Jeziora Auvergne-Rhône-Alpes: krateru wulkaniczne, wody glacjalne i górskie tamy

Lac Pavin wypełnia niemal idealnie okrągły krater wulkaniczny, który powstał około 7000 lat temu w Masywie Centralnym. Woda sięga ponad 90 metrów głębokości i zmienia się między ciemnozielonym a niebieskim w zależności od światła. Gęste lasy otaczają brzegi, które na większości obwodu opadają stromo do wody. Wąska ścieżka okrąża krater i miejscami otwiera widoki na powierzchnię jeziora. Powietrze pozostaje chłodne nawet latem, a brzegi są spokojne, bez kąpieliska ani ruchu łodzi. Czasem słychać ptaki lub szelest podszytów, ale niewiele więcej.

Jezioro Annecy leży u podnóża Alp i należy do dużych jezior polodowcowych regionu Owernia-Rodan-Alpy. Ten zbiornik wodny powstał po cofnięciu się lodowców alpejskich i rozciąga się między górami a zalesionych brzegami. Woda jest czysta i zimna, głębokość przekracza 80 metrów. Ścieżki spacerowe okrążają jezioro przez wioski i parki. Na brzegach znajdują się plaże i pomosty dla łodzi. Ludzie korzystają z jeziora do pływania, żeglowania, wioślarstwa i przejażdżek łodzią. Okolica jest ukształtowana przez lasy, łąki i szczyty przedgórzy. To miejsce przyciąga odwiedzających szukających spokojnych wód pośród gór.

Jezioro Monteynard powstało w 1962 roku po budowie zapory Monteynard-Avignonet na rzece Drac. Woda wypełnia wąską dolinę między górami, które często wznoszą się ponad 100 metrów nad powierzchnię. Brzegi naprzemiennie tworzą strome zbocza i dostępne zatoczki. Niektóre miejsca pozwalają na kąpiel, inne na żeglarstwo lub kajakarstwo. Okolica pozostaje spokojna, z kilkoma wioskami i dużą ilością lasu.

Lac du Bourget powstało po wycofaniu się lodowca i rozciąga się między zalesionymi stokami a grzbietami górskimi w Alpach. Woda często leży spokojnie i odbija światło pór roku. Wzdłuż brzegów znajdują się małe porty, kąpieliska i wioski. Latem rodziny przyjeżdżają się kąpać, inni wypływają łodziami lub łowią ryby z brzegu. Rankiem czasami nad wodę opada mgła, powietrze pozostaje chłodne. Jezioro leży między Sabaudią a Jurą, a okolica zachęca do spacerów i jazdy na rowerze. Niektóre dni okolica wydaje się szeroka i otwarta, inne jakby zwracała się w siebie.

Jezioro Guéry leży na wysokości 1250 metrów między wulkanami łańcucha Puys, otoczone łagodnymi stokami i otwartymi łąkami. To górskie jezioro należy do jezior polodowcowych i wulkanicznych regionu Owernia-Rodan-Alpy. Woda pozostaje zimna i czysta przez cały rok. Wędkarze przyjeżdżają tu po pstrągi i okonie. Teren nadaje się do spacerów, a w spokojne dni okoliczne szczyty odbijają się w nieruchomej powierzchni.

To jezioro polodowcowe leży w południowym Jurze i rozciąga się na około 140 hektarach. Woda osiąga głębokość około 40 metrów, otoczona zalesionymi stokami i formacjami skalnymi. Brzegi są w większości dostępne i zachęcają do spacerów. Można tu pływać, pływać łódką lub łowić ryby nad wodą. Miasto Nantua położone jest bezpośrednio nad brzegiem i rozwinęło się wokół jeziora. W pogodne dni okoliczne góry odbijają się w wodzie. Jezioro należy do wód polodowcowych regionu, powstałych po wycofaniu się lodowców alpejskich.

