Średniowieczny port w Pucku

Średniowieczny port w Pucku to zatopiona przystań pod wodami Zatoki Puckiej zawierająca drewniane struktury takie jak mole, nabrzeża i magazyny z okresu średniowiecza. Pozostałości rozciągają się na około 12 hektarów i ujawniają złożony system infrastruktury portowej, która przez wieki służyła różnym celom.

Port pojawił się w 9. wieku i funkcjonował do 14. wieku, służąc jako kluczowe połączenie między polskimi terytoriami a regionami skandynawskimi. Jego rozwój odzwierciedla rolę średniowiecznego Bałtyku jako głównego szlaku handlowego łączącego różne europejskie potęgi.

Port pokazuje powiązania między komunami bałtyjskimi i skandynawskimi, a pozostałości statków ujawniają style konstrukcji z wielu regionów. Te ślady sugerują, że port był miejscem spotkania, gdzie spotykały się różne tradycje morskie.

Stanowisko leży pod wodą w zatoce i można je eksplorować tylko poprzez specjalistyczne wycieczki lub programy badawcze oferowane przez zespoły uniwersyteckie. Odwiedzający zainteresowani odkryciami archeologicznymi powinni szukać ekspozycji w lokalnych muzach lub na obiektach badawczych w Gdańsku i Pucku.

Statki wykazują niezwykłą mieszankę słowiańskich i skandynawskich technik budowlanych, ujawniając, jak blisko te kultury były połączone handlem. Statek wojenny o długości około 20 metrów wykazał szczególnie wyraźne oznaki tej fuzji kulturowej w swojej konstrukcji.

Lokalizacja: Puck

Współrzędne GPS: 54.72640,18.42000

Najnowsza aktualizacja: 12 grudnia 2025 o 10:06