Zabytki i miejsca kulturalne w Marrakeszu

Ten pałac powstał w XIX wieku z polecenia ministra sułtana. W jego salach widać geometryczne mozaiki z malowanych płytek i sufity z drewna cedrowego wykonane w warsztatach miasta. Dziedzińce otwierają się na ogrody obsadzone drzewami pomarańczowymi. Można przejść przez pomieszczenia różnej wielkości, niektóre przeznaczone do przyjmowania gości, inne do życia rodzinnego. Ściany pokryte są stiukiem łączącym motywy roślinne i napisy kaligraficzne.

Jardin Majorelle znajduje się w dzielnicy Guéliz i prezentuje kolekcję kaktusów, palm i bambusów pochodzących z różnych regionów. Francuski malarz Jacques Majorelle założył ten ogród w latach dwudziestych XX wieku i pomalował budynki na intensywny kobaltowy błękit, który dziś nosi jego imię. Yves Saint Laurent i Pierre Bergé kupili posiadłość w 1980 roku i odnowili teren. Małe muzeum w jednym z niebieskich pawilonów pokazuje tkaniny i przedmioty z Afryki Północnej. Ścieżki prowadzą przez gęstą roślinność, mijają zbiorniki wodne, w których odbija się błękit murów.

Meczet Koutoubia powstał w 12. wieku i jest widoczny w całym mieście dzięki minaretowi o wysokości 69 metrów. Fasada nosi mauretańskie motywy i prace kamieniarskie typowe dla tamtego okresu. Budynek należy do najstarszych w mieście i pokazuje architekturę dynastii Almohadów. Z zewnątrz widać czerwonobrązowe bloki kamienne i łuki w otworach. Minaret służył jako wzór dla innych wież w regionie. Meczet otacza otwarty plac, gdzie spotykają się mieszkańcy i podróżni i patrzą na budynek.

To stare miasto z XI wieku rozciąga się za swoimi murami i gromadzi warsztaty, meczety i uliczki targowe. Wąskie ulice łączą dzielnice mieszkalne z miejscami, gdzie pracują kowale, garbarze i stolarze. Przechodzi się przez zacienione przejścia, obok otwartych sklepów sprzedających przyprawy, tkaniny i wyroby z metalu. Pałac Bahia i madrasa Ben Youssef znajdują się w tej sieci zaułków, które od wieków zachowują ten sam układ. Wieczorem mieszkańcy zbierają się na małych placach, podczas gdy zapach jedzenia ulicznego unosi się w powietrzu.

Pałac El Badi został zbudowany w XVI wieku i stanowi dziś jedno z wielkich miejsc historycznych Marrakeszu. Rozległe dziedzińce przecinają prostokątne baseny wodne, które niegdyś wyznaczały rytm całego kompleksu. Na murach zachowały się ślady pierwotnych dekoracji: resztki stiuku, fragmenty ceramicznych płytek i zagłębienia pokazujące, jak zdobiono powierzchnie. Z dachu widać całą rozciągłość kompleksu i dachy medyny. Bociany gnieżdżą się na grzbietach murów, a wiatr niesie na otwarte dziedzińce dźwięki miasta.

Park Narodowy Toubkal obejmuje łańcuch górski ze szczytami przekraczającymi 4000 metrów, w tym Dżabal Tubkal, najwyższą górę Afryki Północnej. Krajobraz zmienia się między stromymi ścianami skalnymi, głębokimi dolinami i zboczami, gdzie berberyjskie wioski przylegają do stoków. Szlaki prowadzą przez lasy jałowcowe i wzdłuż górskich potoków do punktów wyjściowych na wspinaczki. Latem wędrowcy przybywają z nizin, by uciec przed upałem, zimą śnieg pokrywa wyższe partie. Wioski oferują proste noclegi i służą jako baza wypadowa do kilkudniowych wędrówek po górach.