Lac Bleu znajduje się w masywie Meygal na wysokości 1200 metrów i należy do sztucznych jezior regionu Owernia-Rodan-Alpy. To jezioro zostało utworzone w 20. wieku i dzisiaj przyciąga głównie wędkarzy. Woda pozostaje chłodna nawet latem, a okolica składa się z łąk i niskich lasów typowych dla tej wysokości średnich gór. Trawy rosną na brzegach, a kilka rozproszonych drzew nadaje jezioru spokojny charakter. Wędrowcy docierają tu ścieżkami przechodzącymi przez otwarte krajobrazy, a niektórzy zatrzymują się na kilka godzin, by łowić ryby lub po prostu patrzeć na wodę.

Lac du Bouchet wypełnia wulkaniczny krater, który powstał około 800 000 lat temu. Woda jest zimna i czysta, a brzegi otoczone są lasem. Jezioro leży na wysokości około 1200 metrów w Masywie Centralnym i należy do jezior wulkanicznych regionu Owernia-Rodan-Alpy. Ścieżka spacerowa okrąża krater i oferuje widoki na zalesione zbocza oraz okoliczne wyżyny. Jezioro jest spokojnym miejscem cenionym przez wędrowców zwiedzających wulkaniczne krajobrazy Masywu Centralnego.

Lac d'Issarlès wypełnia dawny krater wulkaniczny na wysokości 1.000 metrów w Masywie Centralnym. Podobnie jak inne jeziora kraterowe w regionie Owernia-Rodan-Alpy, powstało w wyniku aktywności wulkanicznej i należy do najgłębszych jezior naturalnych w regionie. Woda osiąga głębokość 108 metrów i pozostaje chłodna nawet latem. Okrągła linia brzegowa wyraźnie pokazuje jego wulkaniczne pochodzenie, podczas gdy lasy pokrywają okoliczne stoki. Jezioro zaopatruje w wodę kilka pobliskich wiosek. W zależności od światła powierzchnia przybiera odcienie błękitu lub prawie czerni.

Jezioro Saint-Étienne-Cantalès powstało w 1945 roku po zbudowaniu tamy na rzece Cère. Woda rozciąga się w wąskiej, krętej formie między zalesionymi wzgórzami Cantal. Brzegi to na przemian skaliste odcinki i małe zatoczki. Latem przyjeżdżają odwiedzający, aby pływać i łowić ryby. Łodzie przepływają przez spokojną powierzchnię wody. Szlaki spacerowe biegną miejscami wzdłuż brzegów. Okolica pozostaje wiejska i słabo zaludniona. W słoneczne dni zielone zbocza odbijają się w wodzie.

Jezioro Grand Maison leży na wysokości 1700 metrów w Alpach francuskich i należy do nowszych jezior w tej kolekcji. Ten zbiornik powstał w 1985 roku w wyniku budowy zapory hydroelektrycznej. Zimna woda górska odbija okoliczne szczyty. Ścieżki biegną wzdłuż brzegów, gdzie odwiedzający cieszą się spokojem wysokogórskiego krajobrazu. Latem krowy pasą się na sąsiednich halach. Droga dojazdowa wspina się ciasnych serpentynach do jeziora. W bezwietrzne dni powierzchnia wody pozostaje gładka między stromymi zboczami.

Lac d'Aiguebelette powstało podczas ostatniego zlodowacenia, gdy lodowce alpejskie się cofały, i dziś spoczywa między zalesionymi wzgórzami. Woda ma zielonkawy kolor latem z powodu glonów i ogrzewa się do około 27 stopni w tym sezonie. Pięć małych wysepek porośniętych gęstą roślinnością wynurza się z powierzchni. Spokojne otoczenie czyni je miejscem dla zawodów wioślarskich, a płytkie obszary brzegowe przyciągają spacerowiczów i kąpiących się. W słoneczne dni okoliczne lasy odbijają się na wodzie. Śpiew ptaków i delikatne pluskanie fal towarzyszą ciszy. Jezioro leży między naturą a bliskimi górami.

To naturalne jezioro leży w regionie Voironnais i ma jasne wapienne dno, które łapie światło. Woda sięga około 35 metrów głębokości, zachowując wystarczającą przejrzystość, by widzieć przez nią. Jasne dno nadaje Lac de Paladru szczególny wygląd, który zmienia się wraz z pogodą i porą dnia. Gdy jest spokojnie, zalesione brzegi odbijają się na powierzchni. Latem ludzie przyjeżdżają tu pływać lub wypływać łodzią. Nurkowie także cenią widoczność pod wodą. Jezioro leży w łagodnym krajobrazie niskich wzgórz, otoczone małymi wioskami i polami, które opadają w stronę brzegów.

