Mackinac National Park

Mackinac National Park był obszarem chronionym na wyspie Mackinac w północnym Michigan, obejmującym klify wapienne, lasy i formacje geologiczne wzdłuż cieśniny Mackinac. Teren rozciągał się na zalesionym wyżynie wznoszącym się nad wodami Wielkich Jezior.

Senat USA uchwalił w 1875 roku ustawę powołującą park, którą podpisał prezydent Ulysses S. Grant, czyniąc go drugim parkiem narodowym po Yellowstone. Michigan przejął kontrolę w 1895 roku, przekształcając teren w pierwszy park stanowy w kraju.

Nazwa wyspy w języku Ojibwa i Odawa pochodzi od słowa Mitchimakinak, nawiązującego do żółwiokształtnych klifów wapiennych. Grupy odwiedzających podążają dziś leśnymi ścieżkami wytyczonymi wzdłuż wielowiekowych rdzennych szlaków.

Żołnierze z pobliskiego fortu utrzymywali ścieżki i wykonywali prace konserwacyjne, podczas gdy dowódca fortu nadzorował działalność parku. Odwiedzający eksplorują dziś te same klify i lasy poprzez sieć ścieżek pieszych wijących się przez pagórkowaty teren.

Ten obszar posiadał status parku narodowego przez dwadzieścia lat, zanim został przekształcony w pierwszy park stanowy w Ameryce. Przekazanie nastąpiło pod warunkiem, że Michigan musi zachować teren na stałe jako park publiczny.

Lokalizacja: Michigan

Założenie: 3 marca 1875

Współrzędne GPS: 45.86670,-84.61670

Najnowsza aktualizacja: 20 grudnia 2025 o 16:14