Jardins de la Ménara to historyczne ogrody z XII wieku, należące do najstarszych terenów zielonych w Marrakeszu. Duży prostokątny zbiornik wodny jest otoczony gajami oliwnymi i niegdyś zaopatrywał w wodę królewskie ogrody. Pawilon z zielonym dachówkowym dachem został zbudowany w XIX wieku i oferuje widok na góry Atlas w tle. Te ogrody pokazują tradycyjne marokańskie ogrodnictwo i są nadal odwiedzane przez miejscowych mieszkańców, którzy przychodzą tu spacerować i odpoczywać w cieniu drzew. System irygacyjny pochodzi z okresu Almohadów i nadal działa według starych zasad.

Miejsce pochówku gromadzi marmurowe kolumny, rzeźby w drewnie cedrowym i dekoracje stiukowe. Spoczywa tam około 60 członków dynastii Saadytów, którzy rządzili Marrakeszem między XVI a XVII wiekiem. Kompleks pozostawał zamknięty przez kilka stuleci do jego ponownego odkrycia na początku XX wieku. Groby zajmują dwa główne pawilony, otoczone ogrodem z rabatami różanymi. Ściany ukazują motywy geometryczne i kaligrafie. Światło wpadające przez wąskie otwory wydobywa rzeźbione detale.

Ta szkoła teologiczna z XVI wieku prezentuje prace w drewnie cedrowym oraz powierzchnie pokryte płytkami o geometrycznych wzorach. Wewnętrzne dziedzińce noszą inskrypcje w języku arabskim, które przywołują wersety z Koranu. Górne piętro zawiera pokoje, w których mieszkali studenci aż do XX wieku. Architektura łączy tradycje północnoafrykańskie z mauretańskimi elementami z Andaluzji, podobnymi do innych budynków w mieście.

Musée Dar Si Saïd prezentuje marokańskie rzemiosło w pałacu z XIX wieku położonym w medynie. Kolekcja obejmuje dywany z różnych regionów kraju, prace w drewnie z rzeźbionymi wzorami, biżuterię i tradycyjne ubrania. Przechodzi się przez dziedzińce z mozaikami, sale recepcyjne z malowanymi sufitami i ogrody z drzewami cytrynowymi. Pałac został zbudowany dla ministra sułtana i służył później jako rezydencja, zanim stał się muzeum. Eksponowane obiekty pochodzą z Atlasu, z Fezu i z południa Maroka.

Ten pałac z początku XX wieku mieści obecnie ceramikę, przedmioty codziennego użytku i tradycyjne rzemiosło z różnych regionów Maroka. Sale zdobią rzeźbione drewniane sufity i sztukaterie. Na dziedzińcu drzewa cytrynowe i fontanny zapewniają cień i miejsce odpoczynku. Kolekcja obejmuje dywany, biżuterię i historyczne stroje. Zwiedzający mogą przejść przez pomieszczenia i zobaczyć, jak wyglądał budynek przed restauracją oraz jak dziś funkcjonuje jako muzeum.

Jamaâ El Fna to centralny plac w sercu medyny, który służy jako miejsce spotkań od XI wieku. W ciągu dnia sprzedawcy oferują przyprawy, świeży sok pomarańczowy i orzechy, podczas gdy muzycy, gawędziarze i akrobaci rozchodzą się po placu wraz z nadejściem wieczoru. Sprzedawcy jedzenia przygotowują grillowane mięso, zupy i marokańskie dania w swoich otwartych kuchniach, z dymem unoszącym się w powietrzu. Odwiedzający siedzą na prostych ławkach, otoczeni ludźmi w każdym wieku. Plac zmienia się wraz z porą dnia: poranny spokój, popołudniowy ruch, wieczorna aktywność. Meczet Koutoubia wznosi się w pobliżu, jego minaret widoczny z różnych punktów. Jamaâ El Fna stanowi tętniące życiem centrum Marrakeszu, gdzie krzyżują się codzienność i tradycja.

Ten odrestaurowany pałac z XIX wieku pokazuje sztukę islamskiego ogrodu z geometrycznymi kanałami wodnymi i roślinnością śródziemnomorską. Jardin Secret znajduje się w medynie Marrakeszu i należy do miejsc odzwierciedlających to, jak miasto ewoluowało przez wieki. Pałac prezentuje techniki marokańskiego ogrodnictwa, gdzie woda przepływa przez prostokątne baseny, a roślinność układa się według tradycyjnych wzorów. Teren obejmuje dwa obszary ogrodowe: ogród egzotyczny z roślinami z różnych klimatów oraz ogród islamski nawiązujący do klasycznych zasad. Architektura pałacu ukazuje techniki dekoracyjne XIX wieku z rzeźbionymi elementami drewnianymi i malowanymi sufitami, które przypominają sposób budowy historycznych rezydencji w Marrakeszu.

