roku i stał się głównym ośrodkiem handlowym kraju. Miasto rozciąga się na 42 wzgórzach, połączonych siecią kolejek linowych działających od końca XIX wieku. Dzielnice mieszkalne charakteryzują się gęstą zabudową z malowanymi drewnianymi domami i budynkami z blachy falistej, wzniesionymi na stromych zboczach. Historyczna dzielnica otrzymała status obiektu światowego dziedzictwa UNESCO w 2003 roku, dokumentując rozwój ważnego portu pacyficznego w Ameryce Południowej.

Dolina Elqui rozciąga się na 90 kilometrów między Andami a pustynią Atakama w regionie Coquimbo. Winnice wzdłuż rzeki Elqui produkują winogrona do destylacji chilijskiego pisco. Dolina osiąga wysokości między 650 a 2100 metrów i mieści kilka destylarni pisco, w tym Capel i Pisco Elqui. Czyste nocne niebo przyciąga astronomów do kilku międzynarodowych obserwatoriów w regionie.

Ten park narodowy prezentuje godną uwagi formację geologiczną: siedem naturalnych zbiorników wyrzeźbionych przez wodospady w skale wulkanicznej. Kaskady rzeki Claro spadają przez wąski wąwóz i ukształtowały te baseny przez tysiące lat. Szlaki wiją się przez lasy buków południowych i wzdłuż wodospadów, choć dostęp do niektórych obszarów może być ograniczony w zależności od warunków pogodowych.

Wyspa Chiloé należy do chilijskich obiektów UNESCO z szesnastoma drewnianymi kościołami z XVIII wieku zbudowanymi według tradycyjnej architektury chilotyckiej. Te kościoły łączą europejską tradycję misyjną z lokalnym rzemiosłem i materiałami, w tym rodzimym drewnem modrzewia i gontami z cyprysu alerce. Wyspa znajduje się na południu regionu Región de los Lagos i rozciąga się na długości 190 kilometrów, z wioski rybackimi, lasami deszczowymi strefy umiarkowanej i wybrzeżem Pacyfiku. Archipelag Chiloé obejmuje ponad trzydzieści zamieszkałych wysp, a główna wyspa jest drugą co do wielkości w Ameryce Południowej. Kościoły stoją w miejscowościach takich jak Castro, Achao i Dalcahue, dostępnych promem lub przez drogę panamerykańską.

Ten rezerwat przyrody rozciąga się na 400 000 hektarów lasu valdivijskiego, chroniąc wielowiekowe cyprysy, wodospady i sieć szlaków turystycznych. Parc Pumalín zachowuje jeden z ostatnich nienaruszonych krajobrazów lasów deszczowych strefy umiarkowanej na półkuli południowej i oferuje dostęp do alerzów, które należą do najstarszych żywych organizmów na Ziemi.

Jezioro General Carrera to binarodowy zbiornik wodny o powierzchni 1850 kilometrów kwadratowych, znany z formacji krasowych i brekcji marmurowej. Jezioro rozciąga się na granicy chilijsko-argentyńskiej i zawiera struktury geologiczne, których ściany zostały wypolerowane przez działanie wody na przestrzeni tysiącleci. Bogata w minerały skała wykazuje odcienie od bieli przez róż do turkusu, widoczne w miejscach takich jak Catedrales de Mármol. Poziom wody zmienia się sezonowo, wpływając na dostęp do jaskiń.

Park Narodowy Bernardo O'Higgins zajmuje powierzchnię 35 259 km² i należy do największych obszarów chronionych w Chile. Krajobraz łączy głębokie fiordy, rozgałęzione kanały morskie, rozległe pola lodowe oraz szczyty Andów. Położony w odległej dziczy Patagonii teren obejmuje lodowce schodzące do poziomu morza oraz strome ściany górskie wznoszące się bezpośrednio z wody. Dostęp możliwy jest wyłącznie łodzią lub samolotem, bez dróg prowadzących do parku. Fauna obejmuje lwy morskie, kormorany oraz kondory andyjskie. Kilka lodowców uchodzi do fiordów, tworząc naturalne zjawiska cielących się gór lodowych przez cały rok.

