Przytulisko dla bezdomnych w Poznaniu

Przytulisko dla bezdomnych w Poznaniu to nowoczesne schronisko dla osób bez dachu nad głową w Poznaniu, z oddzielnymi wejściami dla mężczyzn i kobiet. Łazienki znajdują się na poziomie piwnic, a przestrzenie dla gości rozmieszczone są na kilku poziomach budynku.

Budowa rozpoczęła się we wrześniu 1928 i zakończyła w styczniu 1930 selon projektów architekta Władysław Czarneckiego, który inspirował się berlińskimi placówkami. Projekt ten przyniósł postępowe koncepcje opieki społecznej do Polski i ustalił nowe standardy dla architektury schronisk.

Budynek stanowi pierwsze nowoczesne schronisko dla bezdomnych w Polsce i marks punkt zwrotny w tym, jak społeczeństwo podchodziło do architektury społecznej. Pokazuje wczesne zaangażowanie w tworzenie dedykowanych przestrzeni dla osób w trudnej sytuacji.

Schronisko znajduje się w centralnej części Poznania i jest łatwo dostępne transportem publicznym. Odwiedzający powinni wiedzieć, że placówka funkcjonuje pod określonymi zasadami dostępu w ciągu dnia, dlatego warto sprawdzić warunki wcześniej.

Podczas II wojny światowej niemieckie siły zbrojne przekształciły schronisko w szpital wojskowy, a następnie służyło jako oddział chorób zakaźnych. Ta nieoczekiwana historia pokazuje, jak warunki wojenne przekształciły nawet instytucje społeczne do zupełnie innych celów.

Lokalizacja: Poznań

Architekci: Władysław Czarnecki

Styl architektoniczny: modern architecture

Współrzędne GPS: 52.41470,16.95560

Najnowsza aktualizacja: 14 grudnia 2025 o 19:01