Ten tradycyjny plac targowy znajduje się w sercu medyny i gromadzi sprzedawców, którzy oferują przyprawy, suszone zioła, herbaty i naturalne leki z regionu. Rahba Kedima zachowuje atmosferę dawnego miejsca handlu, gdzie mieszkańcy spotykają się, aby zaopatrzyć się w produkty. Stoiska pokazują piramidy mielonego szafranu, kminku i cynamonu obok pęczków mięty i werbeny. Można tam również znaleźć olej arganowy, płatki róży i produkty stosowane w tradycyjnej medycynie. Plac łączy działalność handlową z praktykami sięgającymi wieków wstecz i wpisuje się w historię suków Marrakeszu, które przyjmują kupców i podróżnych od czasów średniowiecznych.

Morocco Mall to nowoczesne centrum handlowe z ponad 350 sklepami rozmieszczonymi na pięciu piętrach oraz dużym akwarium w środku kompleksu. Miejsce pokazuje współczesną twarz Marrakeszu, z dala od historycznej medyny, i przyciąga zarówno mieszkańców, jak i podróżnych poszukujących międzynarodowych marek lub klimatyzowanej przestrzeni do spacerowania. Korytarze codziennie przemierzają rodziny, nastolatki i goście, którzy krążą między sklepami, restauracjami i kawiarniami. Centralne akwarium oferuje przerwę w zakupach i często oglądają je dzieci. Atmosfera jest spokojna i uporządkowana, z szerokimi przejściami i chłodnym oświetleniem, które kontrastuje z zgiełkiem suków.

Ten dom poświęca się fotografii Maghrebu powstałej między 1870 a 1950 rokiem i prezentuje około 4500 historycznych zdjęć Maroka. Kolekcja dokumentuje życie codzienne, krajobrazy oraz architekturę na przestrzeni kilku dziesięcioleci. Fotografie pochodzą od podróżników, badaczy i zawodowych fotografów, którzy odwiedzali Maroko w różnych okresach. Maison de la Photographie organizuje rotacyjne wystawy w tradycyjnym riadzie i oferuje z tarasu widok na otaczające dachy starego miasta. Oprócz czarno-białych odbitek kolekcja obejmuje także wczesne kolorowe druki oraz pocztówki z okresu kolonialnego, które dają wgląd w Maroko sprzed odzyskania niepodległości.

Te królewskie ogrody z XII wieku rozciągają się na dużym obszarze z drzewami owocowymi, gajami oliwnymi i starymi zbiornikami wodnymi. Ogrody Agdal powstały za dynastii Almohadów i służyły rodzinie królewskiej jako teren rolniczy i miejsce wypoczynku. Spaceruje się między drzewami pomarańczowymi, cytrynowymi i granatowymi, które rosną w regularnych rzędach. Zbiorniki irygacyjne zbierają wodę z gór i rozprowadzają ją przez system kanałów. W określone dni ogrody otwierają się dla zwiedzających, którzy mogą odkryć spokój między drzewami i tradycyjny system nawadniania.

Mury obronne z XII wieku otaczają medinę i ciągną się przez kilka kilometrów przez miasto. Czerwonawa zaprawa z ubitej gliny tworzy granicę między starymi dzielnicami a nowszymi częściami miasta. Do centrum wchodzi się przez kilka bram zbudowanych w różnych okresach. Niektóre bramy są proste, inne noszą dekoracje z cegły i stiuku. Mury podlegają regularnym odnowieniom, ponieważ glina z czasem się wietrzy. W niektórych miejscach widać warstwy dodane podczas różnych restauracji.