Wyspa Navarino rozciąga się na południe od kanału Beagle i obejmuje zalesione zbocza górskie, fiordy oraz doliny. Puerto Williams pełni funkcję ośrodka administracyjnego z około 2000 mieszkańców i zapewnia dostęp do szlaków prowadzących przez lasy subantarktyczne. Pasma górskie we wnętrzu wyspy wznoszą się powyżej 1200 metrów, podczas gdy krajobraz wybrzeża obejmuje osłonięte zatoki i cieki wodne.

To pole geotermalne na pustyni Atacama znajduje się na wysokości 4320 metrów i zawiera ponad 80 aktywnych gejzerów, które wyrzucają wodę i parę w powietrze o wschodzie słońca. El Tatio należy do najwyżej położonych pól gejzerów na świecie i wykazuje ciągłą aktywność wulkaniczną poprzez wrzące kałuże błota, fumarole i gorące źródła. Miejsce leży 90 kilometrów na północ od San Pedro de Atacama i osiąga szczyt aktywności we wczesnych godzinach porannych, gdy zimne powietrze wzmacnia kolumny pary. Odwiedzający potrzebują czasu na aklimatyzację do wysokości.

Wyspa Magdalena jest domem dla kolonii ponad 120 tysięcy pingwinów magellańskich w Cieśninie Magellana. Ten rezerwat przyrody znajduje się około godzinę łodzią od Punta Arenas i umożliwia odwiedzającym obserwację tych nielotnych ptaków morskich w ich naturalnym środowisku podczas sezonu lęgowego od listopada do lutego. Oznakowana ścieżka prowadzi od miejsca cumowania do zabytkowej latarni morskiej i pozwala na bliskie spotkania ze zwierzętami.

Valle Nevado znajduje się na wysokości 3025 metrów w Andach, około 50 kilometrów na wschód od Santiago. Ośrodek otwarto w 1988 roku i dysponuje 37 kilometrami tras rozłożonych na trzech połączonych ze sobą górach. Teren obejmuje stoki dla początkujących oraz strome zjazdy dla zaawansowanych narciarzy. Sezon trwa od czerwca do października, z najlepszymi warunkami śnieżnymi zazwyczaj między lipcem a wrześniem. Obszar obsługuje kilka wyciągów, w tym krzesełkowych i orczykowych. Infrastruktura obejmuje hotele, restauracje i wypożyczalnie sprzętu u podnóża stoków. Z wyższych partii roztacza się widok na okoliczne szczyty Andów i dolinę Maipo.

Wyspa Wielkanocna na południowym Pacyfiku zachowuje ponad 900 posągów moai wyrzeźbionych między 1100 a 1680 rokiem przez cywilizację Rapa Nui. To polinezyjskie terytorium obejmuje trzy wygasłe wulkany, ceremonialne platformy zwane ahu oraz stanowiska z petroglifami dokumentującymi złożone społeczeństwo, które rozkwitło na tej wyspie o powierzchni 163 kilometrów kwadratowych przed ekologicznym załamaniem w XVII wieku.

Ta stolica Chile rozciąga się między Andami a Kordylierą Nadbrzeżną, skupiając instytucje rządowe, muzea i historyczne place. Pałac rządowy La Moneda, Plaza de Armas z katedrą i centralnym urzędem pocztowym oraz Cerro San Cristóbal ze stacją kolejki linowej i widokami na miasto tworzą centralne punkty orientacyjne. Museo Nacional de Bellas Artes, Museo de la Memoria y los Derechos Humanos oraz Museo Chileno de Arte Precolombino dokumentują sztukę, historię i prekolumbijskie kultury kraju.

