Hermannplatz

Hermannplatz to stacja podziemna w Neukölln w Berlinie z dwoma peronami wyspowymi i czterema torami obsługującymi linie U7 i U8. Struktura pełni funkcję głównego węzła przesiadkowego pod placem o tej samej nazwie, obsługując codziennie tysiące pasażerów.

Stacja otworzyła się w październiku 1926 roku, zaprojektowana przez architekta Alfreda Grendandera i była pierwszą stacją U-Bahn w Berlinie z ruchomymi schodami. Ta innowacja stała się wzorem dla projektowania nowoczesnych stacji transportu.

Stacja sluzy jako centralny punkt spotkań dla dzielnicy od lat 1920, pokazujac jak węzły transportu kształtowały życie społeczne i handlowe w Berlinie. Struktura pozostaje widocznym wyrazem myśli projektowej poczatku dwudziestego wieku.

Dwie windy łączą poziom ulicy z peronami, ułatwiając dostęp dla wszystkich odwiedzających. Kilka linii autobusowych zatrzymuje się na poziomie gruntu, ułatwiając przesiadkę między różnymi rodzajami transportu.

Tunel podziemny łączył niegdyś stację bezpośrednio z domem towarowym Karstadt, umożliwiając pasażerom robienie zakupów bez wychodzenia na poziom ulicy. To połączenie pokazuje, jak węzły transportu i przestrzenie handlowe były splecionymi w urbanistyce tamtych czasów.

Lokalizacja: Neukölln

Architekci: Alfred Grenander

Oficjalne otwarcie: 12 października 1926

Windy: 2

Dostępność: Dostępne dla wózków inwalidzkich

Współrzędne GPS: 52.48629,13.42455

Najnowsza aktualizacja: 8 grudnia 2025 o 20:42