Obszary przyrodnicze we Francji: górskie jeziora, wapienne wąwozy i lasy

Lac d'Allos położone jest na wysokości 2230 metrów i rozciąga się na 54 hektarach przy maksymalnej głębokości 48 metrów. To jezioro górskie jest największym naturalnym jeziorem wysokogórskim we francuskich Alpach i znajduje się w Parku Narodowym Mercantour w departamencie Alpy Górnej Prowansji. Jezioro powstało w wyniku erozji lodowcowej podczas ostatniej epoki lodowcowej i jest zasilane wodą z topniejącego śniegu. Szlak do Lac d'Allos rozpoczyna się na parkingu na wysokości 2100 metrów i prowadzi przez alpejskie łąki z rododendronami i szarotkami alpejskimi.

Gouffre de Padirac to naturalna jaskinia w departamencie Lot, dostępna przez pionowy otwór o głębokości 103 metrów. Podziemna sieć rozciąga się na 40 kilometrów galerii, przez które płynie rzeka. Zwiedzający schodzą w głąb i płyną łodziami po podziemnym cieku wodnym. Jaskinia prezentuje formacje stalaktytów i stalagmitów oraz duże podziemne sale. Sklepienie Grande Pendeloque osiąga wysokość 94 metrów.

Mont Gerbier de Jonc to góra wulkaniczna w departamencie Ardèche, która wznosi się na wysokość 1551 metrów. U jej podstawy wypływa Loara, najdłuższa rzeka we Francji. Fonoilitowa kopuła powstała w wyniku działalności wulkanicznej i stanowi dziś geologiczny punkt orientacyjny regionu. Kilka oznakowanych szlaków turystycznych prowadzi na szczyt, skąd roztacza się widok na okoliczne płaskowyże i góry. Góra znajduje się w Regionalnym Parku Przyrodniczym Monts d'Ardèche i przyciąga turystów pieszych oraz miłośników geologii.

Gorges du Tarn tworzą wapienne kanionu w departamencie Lozère, wyrzeźbiony przez erozję rzeki Tarn. Wąwóz ten rozciąga się na 50 kilometrów między płaskowyżami Causses i osiąga głębokość 500 metrów w niektórych odcinkach. Strome wapienne ściany otaczają rzekę, która przecięła skałę przez tysiąclecia. Kilka wiosek, takich jak Sainte-Énimie, znajduje się wzdłuż wąwozu. Gorges oferują możliwości uprawiania kajakarstwa, pieszych wędrówek i wspinaczki. Ta formacja geologiczna należy do Parku Narodowego Cévennes i przedstawia charakterystyczne krajobrazy krasowe z jaskiniami i formacjami skalnymi.

Causse Méjean rozciąga się na 340 kilometrów kwadratowych płaskowyżu wapiennego na średniej wysokości 1000 metrów. Ten wysoki płaskowyż położony jest między wąwozami Tarn i Jonte i stanowi jeden z głównych płaskowyżów wapiennych Cevennes. Krajobraz charakteryzuje się rzadkimi pastwiskami, liniami krasowymi i tradycyjną hodowlą owiec. Causse Méjean stanowi część Parku Narodowego Cevennes i został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako część śródziemnomorskiego krajobrazu agropastoralnego.

Las Fontainebleau rozciąga się na 25000 hektarów na południowy wschód od Paryża i oferuje rozległą sieć szlaków przez sosnowe i dębowe lasy. Ten historyczny obszar leśny charakteryzuje się charakterystycznymi formacjami piaskowcowymi, które przyciągają wspinaczy z całego świata. Las służył francuskiej rodzinie królewskiej jako tereny łowieckie przez wieki, a obecnie jest domem dla różnorodnej flory i fauny z licznymi gatunkami chronionymi.

