Basílica de San Carlos Borromeo y María Auxiliadora

Bazylika San Carlos Borromeo y María Auxiliadora to kościół w Buenos Aires łączący styl romański lombardzki i elementy bizantyjskie. Budynek obejmuje trzy poziomy połączone schodami przy głównym ołtarzu: kryptę z 16 ołtarzami poniżej, świątynię środkową do kultu i świątynię górną, wszystkie zwieńczone pięciometrową statuą Marii na centralnej kopule.

Budowa tej bazyliki miała miejsce w latach 1900-1910 pod kierownictwem architekta Ernesto Vespignani, pracującego pod nadzorem Zakonu Salezjanów. Projekt pojawił się w okresie znacznych budów kościelnych w Buenos Aires i pomógł ukształtować duchowy krajobraz miasta na początku XX wieku.

Społeczność salezjańska kształtowała to miejsce od jego początków, czyniąc je centrum kultu i zebrań duchowych. Trzywątkowa struktura i organy tworzą przestrzeń, gdzie ludzie wciąż przychodzą do modlitwy i koncertów.

Dostęp do różnych poziomów odbywa się przez schody obok głównego ołtarza, umożliwiając odwiedzającym eksplorację krypty i górnej świątyni w swoim tempie. Noszenie skromnego ubioru i zachowanie ciszy podczas nabożeństw okazuje szacunek wiernym i pozwala doświadczyć przestrzeni bez zakłóceń.

Kościół przechowuje godny uwagi organ Carlo Vegezzi Bossi z 1911 roku, który pozostaje jednym z najważniejszych instrumentów muzycznych miasta. Niewielu odwiedzających wie, że ten instrument nadal regularnie brzmi podczas koncertów, dodając kolejny wymiar architektonicznej piękności przestrzeni.

Lokalizacja: Buenos Aires

Styl architektoniczny: eclectic architecture

Współrzędne GPS: -34.61465,-58.42293

Najnowsza aktualizacja: 7 grudnia 2025 o 20:31