Opuszczone miejsca na świecie

Prypeć została zbudowana w 1970 roku jako nowoczesne miasto zaplanowane dla pracowników Elektrowni Jądrowej w Czarnobylu. Po katastrofie reaktora 26 kwietnia 1986 roku wszystkich 50.000 mieszkańców musiało ewakuować się w ciągu 36 godzin. Budynki, szkoły, szpitale i park rozrywki stoją puste od tamtej pory. Prypeć znajduje się około trzech kilometrów od reaktora i pozostaje niezamieszkana z powodu skażenia radioaktywnego.

Wyspa Hashima służyła jako kopalnia węgla na sztucznie powiększonej wyspie u wybrzeży Nagasaki. W latach 1887–1974 tysiące górników mieszkało i pracowało w betonowych blokach mieszkalnych na tym terenie o powierzchni 6,3 hektara. Wyspa osiągnęła jedną z najwyższych gęstości zaludnienia na świecie w 1959 roku, z ponad 5000 mieszkańców. Po zamknięciu kopalni wszyscy mieszkańcy opuścili wyspę w ciągu kilku miesięcy, a budynki niszczały od tamtej pory.

Kolmanskop powstało w 1908 roku jako osada wydobywcza diamentów podczas gorączki diamentowej w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej. Miasteczko charakteryzowała niemiecka architektura kolonialna z domami mieszkalnymi, szpitalem, szkołą i kasynem. Po pierwszej wojnie światowej wydobycie diamentów spadło, a w 1954 roku wyjechali ostatni mieszkańcy. Obecnie wydmy piaskowe wkraczają do opuszczonych budynków, pokrywając podłogi i ściany. Drewniane deski podłogowe pozostają częściowo widoczne, podczas gdy piasek wnika przez drzwi i okna.

Oradour-sur-Glane to wieś w departamencie Haute-Vienne, która od 10 czerwca 1944 roku pozostaje w ruinie. Tego dnia członkowie dywizji Waffen-SS Das Reich zamordowali 642 mieszkańców, w tym kobiety i dzieci. Mężczyzn rozstrzelano w stodołach, a kobiety i dzieci spalono żywcem w kościele. Po wojnie rząd francuski zdecydował o zachowaniu ruin jako miejsca pamięci. Zniszczone domy, pojazdy i przedmioty osobiste dokumentują masakrę i służą jako przypomnienie o zbrodniach wojennych.

Zakłady saletrzane Humberstone i Santa Laura działały od 1880 do 1960 roku i zajmowały się przemysłowym wydobyciem azotanu sodu, używanego jako nawóz i materiał wybuchowy. Obiekty te znajdują się na chilijskiej pustyni Atakama i składają się z budynków przetwórczych, osiedli robotniczych oraz struktur administracyjnych. Po zamknięciu budynki pozostały nienaruszone, podczas gdy maszyny i narzędzia zostały usunięte. Miejsca te dokumentują znaczenie przemysłu saletrzanego dla rozwoju gospodarczego Chile w XIX i XX wieku.

To opuszczone miasto górnicze w górach Sierra Nevada zostało założone w 1876 roku podczas gorączki złota w Kalifornii. Bodie osiągnęło populację blisko 10.000 mieszkańców w latach 80. XIX wieku, z ponad 60 salonami i licznymi przedsiębiorstwami. Miasto zostało ostatecznie opuszczone w 1942 roku po wyczerpaniu złóż złota. Dziś pozostaje około 110 budynków w stanie kontrolowanego rozkładu. Domy wciąż zawierają meble, naczynia, narzędzia i inne osobiste rzeczy byłych mieszkańców. Bodie jest parkiem historycznym stanu od 1962 roku i jest utrzymywane w stanie kontrolowanego rozkładu.

Craco to opuszczona wioska na wzgórzu w Basilicacie, którą ewakuowano w 1963 roku po osunięciu ziemi. Kamienne budowle pochodzą z VIII wieku i zajmują wyeksponowane położenie na grzbiecie górskim. Średniowieczne domy i wąskie uliczki pozostają puste i wystawione na działanie żywiołów. Craco było wykorzystywane jako plan filmowy do produkcji przedstawiających opuszczone osady.

Pyramiden zostało założone w 1910 roku przez Szwecję i sprzedane Związkowi Radzieckiemu w 1927 roku. Ta osada górnicza węgla znajdowała się na wyspie Spitsbergen w arktycznym archipelagu Svalbard. Osada mieściła do 1000 mieszkańców, którzy mieszkali w wielopiętrowych blokach mieszkalnych i mieli dostęp do szkoły, ośrodka kultury, basenu i szpitala. Wydobycie węgla zakończyło się w 1998 roku, po czym cała populacja opuściła osadę. Niskie temperatury i suche powietrze zachowały architekturę z ery radzieckiej, murale propagandowe i codzienne przedmioty wewnątrz budynków. Opuszczone struktury obejmują budynki mieszkalne, biura administracyjne, pomnik Lenina i obiekty przemysłowe.

Ross Island służyła jako siedziba administracyjna brytyjskiego rządu kolonialnego na Andamanach od 1858 do 1941 roku. Po japońskim bombardowaniu podczas drugiej wojny światowej Brytyjczycy opuścili wyspę na stałe. Tropikalna roślinność odzyskała od tego czasu ruiny kościoła, klubu oficerskiego, koszar i innych struktur kolonialnych. Korzenie figowców przenikają przez mury opuszczonych budynków.