Ten regionalny park przyrodniczy rozciąga się na Wogezach i obejmuje szczyty sięgające 1424 metrów, rozległe lasy iglaste, jeziora polodowcowe oraz tradycyjne górskie wioski. Obszar chroniony zachowuje charakterystyczne krajobrazy tego średniowysokich gór z wysokogórskimi pastwiskami, torfowiskami i granitowymi formacjami skalnymi. Odwiedzający znajdą gęstą sieć szlaków turystycznych prowadzących przez lasy jodłowe i bukowe, a także możliwości uprawiania narciarstwa biegowego zimą. Region znany jest z lokalnej architektury z domami o konstrukcji szkieletowej oraz produkcji serów.

Camargue rozciąga się na delcie Rodanu, tworząc obszar wodno-błotny o powierzchni 100000 hektarów. Ten regionalny rezerwat przyrody obejmuje słone łąki, pola ryżowe i laguny, które stanowią siedlisko licznych gatunków ptaków, takich jak flamingi. Region jest także domem dla białych koni i czarnych byków żyjących w warunkach półdzikiego bytowania. Saliny, dawne miejsca wydobycia soli, kształtują krajobraz wraz z rozległymi trzcinowiskami otaczającymi powierzchnie wodne.

Aiguilles de Bavella tworzą grupę granitowych szczytów wznoszących się na południu Korsyki do wysokości 1900 metrów. Te czerwonawe granitowe wieże charakteryzują się charakterystycznymi igłowymi kształtami, które dały nazwę pasmowi górskiemu. Masyw oferuje liczne drogi wspinaczkowe o różnym stopniu trudności i przyciąga alpinistów z całej Europy. Kilka szlaków turystycznych przecina region, łącząc szczyty z otaczającymi lasami sosny korsykańskiej.

Grotte du Pech Merle została odkryta w 1922 roku przez dwóch nastolatków i zawiera ponad 700 prehistorycznych malowideł naskalnych z paleolitu, datowanych na okres między 25 000 a 29 000 lat temu. Jaskinia rozciąga się na długości dwóch kilometrów i przedstawia wizerunki mamutów, żubrów, koni z charakterystycznymi kropkowanymi wzorami, a także odciski dłoni i znaki geometryczne. Rysunki zostały wykonane przy użyciu węgla drzewnego, ochry i tlenku manganu nałożonych na wapienne ściany. Położona w regionie Quercy w gminie Cabrerets jaskinia może być zwiedzana podczas wycieczek z przewodnikiem, a liczba zwiedzających jest ograniczona w celu zachowania dzieł sztuki.

Cirque de Cagateille to lodowcowa kotlina w Pirenejach otoczona wapiennymi ścianami o wysokości 500 metrów. Dolina powstała podczas ostatnich zlodowaceń w wyniku erozji lodowcowej. Kilka wodospadów spływa po ścianach skalnych i zasila górskie łąki na dnie kotła. Dostęp odbywa się szlakami turystycznymi prowadzącymi przez lasy bukowe i alpejskie pastwiska.

Réserve Naturelle des Hauts Plateaux du Vercors obejmuje 17000 hektarów płaskowyżu położonego na wysokości od 1600 do 2300 metrów. Utworzony w 1985 roku obszar chroniony jest obecnie największym rezerwatem przyrody we Francji. Kozice i świstaki zamieszkują to alpejskie środowisko charakteryzujące się krajobrazami krasowymi z liniami i podziemnymi systemami wodnymi. Płaskowyże oferują liczne szlaki turystyczne przez lasy bukowe i otwarte tereny. Warunki zimowe są ekstremalne z silnymi wiatrami i mroźnymi temperaturami.

Parc national des Écrins rozciąga się na 91800 hektarach we francuskich Alpach i obejmuje 150 szczytów przekraczających 3000 metrów wysokości wraz z około 100 lodowcami. Ten obszar chroniony jest domem dla bogatej alpejskiej flory i fauny, w tym koziorożców, kozic i świstaków. Krajobraz charakteryzuje się głębokimi dolinami, górskimi jeziorami i rozległymi lasami iglastymi. Park oferuje liczne szlaki turystyczne przebiegające przez różne piętra wysokościowe i zapewnia alpinistom dostęp do kilku szczytów powyżej 4000 metrów. Tradycyjne górskie wioski na obrzeżach parku odzwierciedlają wielowiekową relację między człowiekiem a górami.

