Mellum

Mellum rozciąga się na około 3 kilometrach kwadratowych przesuwających się wydm piaskowych i słonych bagien, które są nieustannie przekształcane przez prądy Morza Północnego i wzorce wiatrów, osiągając maksymalną wysokość 3 metrów nad poziomem morza.

Uformowana pod koniec XIX wieku poprzez naturalne procesy sedymentacji, Mellum wyłoniła się jako oddzielna wyspa od półwyspu Butjadingen i rozrosła się z pierwotnych 7 hektarów w 1903 roku do ponad 320 hektarów obecnie.

Chroniona od 1921 roku i zarządzana przez Mellumrat e.V. od 1925 roku, ta niezamieszkana wyspa służy jako jedno z ostatnich nietknietych schronisk Niemiec w obrębie Parku Narodowego Morza Wattowego Dolnej Saksonii będącego Światowym Dziedzictwem UNESCO.

Dostęp do Mellum wymaga specjalnych pozwoleń i jest ściśle regulowany w celu ochrony siedlisk dzikiej przyrody, z wycieczkami z przewodnikiem dozwolonymi tylko poza sezonami lęgowymi ptaków i jedną stacją badawczą działającą w miesiącach letnich.

Wyspa gości rocznie ponad 5.000 par lęgowych mew i służy jako kluczowy przystanek dla wędrujących ptaków morskich, podczas gdy jej dynamiczny krajobraz nieustannie zmienia się przez naturalne procesy erozji i akrecji bez ludzkiej ingerencji.

Lokalizacja: Lower Saxony

Wysokość nad poziomem morza: 3 m

Część: East Frisian Islands

Współrzędne GPS: 53.72111,8.14944

Najnowsza aktualizacja: 20 grudnia 2025 o 13:00