Lac Blanc leży na wysokości 2352 metrów w rezerwacie przyrody Aiguilles Rouges i należy do jezior górskich Owernia-Rodan-Alpy. Woda tego jeziora odbija szczyty masywu Mont Blanc i zmienia kolor w zależności od światła. Do jeziora dociera się po wędrówce przez alpejski teren, między łąkami a skałami. Okolica jest goła i wietrzna, z niewielką roślinnością na tej wysokości. Latem przychodzą tu wędrowcy, aby cieszyć się widokiem i odpocząć nad wodą. Woda pozostaje zimna, nawet w ciepłą pogodę.

Lac de Roselend powstało w 1961 roku wraz z budową zapory w masywie Beaufortain. Woda pokrywa około 300 hektarów na wysokości blisko 1560 metrów, otoczona stromymi szczytami i górskimi pastwiskami. To jezioro jest częścią obiektów hydroelektrycznych zrealizowanych w latach powojennych, by wykorzystać siłę alpejskich rzek. Latem krowy pasą się na zboczach otaczających zbiornik, a wędrowcy zatrzymują się tutaj, by odpocząć lub odkryć sąsiednie doliny. Woda jest zimna i czysta, brzegi kamieniste i czasami poplamione resztkami śniegu. Gdy poziom wody opada, pojawiają się resztki zalanych przysiółków i stara kaplica. Jezioro łączy dwie doliny i często jest przekraczane rowerem podczas wjazdu na przełęcz Cormet de Roselend.

Lac du Chevril powstało w 1952 roku podczas budowy tamy Tignes w dolinie Isère, tworząc zbiornik o powierzchni 235 hektarów na wysokości ponad 1 700 metrów w Alpach Sabaudzkich. To sztuczne jezioro zasila elektrownie wodne i należy do zbiorników wodnych regionu. Zimą poziom wody znacznie spada i odsłania pozostałości starej wioski Tignes, zalanej przed uruchomieniem tamy. Latem jezioro ponownie się napełnia, a ciemnoniebieska woda odbija otaczające granie górskie. Strome brzegi i zmieniający się poziom wody charakteryzują ten akwen, który wpisuje się w krajobraz górnej doliny Isère.

Lac de Tignes leży na wysokości 2100 metrów w dolinie Tarentaise i zbiera wody z topniejących lodowców Grande Motte. To górskie jezioro powstało w połowie XX wieku dzięki tamie, która zalała dawną wioskę Tignes. Latem okoliczne szczyty odbijają się w spokojnej wodzie, podczas gdy wędrowcy spacerują wzdłuż brzegów. Zimą jezioro często znika pod grubą warstwą śniegu. Okolica przyciąga głównie narciarzy, którzy przyjeżdżają do jednego z najwyżej położonych ośrodków sportów zimowych w Alpach. Woda pozostaje zimna przez cały rok, zasilana przez lodowcowe potoki spływające ze stromych stoków.

Jezioro Chambon rozciąga się między górami wzdłuż drogi alpejskiej. Woda odbija szczyty i lasy dookoła. Szlaki turystyczne i ścieżka rowerowa okrążają jezioro. Wędkarze przychodzą tutaj, rodziny urządzają pikniki na brzegu. Brzeg jest miejscami skalisty, miejscami porośnięty trawą. Latem woda nagrzewa się na tyle, by się w niej kąpać. Jezioro leży między górami Oisans, niedaleko lodowca La Meije. Należy do alpejskich zbiorników powstałych w 20. wieku. Dociera się do niego drogą przełęczową, która biegnie dalej w wysokie góry. Kolor wody zmienia się w zależności od światła i pory roku.