Wydma Pilat wznosi się na 110 metrów nad poziomem morza i rozciąga się na długości 2,7 kilometra wzdłuż wybrzeża Atlantyku. Ta piaszczysta wydma przesuwa się w głąb lądu od 1 do 5 metrów rocznie i nieustannie zmienia kształt pod wpływem wiatru i pływów. Ze szczytu roztacza się rozległy widok na ocean, zatokę Arcachon oraz lasy sosnowe w głębi lądu. Drobny piasek pochodzi z dna morskiego i jest transportowany na brzeg przez prądy oceaniczne.

Trou de Bozouls to kanion w kształcie podkowy utworzony przez erozję rzeki Dourdou. Wapienne ściany tej formacji geologicznej wznoszą się na wysokość około 100 metrów i otaczają średniowieczną wioskę Bozouls. Kanion rozciąga się na długość 400 metrów i oferuje kilka punktów widokowych, z których zwiedzający mogą obserwować formacje skalne oraz bieg rzeki.

Parc national des Cévennes zajmuje 91.000 hektarów w południowym Masywie Centralnym i chroni ponad 2000 gatunków roślin. Ten rezerwat obejmuje granitowe szczyty takie jak Mont Lozère i Mont Aigoual, rozległe lasy kasztanowe i bukowe oraz liczne średniowieczne wsie zbudowane z kamienia łupkowego. Park narodowy łączy strefy klimatu śródziemnomorskiego i kontynentalnego i zapewnia siedlisko dla owiec muflonów, jeleni i ponad 200 gatunków ptaków.

Gouffre de l'Oeil-Doux to okrągła zapadlina krasowa powstała w wyniku zawalenia się podziemnej jaskini. Zbiornik ma około 50 metrów średnicy i zawiera szmaragdowozieloną wodę osiągającą głębokość 20 metrów. Strome wapienne ściany otaczają tę naturalną formację, oddzieloną od morza wąskim skalistym grzbietem. Okolica charakteryzuje się typową roślinnością śródziemnomorską z zaroślami garrigue. Dostęp prowadzi nadmorską ścieżką między Gruissan a Masywem de la Clape.

Forêt de Brocéliande rozciąga się na 7000 hektarów w sercu Bretanii. Ten las składa się głównie z dębów i buków tworzących gęsty baldachim. Od średniowiecza liczne legendy łączą te lasy z Królem Arturem, Merlinem i Rycerzami Okrągłego Stołu. Odwiedzający odkrywają starożytne kamienie, źródła i polany wymieniane w literackich opowieściach cyklu arturiańskiego. Las pozostaje miejscem, gdzie spotykają się historia i mitologia.

Volcans d'Auvergne tworzą łańcuch wulkaniczny w Masywie Centralnym we Francji, składający się z 80 wygasłych wulkanów rozmieszczonych na 45 kilometrach. Puy de Dôme wznosi się na wysokość 1465 metrów i dominuje nad krajobrazem. Ostatnia aktywność wulkaniczna miała miejsce około 6000 lat temu. Obszar oferuje liczne szlaki turystyczne przez pola lawowe, jeziora kraterowe i zalesione stoki wulkaniczne. Formacje geologiczne przedstawiają różne typy erupcji i struktury wulkaniczne.

Parc à bisons de Sainte-Eulalie stanowi dom dla stada 30 żubrów europejskich na 200 hektarach naturalnego terenu. Park rozciąga się przez lasy sosnowe i bukowe w departamencie Lozère, umożliwiając zwiedzającym obserwację tych dużych ssaków w ich naturalnym środowisku.

