Naturalne i kulturowe miejsca północno-wschodniej Brazylii

Ten park narodowy w stanie Maranhão obejmuje rozległy obszar i pokazuje biały piasek niesiony przez wiatry z Atlantyku w głąb lądu. Wydmy osiągają wysokość ponad 50 metrów i wchłaniają słodką wodę podczas pory deszczowej, tworząc laguny między formacjami piaskowymi. Od maja do września woda jest najbardziej widoczna, gdy zbiorniki są pełne i tworzą kontrast z piaskiem. Ludzie odwiedzają park, aby spacerować po wydmach i pływać w lagunach, które zmieniają kształt i położenie każdego roku.

Ta delta powstaje tam, gdzie rzeka Parnaíba spotyka się z Atlantykiem, tworząc ponad siedemdziesiąt wysp między lasami namorzynowymi i piaszczystymi ławicami. Woda dzieli się na wiele kanałów, które wije się przez płaskie tereny przybrzeżne. Podczas odpływu pojawiają się szerokie połacie piasku, podczas gdy namorzyny dają schronienie krabom i ptakom. Rybacy przemieszczają się między wyspami małymi łodziami, mijając sporadyczne domy zbudowane na palach. Strefy przejściowe między słodką a słoną wodą tworzą siedliska, w których ląd i morze mieszają się codziennie.

21 wysp wulkanicznych na Atlantyku z rafami koralowymi, delfinami, żółwiami morskimi i ponad 230 gatunkami ryb.

Ten wodospad w stanie Bahia spada 85 metrów w dół do wąwozu z piaskowca, gdzie u podstawy tworzą się naturalne baseny. Pionowe ściany skalne obramowują wodę i tworzą przestrzeń, w której światło pada na kamień i odsłania kształt kanionu. Odwiedzający mogą zejść na dno wąwozu i pływać w czystej wodzie basenów. Szlak prowadzi przez krajobraz typowy dla wnętrza Bahii, z suchymi skałami i niską roślinnością. Miejsce należy do kolekcji naturalnych i kulturowych miejsc północno-wschodniej Brazylii i pokazuje formacje geologiczne regionu. Wąwóz pozostaje chłodny i zacieniony nawet wtedy, gdy słońce stoi wysoko nad płaskowyżem. Dźwięk spadającej wody odbija się echem między ścianami.

Te klify z czerwonego i żółtego piasku kształtują wybrzeże Ceará przez kilka kilometrów, tworząc geologiczne okno na historię północno-wschodniego Brazylii. Formacje pokazują warstwy o różnym składzie mineralnym, odsłonięte przez wiatr i wodę. Wąskie ścieżki biegną między kolumnami piaskowca, gdzie odwiedzający obserwują kontrasty kolorów i trwającą erozję. Morze nadal kształtuje podstawę klifów, podczas gdy deszcz rzeźbi górne sekcje.

Ten park narodowy obejmuje 8850 hektarów wydm, namorzynów i lagun wzdłuż wybrzeża. Jericoacoara jest częścią naturalnych krajobrazów północno-wschodniego Brazylii i zapewnia siedlisko dla różnych ptaków nadmorskich. Wydmy tworzą wysokie wzgórza piaskowe, które przesuwają się z wiatrem. Między wydmami znajdują się słodkowodne laguny zachęcające do kąpieli. Namorzyny rosną w osłoniętych obszarach blisko morza. Park pokazuje typowe formy wybrzeża tego regionu z szerokimi plażami i płytkimi lagunami. Ptaki gniazdują w namorzynach i szukają pokarmu przy wodzie.

Ten przylądek oznacza najdalej wysunięty na wschód punkt kontynentu amerykańskiego. Latarnia morska wznosi się nad oceanem, a platforma widokowa oferuje widoki na Atlantyk. Wybrzeże tutaj pokazuje formacje skalne i plaże, gdzie woda pojawia się w różnych odcieniach błękitu. Odwiedzający często przybywają wcześnie rano, aby zobaczyć wschód słońca, lub po południu na zdjęcia. Latarnia nadal służy nawigacji, a tablice informacyjne wyjaśniają geograficzne znaczenie Ponta do Seixas wśród przyrodniczych i kulturowych miejsc północno-wschodniego regionu Brazylii.