Lac Chauvet leży w Puy-de-Dôme i wypełnia stary krater wulkaniczny masywu Sancy, który powstał około 150000 lat temu. To jezioro znajduje się na wysokości 1176 metrów i zbiera deszczówkę w zaokrąglonej kotlinie, która sięga 63 metrów głębokości. Okoliczne zbocza porośnięte są trawą i niskimi drzewami, które szeleszczą na wietrze. Latem woda pozostaje zimna i przejrzysta, zimą powierzchnia czasem zamarza. Wędrowcy zatrzymują się tutaj i obserwują grę światła i cienia na nieruchomej wodzie.

Jezioro Lac des Eaux Bleues powstało z dawnej żwirowni i tworzy dziś rozległy zbiornik wodny z kilkoma plażami i strefami kąpielowymi. Latem niektóre odcinki są strzeżone. Woda ma charakterystyczny kolor jezior powstałych z wydobycia żwiru. Brzegi są miejscami porośnięte roślinnością, miejscami otwarte. Ludzie przyjeżdżają tu, aby pływać, spacerować wzdłuż wody lub po prostu odpoczywać nad brzegiem. To jezioro należy do dużych jezior rekreacyjnych regionu i dołącza do różnorodności wód Owernii-Rodanu-Alp, z których każde ma własną historię powstania.

Lac Achard znajduje się na wysokości 2000 metrów w masywie Belledonne i należy do górskich jezior Owernia-Rodan-Alpy. To naturalne jezioro wita wędrowców po wspinaczce przez górskie pastwiska i kamieniste stoki. Woda jest zimna i czysta, otoczona szczytami i usypiskami skalnymi. Latem krowy czasami pasą się w pobliżu. Szlak prowadzi przez otwarty teren z szerokimi widokami na otaczające doliny. W bezwietrzne dni góry odbijają się na powierzchni wody. Jezioro pozostaje zamarznięte przez kilka miesięcy w roku.

Lac des Vaches znajduje się na wysokości 2318 metrów w masywie Vanoise. To górskie jezioro zajmuje zagłębienie między stromymi stokami w Alpach. Woda jest zimna i czysta, zasilana przez topniejący śnieg i małe źródła. Okolica składa się ze skał, alpejskich łąk i rozproszonych płatów śniegu, które często utrzymują się do lata. Znakowany szlak prowadzi nad jezioro, wyjście znajduje się w dolinie. Podejście trwa kilka godzin i przebiega przez alpejski teren. Nie ma drzew w pobliżu brzegów, rośnie tu jedynie niska roślinność. To jezioro należy do zbiorników wodnych z obszarów wysokogórskich ukształtowanych przez lodowce regionu, powstałych po wycofaniu się lodu. Powietrze jest rzadkie, a światło często ostre.

Lac de Saint-André leży na chronionym obszarze przyrodniczym między łąkami a trzcinowiskami, gdzie woda pozostaje płytka i powoli się ogrzewa. Na brzegach rosną pałki i sitowie, potem otwierają się wilgotne łąki, które wypełniają się wodą w zależności od pory roku. Wiosną i jesienią zatrzymują się tu ptaki wędrowne, a w spokojne wieczory słychać żaby i ropuchy. Ścieżki biegną wzdłuż brzegu przez wysokie trawy, gdzie latają ważki i gnieżdżą się ptaki wodne. To jezioro należy do licznych zbiorników wodnych w Sabaudii powstałych po wycofaniu się lodowców.

Lac de Servières leży na wysokości 1202 metrów w starym wulkanicznym kraterze w Monts Dore. Jego okrągły kształt przypomina wulkaniczną przeszłość. Lasy bukowe otaczają brzeg i odbijają się w wodzie. Szlak pieszy okrąża jezioro, prowadzi przez las i przechodzi przez miejsca pokryte mchem. Woda pozostaje spokojna nawet gdy wiatr przemierza grzbiety. Latem ludzie przychodzą tu spacerować, jesienią drzewa przybierają czerwone i żółte barwy. To jezioro należy do mniejszych jezior wulkanicznych regionu, ale znajduje się wyżej niż wiele innych w kolekcji jezior Auvergne-Rhône-Alpes.