Cap Blanc Nez wznosi się 134 metry nad poziomem morza i stanowi wyraźny punkt na francuskim wybrzeżu kanału La Manche. Wapienne klify należą do formacji geologicznej rozciągającej się wzdłuż cieśniny Dover. Z tego cypla w pogodne dni odwiedzający mogą zobaczyć białe klify Dover położone zaledwie 34 kilometry po drugiej stronie wody. Przybrzeżne urwiska oferują szlaki turystyczne wzdłuż trasy GR 120 przechodzącej przez północną Francję. Obszar jest zarządzany przez Conservatoire du littoral i chroni typową roślinność wapiennych klifów oraz różne gatunki ptaków morskich gniazdujących tutaj.

Gorges du Fier zapewniają dostęp przez metalową kładkę umieszczoną 25 metrów nad rzeką. Wąwóz osiąga głębokość 40 metrów i prezentuje strome wapienne ściany ukształtowane przez tysiące lat erozji. Trasa rozciąga się na około 300 metrów i umożliwia obserwację formacji geologicznych oraz krajobrazu rzecznego. Ta naturalna formacja znajduje się w pobliżu Annecy i pozostaje dostępna dla zwiedzających w miesiącach letnich.

Île de Tatihou rozciąga się na 28 hektarach u wybrzeży Normandii. Wyspa mieści fortyfikacje wojskowe z XVII wieku zbudowane za czasów Vaubana. Podczas odpływu odwiedzający mogą dotrzeć na wyspę pieszo przez dno morskie, podczas przypływu transport zapewnia pojazd amfibia. Wyspa posiada muzeum historii morskiej, ogrody botaniczne oraz stanowiska obserwacji ptaków. Fort służył przez wieki jako instalacja obronna, a później jako stacja kwarantanny.

Réserve Naturelle de Scandola obejmuje 1919 hektarów wzdłuż zachodniego wybrzeża Korsyki, chroniąc ekosystemy morskie i lądowe. Rezerwat charakteryzuje się formacjami geologicznymi z czerwonej skały wulkanicznej, która wyrasta bezpośrednio z Morza Śródziemnego. Obszar obejmuje strome klify, jaskinie morskie i podwodne skały stanowiące siedlisko dla licznych gatunków. Rybołowy gniazdują na ścianach skalnych, podczas gdy w wodach żyją graniki i czerwone korale. Rezerwat jest dostępny wyłącznie łodzią i został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1983 roku.

Podziemna Rivière de Labouïche to naturalny system jaskiń, którym można płynąć łodzią przez 1500 metrów. Ta formacja geologiczna powstała w wyniku erozji wapienia i tworzy obecnie podziemną rzekę z kilkoma galeriami i salami. Zwiedzający przemierzają różne jaskinie ze stalaktytami i stalagmitami, podczas gdy łódź płynie wraz z prądem rzeki. Temperatura wewnątrz pozostaje stała i wynosi około 13 stopni Celsjusza.

Pic Est de Bargy wznosi się na wysokość 2121 metrów w masywie Bargy w Alpach Francuskich. Ten wapienny szczyt znajduje się na obszarze chronionym znanym z populacji orłosępów brodatych. Te rzadkie drapieżniki wykorzystują skaliste półki do gniazdowania i zrzucają kości z dużej wysokości, aby dostać się do szpiku w ich wnętrzu. Obszar stanowi część Réserve Naturelle des Aiguilles Rouges i zapewnia siedlisko dla alpejskiej fauny i flory. Wędrowcy docierają na szczyt oznakowanymi szlakami przebiegającymi przez górskie pastwiska i krajobrazy krasowe.

Te kolumny z piaskowca w Przedgórzu Katalońskim zostały ukształtowane przez erozję wietrzną i deszczową przez tysiące lat. Les Orgues d'Ille-sur-Têt wznoszą się na wysokość do 12 metrów i wykazują wyraźnie widoczne warstwy w odcieniach czerwonawych i szarych, reprezentujące różne osady sedymentacyjne z różnych epok geologicznych. Teren rozciąga się na kilka hektarów i oferuje oznakowane szlaki piesze między formacjami. Gleby bogate w minerały pochodzą z okresu trzeciorzędu i były nieustannie przekształcane przez kontrasty termiczne oraz opady.

