Pruitt-Igoe

Pruitt–Igoe był zespołem mieszkalnym składającym się z 33 identycznych budynków w północnym St. Louis, każdy o jedenastu kondygnacjach z windami obsługującymi tylko wybrane piętra. Osiedle zajmowało kilka przecznic w obszarze, który dziś obejmuje częściowo las miejski i częściowo tereny szkół publicznych.

Rząd federalny sfinansował projekt na podstawie ustawy mieszkaniowej z 1949 roku i otworzył pierwsze budynki w 1954 roku. Problemy strukturalne doprowadziły do szybkiego rozpadu, więc miasto rozpoczęło rozbiórki w 1972 roku i usunęło ostatnią konstrukcję do 1976 roku.

Nazwa projektu łączyła Williama Pruitta, afroamerykańskiego pilota myśliwskiego, z Johnem Igoe, kongresmanem amerykańskim. Percepcja publiczna uczyniła z terenu symbol upadku społecznie zaprojektowanych dzielnic, choć mieszkańcy często wspominali o silnych więziach sąsiedzkich między sobą.

Północna część dawnego terenu mieści dziś dwie publiczne szkoły miejskie. Południowa sekcja pozostaje niezabudowana i pokazuje naturalnie powracającą zieleń z krzewami i młodymi drzewami, tworząc kontrast z otaczającymi dzielnicami mieszkalnymi.

Telewizyjne nagrania z rozbiórki w 1972 roku trafiły do serwisów informacyjnych na całym świecie i stały się powszechnie używanym obrazem archiwalnym w debatach o planowaniu miejskim. Niektórzy architekci nazwali koniec tego projektu symboliczną datą śmierci architektury nowoczesnej.

Lokalizacja: St. Louis

Założenie: 1955

Architekci: Minoru Yamasaki

Współrzędne GPS: 38.64229,-90.20943

Najnowsza aktualizacja: 12 grudnia 2025 o 21:58