Sanktuarium Loyola

Sanktuarium Loyoli to katolicki kościół pielgrzymkowy w Azpeitii w Kraju Basków, zbudowany wokół centralnej bazyliki z kopułą flankowanej dwoma długimi symetrycznymi skrzydłami. Bazylika posiada marmurowe posadzki w odcieniach szarości i różu tworzące koncentryczne wzory w całej przestrzeni wnętrza.

Jezuici otrzymali ziemię w 1688 roku i rozpoczęli budowę kompleksu wokół domu rodzinnego świętego Ignacego. Bazylika została ukończona kilkadziesiąt lat później, zamieniając miejsce w ważny cel pielgrzymek.

Nazwa sanktuarium przypomina Ignacego Loyolę, założyciela zakonu jezuitów, który urodził się tutaj w 1491 roku. Pielgrzymi z wielu krajów przybywają, aby odwiedzić kaplicę, w której Ignacy przeżył głębokie nawrócenie duchowe podczas rekonwalescencji.

Bazylika i mniejsza kaplica odprawiają codzienne nabożeństwa, umożliwiając odwiedzającym uczestnictwo w różnych typach celebracji liturgicznych. Przylegające centrum oferuje przestrzeń na rekolekcje i ćwiczenia duchowe, które należy wcześniej zarezerwować.

Przyległa biblioteka przechowuje duży zbiór starych ksiąg, w tym tomy z kilku wieków dotyczące historii jezuitów i rodu rodziny Loyola. Te zbiory przyciągają badaczy zainteresowanych historią religii i baskijską genealogią.

Lokalizacja: Loyola

Założenie: 1738

Architekci: Carlo Fontana, Ignacio Ibero

Styl architektoniczny: Baroque

Współrzędne GPS: 43.17444,-2.28236

Najnowsza aktualizacja: 5 grudnia 2025 o 23:25