Ta dzielnica powstała podczas protektoratu francuskiego i oferuje inny rytm niż stare miasto. Szerokie ulice obsadzone palmami przecinają Guéliz, gdzie budynki z lat 1930 sąsiadują z nowszymi sklepami, restauracjami i galeriami sztuki. Obszar pokazuje, jak Marrakesz rozszerzył się poza mury medyny w XX wieku. Architektura naśladuje francuskie wzorce z tamtej epoki, z prostymi alejami i otwartymi fasadami. Można tu znaleźć kawiarnie z tarasami, sklepy z odzieżą i artykułami gospodarstwa domowego oraz przestrzenie, gdzie mieszkańcy i odwiedzający poruszają się bez wąskich przejść tradycyjnych dzielnic.

Musée Tiskiwin gromadzi przedmioty z Afryki Północnej i szlaków handlowych Sahary. Kolekcja pokazuje tkaniny, biżuterię, ceramikę i narzędzia z różnych regionów Maroka i Sahelu. Sale śledzą trasę z Marrakeszu do Timbuktu i porządkują eksponaty według pochodzenia. Widać derki siodłowe, broń, instrumenty muzyczne i sprzęty domowe, które odzwierciedlają życie codzienne i stosunki między społecznościami osiadłymi i koczowniczymi. To muzeum zajmuje stary dom w medynie i zostało założone przez holenderskiego kolekcjonera, który przez ponad 40 lat zbierał przedmioty.

Dar Bellarj była niegdyś obiektem medycznym dla bocianów i teraz służy jako centrum sztuki marokańskiej, rzemiosła i programów kulturalnych. Położona w medinie, ta budynek utrzymuje swoją pierwotną funkcję żywą poprzez swoją nazwę - bellarj oznacza bociana w języku arabskim. Pokoje wokół centralnego patio wyświetlają rotacyjne wystawy współczesnych artystów marokańskich i organizują warsztaty tradycyjnych rzemiosł takie jak tkactwo, ceramika i rzeźbiarstwo drewna. Odwiedzający mogą obserwować artyzanów w pracy i poznać techniki przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Ten meczet z XII wieku prezentuje arabskie kolumny, geometryczne mozaiki i duży dziedziniec z salą modlitewną. Budowla należy do wczesnych miejsc religijnych, które ukształtowały średniowieczny Marrakesz. Układ nawiązuje do klasycznych wzorców architektury islamskiej, z wewnętrznymi dziedzińcami dla zgromadzeń i zdobionymi salami do modlitwy.

Ta prywatna fundacja gromadzi sztukę nowoczesną z Maroka i innych krajów w dawnym obiekcie przemysłowym. Fondation Montresso organizuje wystawy czasowe w dużych salach, gdzie można oglądać obrazy, rzeźby i instalacje współczesne. Obok galerii znajdują się pracownie, w których artyści realizują swoje projekty. Można przejść przez przestrzenie wystawiennicze i poznać różne podejścia artystyczne. Budynek pokazuje architekturę przemysłową z XX wieku z wysokimi sufitami i naturalnym światłem. Fundacja organizuje też wydarzenia i spotkania z artystami. To miejsce łączy produkcję nowych dzieł z prezentacją prac już ukończonych.

Ta brama z XII wieku stoi na południe od meczetu Koutoubia i niegdyś prowadziła do królewskiej kasbahu. Bab Agnaou została zbudowana z czerwonawego piaskowca i przedstawia wersety koranu w piśmie kufickim na fasadzie. Łuk otaczają wyrzeźbione pasy, które podkreślają tradycyjne mury. Narożne kolumny obramowują przejście, a górna część jest ozdobiona geometrycznymi motywami. Ta brama była głównym wejściem do obszaru pałacowego w czasach średniowiecza i ilustruje styl budowlany okresu Almohadów w Marrakeszu.

Musée de Marrakech mieści się w pałacu z XIX wieku. Centralny dziedziniec znajduje się pod szklanym dachem, a w salach można zobaczyć zbiory ceramiki, prac w drewnie, starych monet i tradycyjnych ubrań. Ściany pokryte są kaligrafią i motywami geometrycznymi. Zwiedzający oglądają przedmioty codziennego użytku, dywany, biżuterię i dokumenty historyczne. Wystawy czasowe uzupełniają stałą kolekcję i wprowadzają w różne okresy miasta.