Ojos del Salado

Nevado Ojos del Salado wznosi się na 6893 metrów nad poziomem morza, co czyni go najwyższym aktywnym wulkanem na Ziemi oraz drugim najwyższym szczytem zachodniej półkuli. Góra składa się z andezytu i znajduje się na granicy Chile i Argentyny, wśród suchego wysokogórskiego terenu centralnych Andów.

Polscy wspinacze Jan Alfred Szczepański i Justyn Wojsznis jako pierwsi zdobyli szczyt w lutym 1937 roku. Dekady później ekspedycje wzbudziły zainteresowanie odkryciami archeologicznymi w pobliżu szczytu, prawdopodobnie wskazującymi na ceremonialne wykorzystanie przez Inków.

Nazwa pochodzi od hiszpańskiego „Ojos del Salado

Dwa schroniska na 5100 metrów i 5750 metrów oferują punkty odpoczynku dla wspinaczy podejmujących wejście między październikiem a majem. Niezwykle rzadkie powietrze na tej wysokości sprawia, że stopniowa aklimatyzacja jest niezbędna przed zbliżeniem się do szczytu.

W pobliżu górnej krawędzi krateru, na 6390 metrów, znajduje się najwyższe jezioro na Ziemi, małe zamarznięte zbiornik wodny otoczony skałą wulkaniczną. Pojazd osiągnął 6688 metrów na zboczu góry w 1987 roku, ustanawiając rekord najwyższego punktu kiedykolwiek osiągniętego przez pojazd zmotoryzowany.

Lokalizacja: Tinogasta Department

Lokalizacja: Montevideo

Wysokość nad poziomem morza: 6 893 m

Wykonano z: andesite

Część: Volcanic Seven Summits, Seven Second Summits

Współrzędne GPS: -27.10954,-68.54148

Najnowsza aktualizacja: 5 grudnia 2025 o 00:00