Ten park narodowy w północno-wschodniej Brazylii zajmuje 160 000 hektarów płaskowyżu z rzekami i wodospadami. Wyżyny pokazują formacje czerwonego piaskowca wyrzeźbione przez erozję. Zwiedzający mogą podążać szlakami do naturalnych basenów i punktów widokowych. Roślinność zmienia się między cerrado a wilgotniejszymi strefami wzdłuż cieków wodnych. Chapada das Mesas leży z dala od większych miast i przyciąga podróżników gotowych pokonać dłuższe trasy.

Ten morski park znajduje się u wybrzeży Cabedelo i prezentuje naturalną ławicę piasku, która wynurza się z wody dwa razy dziennie podczas odpływu. Pasmo piasku rozciąga się na około półtora kilometra i jest otoczone rafami koralowymi, które stają się widoczne gdy woda się cofa, tworząc tymczasową wyspę na Atlantyku.

To historyczne centrum zachowuje budynki z XVI wieku z barokowymi kościołami, gmachami rządowymi i domami kupieckimi z okresu kolonialnego Portugalii i pokazuje rozwój João Pessoa jako wczesnego osadnictwa wzdłuż północno-wschodniego wybrzeża Brazylii z szerokimi placami i fasadami ciągnącymi się wzdłuż ulic z różnych epok.

Ten kanion biegnie wzdłuż rzeki Sao Francisco, z ścianami skalnymi opadającymi na głębokość do 170 metrów. Wąwóz ciągnie się przez 40 kilometrów przez krajobraz Alagoas, a wycieczki łodzią prowadzą przez węższe przejścia, gdzie woda płynie spokojnie między stromymi klifami. Powierzchnie skalne pokazują warstwy osadów ukształtowane przez rzekę w ciągu stuleci.

To szesnastowieczne miasto wznosi się na wzgórzu nad morzem i zachowuje pierwotny układ swoich ulic. Ponad dwadzieścia barokowych kościołów podnosi się między kolonialnymi domami z kolorowymi fasadami i drewnianymi okiennicami. Palmy obramowują brukowane uliczki prowadzące do placów z fontannami i kamiennymi krzyżami. Portugalskie kafelki zdobią ściany, podczas gdy rzeźbione drzwi i kraty wyznaczają wejścia.

To podziemne jezioro znajduje się w jaskini wapiennej w Chapada Diamantina i zawdzięcza swój turkusowy kolor wodzie deszczowej przefiltrowanej przez skałę. Między kwietniem a wrześniem promienie słońca wpadają przez otwór w suficie i oświetlają wodę w odcieniach błękitu. Jaskinia leży około 60 metrów pod poziomem gruntu. Światło dociera do dna jeziora, które ma około 61 metrów głębokości, co czyni je jednym z najczystszych podziemnych zbiorników wodnych w Brazylii. Odwiedzający stoją na platformach nad wodą i obserwują odbicia na ścianach jaskini.

Ta zatoka leży między skałami na wybrzeżu Pernambuco, otoczona gęstym lasem atlantyckim. Piasek jest jasny, a palmy kokosowe ciągną się wzdłuż brzegu. Woda pozostaje spokojna, osłonięta przez formacje skalne wznoszące się po obu stronach. Podczas odpływu między kamieniami tworzą się naturalne baseny. Dostęp prowadzi wąskimi ścieżkami pod osłoną drzew, między korzeniami i niskimi krzewami. Sama plaża ma niewielką zabudowę, tylko rozproszone chaty. Woda zmienia się z zielonej na turkusową w zależności od światła i głębokości. Miejscowi przychodzą tu pływać i łowić ryby.

