Lodowiec Siachen

Lodowiec Siachen rozciąga się na 75 kilometrów przez góry Karakorum, tworząc naturalną barierę między Indiami a Pakistanem na wysokościach sięgających 6115 metrów. Pole lodowe zasila kilka rzek i znajduje się w strefie zajmowanej militarnie przez oba kraje od dziesięcioleci.

Brytyjski odkrywca Henry Strachey udokumentował pierwszy szczegółowy raport o lodowcu w 1848 roku, co doprowadziło do kolejnych ekspedycji kartograficznych na początku XX wieku. Od 1984 roku obszar jest miejscem przedłużającego się konfliktu między siłami indyjskimi i pakistańskimi.

Nazwa pochodzi z języka balti i łączy słowa sia oznaczające dzikie róże z chen znaczącym obfitość, wskazując na krainę, gdzie rosną te kwiaty. Personel wojskowy po obu stronach postrzega służbę tutaj jako jedną z najtrudniejszych prób, jakie żołnierze mogą pokonać w ekstremalnej wysokości i zimnie.

Obszar pozostaje zamknięty dla cywilnych odwiedzających i jest dostępny tylko dla personelu wojskowego ze specjalistycznym sprzętem na temperatury spadające do minus 50 stopni Celsjusza i wysokości przekraczające 5000 metrów. Każda aktywność wymaga aklimatyzacji i ścisłego nadzoru medycznego ze względu na zagrażające życiu warunki.

Pole lodowe jest uznawane za najwyższe pole bitwy na Ziemi, gdzie warunki środowiskowe spowodowały więcej ofiar niż bezpośrednie konfrontacje wojskowe od 1984 roku. Helikoptery mogą lądować tutaj tylko przez kilka dni w roku, ponieważ rzadkie powietrze i gwałtowne wiatry sprawiają, że operacje lotnicze są niemal niemożliwe.

Współrzędne GPS: 35.19861,77.20139

Najnowsza aktualizacja: 12 grudnia 2025 o 17:42