Villarrica wznosi się na 2860 metrów nad Krainą Jezior i należy do najaktywniejszych wulkanów Ameryki Południowej. Krater regularnie wykazuje rozżarzoną magmę, podczas gdy lodowce pokrywają stoki aż do średnich wysokości. Jaskinie lawowe w niższych partiach powstały podczas wcześniejszych erupcji i można je zwiedzać z przewodnikami. Wejście trwa około sześciu godzin i wymaga raków oraz doświadczenia na lodzie.

To nadjeziorne miasto przy jeziorze Llanquihue zostało założone przez niemieckich osadników i zachowuje dziewiętnastowieczną europejską architekturę. Puerto Varas leży u podnóża wulkanów Osorno i Calbuco i stanowi bramę do chilijskiego Regionu Jezior oraz pobliskiego Parku Narodowego Vicente Pérez Rosales. Drewniane domy i kościoły z epoki kolonialnej definiują krajobraz miejski, podczas gdy jezioro oferuje sporty wodne i rejsy łodzią.

Punta Arenas pełni funkcję głównego portu na Cieśninie Magellana i działa jako centrum logistyczne wypraw antarktycznych. Miasto utrzymuje terminal morski, stocznie oraz obiekty do transportu ropy i ładunków, stanowiąc kluczowy węzeł ruchu morskiego południowego Chile.

Wioska Futaleufú znajduje się w andyjskiej dolinie w regionie Los Lagos i jest znana z rzeki o tej samej nazwie, jednego z najbardziej wymagających przebiegów przez wartkie wody na świecie. Turkusowa rzeka przyciąga raftingowców i kajakarzy z różnych krajów poszukujących progów klasy IV i V przez wąskie kaniony i pola głazów. Okolica oferuje szlaki przez lasy nothofagus oraz dostęp do odległych dolin z widokami na lodowce. Sama wioska służy jako punkt wyjścia do wielodniowych ekspedycji rzecznych i dysponuje zakwaterowaniem od campingów po lodge.

Ta baza marynarki wojennej i najbardziej wysunięte na południe miasto Chile leży nad cieśniną Beagle na wyspie Navarino, otoczona szczytami Kordyliery Darwina. Puerto Williams służy jako punkt wyjścia do ekspedycji w regiony subantarktyczne i na przylądek Horn, z dostępem do szlaków turystycznych przez torfowiska i lasy Nothofagus. Osada mieści muzeum etnograficzne poświęcone ludowi Jaghan oraz zapewnia zaplecze zaopatrzeniowe dla żeglarzy i badaczy.

Valle de la Luna znajduje się w obrębie Salar de Atacama i prezentuje formacje mineralne ukształtowane przez wiatr i wahania temperatury. Skały i kryształy soli tworzą naturalne struktury o różnych kształtach i odcieniach barw. Obszar należy do Rezerwatu Narodowego Los Flamencos i rozciąga się na kilka kilometrów w najsuchszej pustyni świata. Zwiedzający podążają oznakowanymi szlakami przez formacje geologiczne przypominające krajobraz księżycowy.

Jezioro Chungará znajduje się na chilijskim altiplano na wysokości 4500 metrów i powstało w wyniku aktywności lodowcowej. Wulkany Parinacota i Pomerape otaczają ten wysoko położony zbiornik wodny w Parku Narodowym Lauca, którego przejrzysta powierzchnia odbija okoliczne szczyty.

Lodowiec Grey rozciąga się na szerokość 6 kilometrów i kończy ścianą lodu wznoszącą się 30 metrów nad jeziorem o tej samej nazwie. Pola lodowe Patagonii zasilają ten jęzor lodowcowy, który robi wrażenie swoją masą i charakterystycznymi niebieskimi odcieniami skompresowanego lodu. Rejsy łodziami zbliżają się do czoła lodowca, podczas gdy szlaki piesze po przeciwległej stronie oferują punkty widokowe. Zmiany temperatury regularnie powodują odpadanie bloków lodu, które spadają do jeziora.

