Lauriacum

Lauriacum służyło jako główna rzymska twierdza legionu i osada cywilna wzdłuż granicy dunajskiej w prowincji Noricum, w której stacjonowało około 6 000 żołnierzy legio II Italica oraz znajdowały się rozległe fortyfikacje, budynki publiczne i obszary mieszkalne.

Założone około 200 roku n.e., kiedy legio II Italica zbudowało obóz legionowy o wymiarach około 539 na 398 metrów, Lauriacum pozostawało nieprzerwanie okupowane przez wojska rzymskie aż do piątego wieku i służyło jako siedziba biskupia dla północnego Noricum w ostatnich dziesięcioleciach istnienia osady.

Osada stała się municipium w 212 roku n.e. i rozwinęła się w ważne centrum administracji wojskowej i kultu chrześcijańskiego, a dowody archeologiczne ujawniają wczesne struktury kościelne z czwartego i piątego wieku, w tym pozostałości zachowane pod Bazyliką Świętego Wawrzyńca.

Stanowisko archeologiczne znajduje się wzdłuż Lorcher Straße i Westbahnstraße w Enns, a rozległe artefakty i znaleziska z wykopalisk są wystawione w Muzeum Lauriacum, które otrzymało Austriacką Nagrodę Muzealną w 1988 roku i oferuje programy edukacyjne, wycieczki z przewodnikiem oraz udogodnienia dostępne dla wózków inwalidzkich dla wszystkich zwiedzających.

Lauriacum reprezentuje jedyny obóz legionowy kiedykolwiek założony w rzymskiej prowincji Noricum i prezentuje kompletny plan fortyfikacji wojskowych, w tym cztery wieże bramne, 24 wieże murowe, koszary, pomieszczenia szpitalne oraz forum, które służyło jako centrum handlowe dla społeczności granicznej.

Lokalizacja: Enns

Część: Noric Limes

Adres: Lorcher Straße/Westbahnstraße

Współrzędne GPS: 48.21670,14.47500

Najnowsza aktualizacja: 28 listopada 2025 o 16:19