Lac de la Landie leży na wysokości 1250 metrów w górach Cantal i powstało po ustąpieniu dawnych lodowców. To małe jezioro spoczywa w zagłębieniu u podnóża Puy de la Tourte, otoczone łagodnymi zboczami porośniętymi trawą. Woda pozostaje zimna i ciemna przez cały rok. Ci, którzy tu wędrują, nie znajdą plaż ani trawników, tylko wąskie brzegi i bagniste miejsca, gdzie czasem pasą się krowy. Miejsce wydaje się odludne i prawie puste, z wiatrem omiatającym powierzchnię wody i niosącym mgłę.

Jezioro Hermines to trzyhektarowy sztuczny zbiornik wodny utworzony w 1980 roku, położony na wysokości 1350 metrów w ośrodku narciarskim Super-Besse. Ten akwen znajduje się pośród wulkanicznego krajobrazu masywu Sancy. Zimą powierzchnia często zamarza, latem spokojna woda odbija otaczające szczyty. Szlaki turystyczne okrążają brzegi i oferują widoki na otwarte pastwiska oraz pobliskie góry. Ten sztuczny zbiornik wpisuje się w wysokogórski krajobraz i przyciąga turystów pieszych oraz narciarzy przez cały rok.

Lac de Lavalette to zbiornik wodny zbudowany w latach 60. XX wieku w wąwozie Lignon, otoczony obecnie zalesionymi wzgórzami. Woda służy do żeglowania, windsurfingu i wędkowania. Wzdłuż brzegów biegną ścieżki przez spokojne krajobrazy, którymi przechodzą wędrowcy i rowerzyści. Okolica pokazuje gęsty las i łagodne zbocza opadające ku wodzie. W ciepłe dni rodziny przychodzą się kąpać lub piknikować. Brzeg zmienia się między małymi zatoczkami a otwartymi odcinkami z bezpośrednim dostępem do wody. Poza okresem wakacyjnym miejsce pozostaje zazwyczaj spokojne.

Jezioro La Crégut leży na wysokości 862 metrów w masywie Cantal i należy do większych naturalnych jezior tego regionu. To jezioro polodowcowe zajmuje 34 hektary i otaczają je pastwiska oraz łagodne zbocza. Woda jest zimna i czysta. Wzdłuż brzegów bagniste strefy przeplatają się z trzcinowiskami, które przyciągają ptaki. Latem w pobliżu pasą się krowy, zimą powierzchnia może zamarzać. Jezioro leży z dala od głównych dróg i można do niego dotrzeć małymi drogami wijącymi się między łąkami a lasami. Wędkarze przychodzą tutaj, spacerowicze szukają spokoju płaskowyżu. Światło zmienia się wraz z chmurami nadciągającymi znad Atlantyku. Okolica pozostaje spokojna nawet w szczycie sezonu. Jezioro La Crégut pokazuje, jak lodowce z ostatniej epoki lodowcowej ukształtowały ten krajobraz.

Jezioro Saint-Bonnet-de-Tronçais rozciąga się na około 45 hektarach u brzegu Cher. Ten sztuczny zbiornik został utworzony jako teren rekreacyjny i znajduje się w zalesionych krajobrazach departamentu Allier. Woda zachęca do kąpieli, a brzegi porośnięte są drzewami. Wędkarze regularnie korzystają z jeziora, a rodziny przyjeżdżają tu na pikniki na trawiastych terenach lub spacery. Otoczenie jest spokojne, z cichym szmerem wody i cieniem okolicznych lasów. To jezioro należy do zbiorników wodnych stworzonych w regionie Owernia-Rodan-Alpy, aby zapewnić wypoczynek i zajęcia na świeżym powietrzu.

To jezioro powstało w 1947 roku jako sztuczny zbiornik dla elektrowni wodnej w północnym Cantal. Położone na wysokości 833 metrów, jezioro Lastioulles należy do jezior zaporowych regionu, które wytwarzają energię elektryczną, stając się jednocześnie miejscami spacerów i odpoczynku. Woda rozciąga się na 126 hektarach i otoczona jest zalesionymi stokami. Brzegi oferują spokojne miejsca do wędkowania lub spacerowania nad wodą. Krajobraz łączy spokój jeziora górskiego z techniczną historią 20. wieku. Można zobaczyć zaporę zamykającą dolinę i przejść ścieżkami biegnącymi wzdłuż brzegu. Jezioro wpisuje się w łańcuch instalacji hydroelektrycznych, które naznaczają Masyw Centralny od czasów powojennych.