Ten obóz górniczy został zbudowany w 1905 roku przez Braden Copper Company na wysokości 2200 metrów, aby pomieścić pracowników kopalni miedzi El Teniente. Osada rozwinęła się w funkcjonalne miasto liczące ponad 15000 mieszkańców, wyposażone w budynki mieszkalne, szkoły, szpitale, sklepy i obiekty rekreacyjne. Architektura dostosowała się do stromego terenu poprzez struktury tarasowe i zadaszone drewniane schody łączące różne poziomy. Po nacjonalizacji kopalni w 1971 roku i rosnących wysiłkach modernizacyjnych ostatni mieszkańcy opuścili Sewell w 1977 roku. UNESCO uznało w 2006 roku wyjątkowe zachowanie tego miasta przemysłowego.

Ten czterometrowy brązowy posąg na przełęczy Col de Bermejo wyznacza od 1904 roku granicę między Chile i Argentyną, upamiętniając pokojowe rozwiązanie sporów terytorialnych między obydwoma krajami. Figura wznosi się na wysokości 3854 metrów w Andach i nosi napis przypominający o traktacie pokojowym, który zakończył lata napięć militarnych. Stąd rozciągają się widoki na otaczające szczyty i doliny po obu stronach granicy.

Ten park narodowy o powierzchni 12.500 hektarów w chilijskich Andach chroni lasy araukarii, kilka jezior górskich i rozległą sieć szlaków rozciągających się od 720 do 2.000 metrów wysokości. Chronione araukarie należą do najstarszych gatunków drzew na Ziemi i określają krajobraz parku. Zwiedzający mogą wędrować oznakowanymi szlakami do lagun, w tym Laguna Verde, Laguna Chico i Laguna Toro, położonych między zalesionymi zboczami. Park znajduje się około 35 kilometrów na północny wschód od Pucón i jest najbardziej dostępny między listopadem a kwietniem. Szlaki prowadzą przez gęste lasy buków południowych i araukarii, mijając wodospady i punkty widokowe z widokiem na otaczające wulkany.

Park Narodowy Pan de Azúcar chroni pas wybrzeża na pustyni Atacama z piaszczystymi plażami, skalistymi klifami i wyspami przybrzeżnymi, które stanowią siedlisko dla pingwinów Humboldta, lwów morskich i ptaków morskich. Park zajmuje około 110 kilometrów kwadratowych i łączy pustynne krajobrazy z zimnym Pacyfikiem, którego bogate w składniki odżywcze prądy sprzyjają życiu morskiemu. Goście mogą korzystać ze szlaków przybrzeżnych prowadzących do punktów widokowych nad morzem i brać łodzie na wyspę Pan de Azúcar, gdzie gnieżdżą się liczniejsze kolonie pingwinów.

Park Narodowy Conguillío otacza aktywny wulkan Llaima i chroni rozległe ostępy stuletich araukarii, jeziora polodowcowe oraz pola zastygłej lawy. Szlaki przecinają lasy buków antarktycznych z widokami na wulkaniczne krajobrazy. Rezerwat znajduje się w Kordylierze Andyjskiej i stanowi siedlisko kondora andyjskiego oraz nandu Darwina. Laguna Arcoíris i Sierra Nevada tworzą charakterystyczne elementy przyrodnicze parku.

Park Narodowy La Campana chroni jedną z ostatnich nienaruszonych populacji palmy chilijskiej, gatunku endemicznego, który niegdyś pokrywał znaczną część środkowego Chile. Rezerwat obejmuje trzy sektory o różnych ekosystemach, od śródziemnomorskich suchych lasów po wilgotniejsze regiony górskie. Główny szczyt osiąga 1880 metrów wysokości i oferuje widoki na region przybrzeżny oraz Andy podczas wymagającej jednodniowej wędrówki. Karol Darwin wspinał się na tę górę podczas swojej chilijskiej ekspedycji w 1834 roku i udokumentował już wtedy zagrożoną roślinność palmową. Najlepszy okres zwiedzania przypada między kwietniem a listopadem, kiedy temperatury są łagodniejsze, a roślinność zielenieje po zimowych deszczach.