La Roque Saint-Christophe wznosi się jako masywna wapienna ściana skalna o wysokości ponad stu metrów wzdłuż rzeki Vézère. Ta naturalna formacja rozciąga się na długości jednego kilometra i prezentuje pięć nałożonych na siebie poziomów jaskiń i schronisk skalnych. Dowody archeologiczne dokumentują ciągłe zamieszkiwanie przez ludzi przez 55 000 lat, od Neandertalczyków po XVI wiek. Jaskinie służyły jako mieszkania, warsztaty i pozycje obronne. W średniowieczu rozwinęła się tu ufortyfikowana osada z domami, ulicami i systemem kółek do transportu towarów. Obecnie zrekonstruowane elementy, w tym drabiny, schody i drewniane konstrukcje, umożliwiają zrozumienie historycznego wykorzystania tego niezwykłego skalnego siedliska.

Marais Poitevin rozciąga się na 112.000 hektarów przez departamenty Vendée, Deux-Sèvres i Charente-Maritime. Ten teren podmokły składa się z sieci kanałów otoczonych jesionami i topolami. Obszar dzieli się na osuszone bagna z polami uprawowymi oraz mokre bagna z ich ciekami wodnymi. Odwiedzający mogą eksplorować kanały łodziami płaskodennym, obserwując charakterystyczną florę i faunę regionu. Obszar stanowi siedlisko dla licznych gatunków ptaków i roślin wodnych.

Pointe du Raz wznosi się jako stroma formacja skalna 72 metry nad Oceanem Atlantyckim na zachodnim krańcu Bretanii. To miejsce wyznacza jeden z najbardziej wysuniętych na zachód punktów kontynentalnej Francji i oferuje widoki na otwarte morze oraz położoną u wybrzeża wyspę Île de Sein. Klify składają się ze skał granitowych ukształtowanych przez wiatr i fale. Kilka szlaków pieszych biegnie wzdłuż wybrzeża i umożliwia dostęp do różnych punktów widokowych z panoramą skalistej linii brzegowej.

Grotte de St Marcel d'Ardèche otwiera się na rozległą podziemną sieć rozciągającą się na 57 kilometrów długości. Ta jaskinia zawiera kilka podziemnych jezior, liczne stalaktyty i stalagmity, a także prehistoryczne malowidła naskalne, które świadczą o wczesnym ludzkim osadnictwie w regionie. Formacje geologiczne dokumentują tysiące lat rozpuszczania wapienia przez wodę.

Gorge de Galamus to wąski kanion wykuty przez rzekę Agly, położony między gminami Saint-Paul-de-Fenouillet i Cubières-sur-Cinoble. Ta formacja geologiczna przecina wapienne masywy ze ścianami skalnymi sięgającymi do 500 metrów wysokości. Ścieżka wykuta w skale biegnie wzdłuż koryta rzeki i umożliwia wędrowcom przemierzenie wąwozu. Kaplica Saint-Antoine de Galamus, XVII-wieczna pustelnia wbudowana w ścianę klifu, znajduje się przy wejściu do wąwozu i jest dostępna przez stopnie wykute w kamieniu.

Dolina Ossau rozciąga się przez zachodnie Pireneje, wzdłuż biegu rzeki Gave d'Ossau. Dolina zapewnia dostęp do kilku górskich jezior, w tym Lac d'Ayous i Lac de Bious-Artigues. Szlaki turystyczne przecinają alpejskie łąki i lasy wznoszące się ku szczytom. Tradycyjne wioski regionu zachowują pasterską architekturę charakterystyczną dla Pirenejów. W miesiącach zimowych wyższe partie doliny służą jako punkt wyjścia do wędrówek w rakietach śnieżnych i wycieczek narciarskich.

