Mount Rainier

Mount Rainier to stratowulkan w stanie Waszyngton, który osiąga wysokość 4392 metrów i ma dwa kratery na szczycie. Dwadzieścia sześć dużych lodowców pokrywa zbocza i zasila rzeki w okolicznych dolinach.

Kapitan George Vancouver nadał szczytowi nazwę w 1792 roku na cześć admirała Petera Rainiera, podczas gdy ludy tubylcze nazywały go Tahoma. Hazard Stevens i Philemon Van Trump dokonali pierwszego udokumentowanego wejścia w 1870 roku.

Społeczności tubylcze w regionie odprawiają ceremonie i modlą się w konkretnych miejscach u podnóża i wzdłuż szlaków. Odwiedzający czasem napotykają ofiary lub święte oznaczenia pozostawione przez rodziny honorujące tradycje przodków.

Warunki zimowe wymagają łańcuchów na opony między listopadem a majem, a opady śniegu mogą występować na większych wysokościach przez cały rok. Wspinacze podejmujący próby tras powyżej 3000 metrów muszą się zarejestrować i mieć odpowiedni sprzęt.

System lodowców tutaj tworzy największą sieć trwałego lodu w 48 przylegających stanach. Ciepło geotermalne pod szczytem topi lód od dołu, tworząc jaskinie, które przesuwają się i zapadają z każdym sezonem.

Lokalizacja: Washington

Wysokość nad poziomem morza: 4 389 m

Wykonano z: andesite, basaltic andesite

Współrzędne GPS: 46.85215,-121.75768

Najnowsza aktualizacja: 2 grudnia 2025 o 22:48