Ten archipelag wulkanicznego pochodzenia na Pacyfiku jest domem dla około 900 gatunków roślin, z których 60 procent to gatunki endemiczne. Trzy wyspy stanowią siedlisko kolonii kotików i posiadają status obiektu światowego dziedzictwa UNESCO ze względu na swoją różnorodność biologiczną. Położone około 670 kilometrów od chilijskiego wybrzeża wyspy powstały w wyniku aktywności wulkanicznej. Ich izolacja sprzyjała rozwojowi flory, która nie występuje nigdzie indziej na świecie.

Ten park narodowy został utworzony w 1926 roku i znajduje się w Región de los Lagos. Krajobraz dominuje wulkan Osorno, którego szczyt wznosi się nad jeziorem Todos los Santos. Wodospady Petrohué opadają po skale wulkanicznej, podczas gdy lasy valdivianskie pokrywają zbocza. Zielone wody jeziora odbijają otaczające góry i zapewniają dostęp do szlaków turystycznych oraz połączeń łodziami.

Cerro San Cristóbal wznosi się na 880 metrów nad poziomem morza i oferuje punkt widokowy na Santiago. Kolej linowa przewozi zwiedzających na szczyt, gdzie stoi 22-metrowy posąg Matki Boskiej. Wzgórze stanowi centrum Parque Metropolitano, największego parku miejskiego w Chile, z ogrodami botanicznymi, szlakami turystycznymi i terenami rekreacyjnymi. Zwiedzający mogą również dotrzeć na szczyt krętą drogą lub schodami z dzielnicy Bellavista.

Ten chroniony obszar naturalny w Región Aysén zawiera pola lodowe, lodowce, fiordy i kanały morskie. Lodowiec San Rafael opada do poziomu morza, tworząc jeden z najbardziej dostępnych frontów lodowcowych Patagonii. Laguna regularnie przyjmuje odłamujące się bryły lodu dryfujące w wodzie. Wycieczki łodziami umożliwiają odwiedzenie frontu lodowca, podczas gdy otaczające kanały zapewniają dostęp do dodatkowych lodowców i krajobrazów fiordów.

Ten park narodowy w chilijskiej Patagonii chroni lodowiec wiszący Queulat, który opada na ścianę skalną i kończy się w lagunie. Obszar obejmuje lasy deszczowe strefy umiarkowanej z drzewami alerce i bukami południowymi, kilka fiordów oraz szlaki turystyczne zapewniające dostęp do punktów widokowych na lodowiec. Region otrzymuje około 2.500 milimetrów opadów rocznie i jest domem dla pudu, kondorów andyjskich oraz innych gatunków patagonskich.

Ten ogród botaniczny o powierzchni 395 hektarów założony w 1931 roku prezentuje kolekcje rodzimych chilijskich roślin i kaktusów w zagospodarowanym parku na północ od Viña del Mar, z szklarniami, ścieżkami spacerowymi i ogrodami tematycznymi reprezentującymi rodzimą i egzotyczną florę kraju.

Ojos del Salado wznosi się na 6893 metrów nad poziomem morza i uchodzi za najwyższy czynny wulkan na Ziemi. Ta góra na granicy między Chile a Argentyną leży na pustyni Atakama, gdzie skrajne wysuszenie i rozrzedzone powietrze czynią wejście wymagającym przedsięwzięciem. Przy szczycie znajduje się niewielkie jezioro kraterowe uważane za jeden z najwyżej położonych zbiorników wodnych na świecie. Trasa prowadzi przez jałowe krajobrazy z polami rumowiskowymi i popiołem wulkanicznym, mijając kilka wysokogórskich obozów.