Lac de Serre-Ponçon powstało w 1961 roku, gdy zapora zablokowała rzeki Durance i Ubaye w miejscu ich połączenia. Zbiornik wypełnia dolinę w Hautes-Alpes i obecnie wytwarza energię elektryczną, jednocześnie regulując przepływ Durance. Brzegi ciągną się wzdłuż zalesionych zboczy i małych skalistych zatoczek, z szczytami południowych Alp wznoszącymi się w tle. Woda zmienia się między turkusem a błękitem w zależności od światła i pogody. Kempingi i wioski leżą wzdłuż wody i przyciągają więcej odwiedzających latem. Niektórzy żeglują, pływają lub łowią ryby w jeziorze. Ścieżki biegną wzdłuż brzegu i otwierają widoki na otaczające góry. Spokój wraca jesienią po tłumach na plażach w cieplejszych miesiącach.

Lac de Vieure to sztuczne jezioro z Pavillon bleu w bocage Bourbonnais. To jezioro znajduje się w sercu krajobrazu łagodnych wzgórz, żywopłotów, łąk i rozproszonych zagajników. Woda służy do kąpieli, wędkowania i pływania kajakiem. Niewielka plaża i tereny trawiaste wzdłuż brzegu witają rodziny na pikniki. Atmosfera pozostaje spokojna, nawet w miesiącach letnich. Szlaki okrążają jezioro i oferują widoki na wodę i okoliczne pola. Jezioro należy do sztucznych jezior regionu Auvergne-Rhône-Alpes, a miejscowi przybywają tu na krótkie wypady i chwile odpoczynku nad wodą.

Jezioro Bort-les-Orgues powstało w 1952 roku po zbudowaniu tamy u zbiegu rzek Dordogne i Rhue. Woda rozciąga się na kilka kilometrów i wnika w wąskie doliny. Brzegi przedstawiają mieszankę zalesionych zboczy i małych zatoczek. W Lanobre urządzono plaże, gdzie odwiedzający mogą się kąpać i opalać. Latem ludzie przyjeżdżają tu żeglować i łowić ryby. Woda ma ciemny kolor, który zmienia się w zależności od światła. Podczas budowy tamy niektóre wioski zniknęły pod powierzchnią. Dziś to jezioro produkuje energię elektryczną i przekształciło się w miejsce wypoczynku.

Lac des Gers leży w górach Haute-Savoie i zajmuje zagłębienie otoczone trawiastymi zboczami. To górskie jezioro można osiągnąć szlakiem turystycznym przecinającym pastwiska i alpejskie łąki. Woda jest zimna i przejrzysta, brzegi płaskie i pokryte trawą. Wokół jeziora nie ma drzew, tylko niska roślinność i skały. Schronisko górskie stoi nad wodą i przyjmuje turystów od czerwca do września. Miejsce jest ciche, często wieje wiatr ze szczytu. Krowy pasą się czasem w pobliżu. Zimą śnieg pokrywa wszystko, latem kwiaty alpejskie kwitną przy wodzie. Można tu dotrzeć tylko pieszo, żadna droga nie prowadzi do jeziora.

Lac d'Aydat powstało, gdy strumień lawy zablokował dolinę. Woda spoczywa między zalesionymi stokami i pozostaje chłodna przez cały rok. Ścieżka okrąża brzeg, miejscami drzewa schodzą aż do krawędzi. Latem rodziny przychodzą się kąpać na płytkich odcinkach, inni wiosłują lub łowią ryby. To jezioro należy do jezior wulkanicznych Masywu Centralnego i pokazuje, jak dawna erupcja ukształtowała krajobraz. Woda jest na tyle czysta, że można zobaczyć dno blisko brzegu. Mała plaża znajduje się na północnym brzegu, gdzie indziej rosną trzciny.