Palais Bulles de Pierre Cardin

Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże przedstawia teren, na którym architektura opowiada tysiąc lat historii między morzem a górami. Od cysterskich opactw z XII wieku po brutalistyczne eksperymenty Le Corbusiera, ten region posiada wyjątkowe dziedzictwo zabytków, ukształtowane przez światło śródziemnomorskie. Na terenie tym znajdują się fortyfikacje usytuowane na skalistych cyplach, romaska monastyry, które Van Gogh malował, oraz współczesne muzea komunikujące się z błękitem Morza Śródziemnego. Winnice mieszczą monumentalne rzeźby, wioski na Luberonze ukazują średniowieczną architekturę z jasnego kamienia, a wille z epoki belle époque w Cap d’Antibes świadczą o złotym wieku Riviery. Między wapiennymi klifami Calanques a alpejskimi dolinami z wczesnohistorycznymi znakami, architektura prowansalska podąża za ukształtowaniem terenu, łapie cień i ciepło, mieszając tradycję z nowoczesnością. Od portu w Marsylii po wiszące ogrody Èze, każda budowla nosi ślad regionu, w którym cysterscy budowniczowie, inżynierowie wojskowi, wizjonerscy artyści i współcześni architekci zapisali swoją wizję w kamieniu, betonie i krajobrazie.

Riwiera Francuska między Monako a Saint-Tropez ma bogate dziedzictwo architektoniczne, które odzwierciedla wieki historii. Turyści mogą odwiedzić średniowieczne wioski, takie jak zabytkowe centrum Grasse, znane od XVI wieku jako główne miejsce perfum, czy Saint-Paul-de-Vence, gdzie znajduje się Fondation Maeght z kolekcją sztuki nowoczesnej. Region ten posiada również budynki z epoki belle époque, takie jak Hôtel Negresco w Nicei, a także architektoniczne dzieła XX wieku, jak Palais Bulles w Théoule-sur-Mer. Klimatyczne ogrody to kolejna atrakcja tego obszaru nadmorskiego. Willa Ephrussi de Rothschild w Saint-Jean-Cap-Ferrat ma dziewięć tematycznych ogrodów dostosowanych do lokalnego klimatu, podczas gdy Bastide du Roy w Antibes zachowała swoje geometryczne ogrody i starożytne oliwne drzewa. Wybrzeże oferuje wiele punktów widokowych na Morze Śródziemne, w tym z Promenady Le Corbusier, która łączy Cap Martin z Monako na długości około 1.2 mil, czy z zatoczek takich jak Coco Beach, gdzie skały i kamyki umożliwiają kąpiele i obserwację życia podwodnego.

Ta kolekcja zawiera przykłady rekonstrukcji architektonicznej, w których stare tereny przemysłowe przekształcono w nowe przestrzenie do życia, kultury i spotkań. Projekty te pokazują, jak współczesna architektura może nadać drugie życie strukturom, które odgrywały kluczową rolę w historii przemysłowej Europy i Ameryki Północnej, jednocześnie zachowując ich pierwotną tożsamość. Wśród przedstawionych realizacji znajdują się Gasometer w Oberhausen, 117-metrowy zbiornik gazu przekształcony na przestrzeń wystawową; Fabryka Van Nelle w Rotterdamie, dawna fabryka kawy i tytoniu, obecnie miejsce kulturalne; oraz High Line w Nowym Jorku, podwieszana linia kolejowa z lat 30. XX wieku, przekształcona w park miejski o długości 2,3 km. Kompleks Zeche Zollverein w Essen ukazuje architekturę przemysłową Bauhaus z lat 30. XX wieku, podczas gdy Strijp-S w Eindhoven, dawne miejsce produkcji firmy Philips, obecnie mieści studia kreatywne i technologiczne. Te miejsca pokazują możliwości, jakie daje adaptacja dziedzictwa przemysłowego w przestrzenie publiczne dostępne dla wszystkich.

Te konstrukcje pokazują granice projektowania architektonicznego. Od Piramidy Transamerica w San Francisco po Świątynię Lotosu w New Delhi, architektura przybiera niekonwencjonalne formy. Budynki łączą innowacje techniczne z ekspresją artystyczną.