Lavirotte Building

Te miejsca pokazują różnorodność architektoniczną Paryża poprzez budynki od średniowiecza po epokę nowoczesną. Miasto zachowuje konstrukcje z dwóch tysiącleci: rzymskie termy z III wieku, gotyckie kościoły takie jak Saint-Julien-le-Pauvre, renesansowe rezydencje i secesyjne kamienice zaprojektowane przez Hectora Guimarda. Poza słynnymi zabytkami odwiedzający znajdą ukryte uliczki z średniowiecznymi domami o konstrukcji szkieletowej i prywatnymi willami z XIX wieku. Kolekcja obejmuje zarówno budynki publiczne, jak i prywatne. Odwiedzający mogą zwiedzić pozostałości Arènes de Lutèce, gdzie Rzymianie organizowali walki gladiatorów, a także najstarsze domy mieszkalne w mieście pochodzące z XV wieku. Wybór obejmuje od średniowiecznych wież kościelnych i klasycznych pasaży po modernistyczne eksperymenty z początku XX wieku.

Między 1890 a 1910 rokiem secesja rozprzestrzeniła się w Europie, tworząc budynki łączące tradycje rzemieślnicze z technikami przemysłowymi poprzez organiczne formy, motywy naturalne i szczegółowe prace ornamentalne. Architekci tacy jak Victor Horta w Brukseli, Antoni Gaudí w Barcelonie i Otto Wagner w Wiedniu projektowali konstrukcje odchodzące od stylów historyzujących, kładąc nacisk na zakrzywione linie, elementy z kutego żelaza i kolorowe szkło. Ruch obejmował sale koncertowe i dworce kolejowe, a także domy prywatne i fasady komercyjne, tworząc zbiór dzieł pozostających kluczowymi dla tożsamości architektonicznej wielu miast europejskich. Odwiedzający mogą prześledzić ten rozwój w licznych lokalizacjach. Bruksela oferuje Muzeum Victora Horty, Dom Tassela i Hôtel van Eetvelde jako główne przykłady belgijskiego wariantu. Barcelona prezentuje Casa Batlló i Bellesguard Gaudíego wraz z Palau de la Musica Catalana z rozbudowanymi mozaikami. Paryż zachowuje wejścia do Métropolitain Hectora Guimarda i budynek Lavirotte, podczas gdy Praga przedstawia Dom Miejski i Muzeum Bedřicha Smetany. Nancy stanowi centrum francuskiej secesji z Muzeum Szkoły i Willą Majorelle, a Budapeszt pokazuje styl poprzez Pałac Gresham i Akademię Muzyczną Liszta. Od Rygi po Turyn, od Wiednia po Belgrad budynki te dokumentują krótki, lecz wpływowy okres, kiedy architekci przekształcali środowiska miejskie w całej Europie.

Île-de-France oferuje liczne miejsca historyczne poza Paryżem, w tym średniowieczne fortece, rezydencje artystów, ogrody botaniczne i muzea sztuki. Château de Blandy-les-Tours zachowuje XIII-wieczną architekturę militarną, podczas gdy Muzeum i Ogrody Alberta Kahna zawiera kolekcję historycznych fotografii oraz tematyczne ogrody reprezentujące różne kontynenty. Château d'Écouen mieści Muzeum Narodowe Renesansu, przedstawiające znaczące zbiory XVI-wiecznych mebli, gobelinów i ceramiki. Domaine de Sceaux obejmuje park zaprojektowany przez André Le Nôtre z formalnymi parterami i XIX-wiecznym zamkiem. Roseraie du Val-de-Marne prezentuje ponad 3000 odmian róż w ogrodzie o powierzchni 1,5 hektara. Region zachowuje miejsca literackie, w tym Maison Littéraire de Victor Hugo w Bièvres, gdzie pisarz spędził ostatnie lata, oraz Maison Fournaise w Chatou, które posłużyło jako temat obrazów Renoira. Musée de la Toile de Jouy dokumentuje historię regionalnej produkcji tekstylnej. Elementy architektoniczne obejmują średniowieczny Donjon de Houdan oraz Château de Monte-Cristo, neogotycką rezydencję Alexandre'a Dumasa. Fort de Sucy reprezentuje architekturę militarną końca XIX wieku, podczas gdy Le Cyclop stanowi monumentalną metalową rzeźbę Jean Tinguely'ego. Te miejsca pokazują historyczny i kulturowy rozwój regionu od czasów średniowiecznych po erę współczesną.