Fountain of the Great Lakes

Fontanna Wielkich Jezior to wielkie dzieło rzeźbiarskie z brązu w Chicago z pięcioma postaciami kobiercymi reprezentującymi pięć wielkich jezior Ameryki Północnej. Figury są ustawione tak, że woda płynie z jednej do następnej, pokazując naturalną połączenie między Superior, Michigan, Huron, Erie i Ontario.

Dzieło powstało w latach 1907-1913 dzięki chicagowskiemu artyście Lorado Taftowi i było pierwszą publiczną instalacją sztuki finansowaną przez Fundusz Benjamina F. Fergusona. Ten wczesny patronat oznaczył przełom w tym, jak miasto podchodziło do finansowania sztuki publicznej i umieszczania rzeźb.

Pięć brązowych postaci uosabia jeziora poprzez ich ustawienie i gesty, z wodą płynącą symbolicznie od jednej figury do następnej. Ta reprezentacja pokazuje, jak natura i wizja artystyczna łączą się w Chicago, aby uczcić połączenie między tymi wielkimi zbiornikami wodnymi.

Fontanna znajduje się na Południowym Placu Art Institute of Chicago i jest łatwo dostępna z terenu Millennium Park. Zwiedzający mogą oglądać rzeźbę o każdej porze dnia, a woda zwykle płynie w cieplejszych miesiącach.

Oryginalny model gipsowy został wykonany przez pięć studentek sztuki z Art Institute of Chicago, zanim został odlany w brązie. Uczyniło to studentki wczesnymi współtwórcami wielkiego dzieła sztuki, które później stanie się ikoną miasta.

Założenie: 1907

Twórca: Lorado Taft

Wykonano z: bronze

Współrzędne GPS: 41.87878,-87.62336

Najnowsza aktualizacja: 9 grudnia 2025 o 19:43