Kayaköy to opuszczona osada składająca się z 350 kamiennych domów pozostawionych podczas grecko-tureckiej wymiany ludności w 1923 roku. Budynki stoją na zboczach wzgórz nad współczesnym miastem Fethiye. Greccy mieszkańcy, którzy żyli tu przez wieki, zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów i przeniesienia się do Grecji. Domy, kościoły i szkoły dawnej społeczności pozostały jako ruiny z kamienia i drewna.

Varosha była niegdyś popularnym celem turystycznym na wybrzeżu Cypru, zanim turecka inwazja w 1974 roku zmusiła całą ludność do ucieczki. Od tamtej pory ta dzielnica Famagusty pozostaje pusta i pod kontrolą wojskową. Opuszczone sklepy, mieszkania i hotele stanowią świadectwo gwałtownie przerwanej przeszłości, podczas gdy ulice i budynki zostały pozostawione samym sobie.

Spinalonga funkcjonowała jako kolonia trędowatych od 1903 do 1957 roku, goszcząc setki pacjentów w tym okresie. Wyspa znajduje się u wybrzeży północnego Krety i obejmuje wenecką fortecę z XVI wieku wraz z budynkami mieszkalnymi i obiektami z czasów kolonii. Po zamknięciu w 1957 roku budynki zostały opuszczone, a wyspa stała się miejscem historycznym, które informuje odwiedzających o leczeniu chorych na trąd.

Szpital Beelitz-Heilstätten został zbudowany w 1898 roku jako kompleks szpitala wojskowego i początkowo służył jako sanatorium dla chorych na gruźlicę. Obiekt rozciąga się na 200 hektarach i obejmuje 60 budynków zaprojektowanych w regionalnym stylu architektonicznym Brandenburgii. Podczas obu wojen światowych szpital leczył rannych żołnierzy. Po zjednoczeniu Niemiec kompleks został stopniowo zamknięty i większość budynków stoi obecnie pusta.

Battleship Island, oficjalnie znana jako Hashima, była miejscem podwodnej kopalni węgla i mieściła do 5000 górników oraz ich rodziny na swojej niewielkiej powierzchni. Wyspa osiągnęła jedną z najwyższych gęstości zaludnienia na świecie w latach pięćdziesiątych XX wieku. Po wyczerpaniu złóż węgla kopalnia zamknęła się w 1974 roku, a wszyscy mieszkańcy opuścili wyspę. Od tego czasu betonowe bloki mieszkalne, szkoły i obiekty przemysłowe stoją puste i ulegają naturalnemu zniszczeniu.

Copehill Down to wojskowa wioska treningowa zbudowana w 1988 roku w Tilshead. Obiekt służy armii brytyjskiej jako poligon do ćwiczeń w zakresie scenariuszy walki miejskiej. Ulice i budynki zostały zaprojektowane tak, aby odwzorowywać układ miast Europy Wschodniej, zawierając domy mieszkalne, budynki publiczne i infrastrukturę. Wioska znajduje się na terenie treningowym Salisbury Plain i jest regularnie wykorzystywana do ćwiczeń wojskowych.

Tyneham to opuszczona wioska na wybrzeżu Dorset, która została przejęta przez armię brytyjską w grudniu 1943 roku na potrzeby ćwiczeń wojskowych przed lądowaniem w Normandii. Mieszkańcy otrzymali zaledwie miesięczny okres wypowiedzenia i opuścili swoje domy, spodziewając się powrotu po zakończeniu wojny. Ministerstwo Wojny zatrzymało jednak ten obszar na stałe do celów wojskowych. Wiejski kościół, szkoła i kilka kamiennych domów stoją do dziś w ruinie. Teren znajduje się w obrębie poligonu Lulworth i jest dostępny dla zwiedzających tylko w wybrane weekendy i dni świąteczne.

Angkor Wat to kompleks świątynny z XII wieku, pierwotnie poświęcony hinduistycznemu bogu Wisznu, później przekształcony w świątynię buddyjską. Masywne wieże z piaskowca i ciągnące się kilometrami galerie są otoczone tropikalną roślinnością, a korzenie wielkich drzew kapokowych i figowych przerastają kamienne konstrukcje. Kompleks zajmuje 162 hektary i przedstawia wyrafinowane płaskorzeźby ukazujące sceny z mitologii hinduskiej oraz historii okresu Khmerów.

Odcinek Jinshanling Wielkiego Muru Chińskiego rozciąga się na 10,5 kilometra przez górzysty teren w prowincji Hebei. Ten fragment z czasów dynastii Ming obejmuje 67 wież strażniczych rozmieszczonych wzdłuż grzbietów górskich. Konstrukcja pochodzi z XVI wieku i prezentuje różne cechy architektoniczne fortyfikacji wojskowych z tamtej epoki. Wiele odcinków pozostaje w różnych stanach zachowania, od zrestaurowanych obszarów po walące się struktury.

Cmentarzysko statków w Moynaq pokazuje dziesiątki opuszczonych łodzi rybackich leżących na piasku tam, gdzie niegdyś znajdował się port nad Morzem Aralskim. To dawne miasto portowe było pierwotnie położone nad brzegiem czwartego największego jeziora na świecie, ale masowe pobieranie wody do nawadniania rolniczego spowodowało dramatyczne zmniejszenie się morza. Dziś rdzewiejące wraki statków spoczywają około 150 kilometrów od pozostałej wody, dokumentując jedną z największych katastrof środowiskowych spowodowanych działalnością człowieka.