Ta wyspa leży w zatoce Salvador i zawiera tropikalny las deszczowy, piaszczyste plaże i rafy koralowe. Woda jest ciepła i spokojna, wielu odwiedzających przyjeżdża, aby pływać lub nurkować wśród korali. Małe wioski rybackie rozrzucone są wzdłuż wybrzeża. Łodzie kursują regularnie z lądu. Ścieżki prowadzą przez gęsty las, gdzie słychać ptaki i owady. Proste restauracje przy plaży serwują świeżą rybę.

Ten park narodowy obejmuje obszar górski z płaskimi szczytami, głębokimi dolinami i systemami jaskiń. Rzeki znikają w skale i wyłaniają się w innych miejscach. Wodospady spadają z krawędzi klifów do naturalnych basenów. Szlaki prowadzą przez lasy i otwarte wyżyny, gdzie erozja odsłoniła warstwy piaskowca. Park leży w głębi północno-wschodniego wnętrza Brazylii.

Ten park narodowy pokazuje ściany z piaskowca z historycznymi rysunkami naskalnymi ludów rdzennych. Vale do Catimbau chroni wiele rzadkich roślin i zwierząt i znajduje się w suchym interior Pernambuco, gdzie erozja stworzyła charakterystyczne formacje przez tysiące lat. Rysunki naskalne opowiadają historie o dawnych mieszkańcach tej okolicy.

Ten park narodowy w północno-wschodniej Brazylii zachowuje tysiące malowideł naskalnych z epoki kamienia. Rysunki przedstawiają sceny polowań, tańce i codzienne czynności dawnych mieszkańców kontynentu. Oprócz pomalowanych skał Serra da Capivara zawiera stanowiska wykopaliskowe ze szkieletami wymarłych zwierząt i śladami osadnictwa ludzkiego sięgającymi kilku tysięcy lat wstecz.

Ten park narodowy w północno-wschodniej Brazylii chroni fragmenty lasu deszczowego i obszary sawanny w paśmie górskim wznoszącym się do 660 metrów nad poziomem morza. Wysokość tworzy różne strefy roślinności z płatami lasu, otwartymi łąkami i formacjami skalnymi. Odwiedzający przemierzają szlaki przez gęste zielone obszary i bardziej suche krajobrazy, gdzie rośliny rosną niżej i widać więcej nieba.

Ten park narodowy zawiera formacje z czerwonego piaskowca z naturalnymi łukami i jaskiniami. Krajobraz zmienia się między łąkami a zalesionymi obszarami. Skały wykazują odcienie czerwieni i ochry, ukształtowane przez erozję na przestrzeni czasu. Szlaki wiją się przez formacje skalne, mijając ściany skalne i przejścia. Roślinność zmienia się wraz z terenem, gdzie otwarte obszary są przerywane przez gęstsze odcinki lasów. Park znajduje się w północno-wschodnim regionie Brazylii, który rozciąga się od wybrzeża w głąb lądu z kolonialnymi miastami i obszarami naturalnymi.

Ten park narodowy chroni 105 udokumentowanych jaskiń i ścian skalnych wśród typowej roślinności Caatinga w północno-wschodniej Brazylii. Podziemne formacje wapienne rozwijały się przez tysiące lat poprzez powolne rozpuszczanie skały. Odwiedzający mogą zwiedzać kilka jaskiń, które chronią nietoperze i inne zwierzęta przystosowane do ciemności. Sucha roślinność na powierzchni kontrastuje z wilgotnymi, chłodnymi wnętrzami jaskiń. Szlaki turystyczne łączą różne wejścia i prowadzą przez zakurzony krajobraz kaktusów i ciernistych krzewów. Geologowie badają systemy jaskiniowe, aby zrozumieć rozwój tego terenu krasowego.

Ten przylądek leży na południe od Recife i łączy historię z naturą. Portugalskie forty z XVI wieku stoją na klifach z widokiem na Atlantyk. Piaszczyste plaże przyciągają odwiedzających przez cały rok. Naturalny port służył niegdyś handlowi cukrem. Małe wioski rybackie wyznaczają obszar. Miejsce stanowi część historycznych punktów północnego wschodu Brazylii i pokazuje kolonialne ślady obok roślinności przybrzeżnej.