Rocamadour to średniowieczne miasto zbudowane na wapiennym klifie o wysokości 150 metrów. Osada rozciąga się na kilku poziomach i obejmuje siedem budynków religijnych, w tym kaplicę Notre-Dame, w której znajduje się XII-wieczna Czarna Madonna. XIV-wieczny zamek góruje nad miastem i zapewnia dostęp do fortyfikacji. Strome uliczki i schody łączą różne poziomy miasta, które od średniowiecza jest ważnym miejscem pielgrzymkowym.

Parc national de la Vanoise powstał w 1963 roku jako pierwszy park narodowy we Francji, obejmując 53 500 hektarów w Alpach Sabaudzkich. Teren obejmuje 107 szczytów przekraczających 3000 metrów wysokości, w tym Grande Casse o wysokości 3855 metrów. Park chroni ekosystemy alpejskie z lodowcami, wysokogórskimi pastwiskami i dolinami. Fauna obejmuje kozice, kozice i świstaki. Sieć szlaków umożliwia dostęp do różnych stref wysokościowych, od lasów iglastych po krajobrazy morenowe.

Aiguilles d'Arves tworzą trio szczytów w masywie Arves w Alpach Delfinackich. Te trzy iglice skalne zbudowane z osadowych skał osiągają wysokości między 3358 a 3514 metrów. Pointe Centrale wznosi się na 3514 metrów jako najwyższy punkt, następnie Aiguille Méridionale na 3514 metrów i Aiguille Septentrionale na 3358 metrów. Masyw znajduje się na granicy między dolinami Maurienne i Romanche i oferuje liczne drogi wspinaczkowe o różnym stopniu trudności dla alpinistów.

Cascade du Rouget spada z wysokości 90 metrów do doliny Giffre i należy do najwyższych wodospadów w Alpach Francuskich. Wody potoku Rouget opadają przez kilka skalnych stopni do zalesionego wąwozu. Oznakowany szlak turystyczny prowadzi z wioski Sixt-Fer-à-Cheval przez lasy i wzdłuż potoku do podstawy wodospadu. Cascade du Rouget znana jest również jako Królowa Alp i prezentuje największy przepływ podczas wiosennego topnienia śniegu.

Calanque d'En-Vau to wąska zatoczka otoczona wapiennymi klifami wznoszącymi się na 100 metrów nad poziomem morza. Turkusowa woda sięga kamienistej plaży dostępnej wyłącznie łodzią lub szlakami pieszymi. Ściany skalne zapewniają naturalną ochronę przed wiatrem i tworzą spokojną strefę kąpielową.

Cirque de Gavarnie to amfiteatr wapienny uformowany przez erozję lodowcową podczas epok lodowcowych. Półkoliste ściany skalne wznoszą się na 1500 metrów wysokości i tworzą naturalną arenę o szerokości około 800 metrów. Grande Cascade de Gavarnie spada 423 metry od górnej krawędzi w kilku etapach, zaliczając się do najwyższych wodospadów w Europie. Warstwy geologiczne ukazują skały osadowe z okresu kredowego. Miejsce znajduje się na wysokości 1400 metrów w Parku Narodowym Pirenejów i tworzy wraz z Monte Perdido po stronie hiszpańskiej transgraniczny obiekt Światowego Dziedzictwa UNESCO od 1997 roku.

Col de la Bonette znajduje się na wysokości 2715 metrów w Parku Narodowym Mercantour i łączy dolinę Ubaye z doliną Tinée. Ta wysokogórska droga prowadzi przez teren alpejski charakteryzujący się nagimi formacjami skalnymi i polami rumowiskowymi. Droga przez przełęcz została zmodernizowana w latach 60. XX wieku i należy do najwyżej położonych asfaltowych dróg w Alpach. Z pobliskiego szczytu Cime de la Bonette na wysokości 2802 metrów odwiedzający mogą obserwować panoramiczne widoki na południowe Alpy Nadmorskie. Droga zazwyczaj pozostaje otwarta od czerwca do października i zamyka się w miesiącach zimowych ze względu na śnieg.