Kanion Xingó wcina się na głębokość 170 metrów w skałę wzdłuż rzeki São Francisco i ciągnie się przez 65 kilometrów przez obszar graniczny między stanami Alagoas i Sergipe. Strome ściany z czerwonawego i szarego kamienia obramowują rzekę, która przebija się przez wąski wąwóz. Podczas rejsu łodzią widać wysokość ścian i warstwy w skale, które powstawały przez miliony lat. W niektórych miejscach ze ścian wypływają źródła, w innych na półkach skalnych rosną kaktusy i niskie krzewy. Woda rzeki jest spokojna i zielonkawa, ponieważ jest regulowana przez zaporę Sobradinho położoną dalej na północ. Ten kanion należy do formacji geologicznych północno-wschodniego Brazylii i znajduje się z dala od większych miast w suchym regionie.

Te naturalne baseny leżą wzdłuż wybrzeża w stanie Ceará, gdzie formacje skalne zostały ukształtowane przez morze w płytkie zbiorniki. Podczas odpływu czysta woda morska gromadzi się między kamieniami i tworzy niewielkie miejsca do kąpieli. W tych basenach pływają ryby i inne stworzenia morskie typowe dla północno-wschodniego wybrzeża Brazylii. Skała pod stopami to ciemny kamień wulkaniczny. Odwiedzający przychodzą, aby brodzić w wodzie i obserwować życie podwodne. Baseny znajdują się blisko plaży i można do nich dojść pieszo.

Ta stacja badawcza zajmuje się ochroną żółwi morskich wzdłuż brazylijskiego wybrzeża. Projekt Tamar przyjmuje odwiedzających, którzy mogą obserwować ranne lub chore zwierzęta otrzymujące leczenie oraz poznać programy hodowlane. Zbiorniki pomieszczają żółwie różnych gatunków, o które dba się przed wypuszczeniem z powrotem do oceanu. Tablice informacyjne wyjaśniają cykle życiowe tych gadów oraz zagrożenia, z którymi borykają się na wolności. Plaża przed stacją czasami służy jako naturalne miejsce lęgowe, a biolodzy patrolują nocą, aby chronić złożone jaja. Ta stacja jest częścią sieci obiektów w północno-wschodniej Brazylii, która działa od lat osiemdziesiątych. Dzieci mogą uczestniczyć w sesjach karmienia i dowiedzieć się, jak sieci rybackie i sprzęt szkodzą żółwiom. Mały sklep sprzedaje pamiątki, z których dochód wspiera pracę konserwatorską.

Ta plaża łączy lasy namorzynowe z otwartym oceanem, gdzie słodka woda z rzek śródlądowych spotyka się z Atlantykiem. Praia Bela leży wzdłuż odcinka wybrzeża w północno-wschodniej Brazylii, gdzie kanały pływowe wiją się przez zieleń namorzynów. Woda zmienia się z przejrzystej i spokojnej w chronionych obszarach na żywszą przy otwartym morzu. Rybacy korzystają ze stref ujściowych, podczas gdy odwiedzający spacerują wzdłuż linii brzegowej między obydwoma światami. Krajobraz pokazuje wzajemne oddziaływanie rzeki i morza typowe dla tego regionu.

To stanowisko paleontologiczne zachowuje skamieniale ślady różnych gatunków dinozaurów w formacjach skalnych z okresu kredy. W Vale dos Dinossauros, będącym częścią regionu przybrzeżnego Brazylii, zwiedzający mogą obserwować ślady pozostawione przez teropody, zauropody i inne prehistoryczne gady, które przemierzały ten obszar około 80 milionów lat temu. Odciski są osadzone w skale osadowej i pokazują różne rozmiary oraz kształty. To miejsce dokumentuje czas, gdy obszar miał inny klimat i warunki życia. Dostęp prowadzi ścieżkami do dobrze zachowanych odcisków, gdzie tablice informacyjne zapewniają kontekst dotyczący historii geologicznej.

Ten naturalny basen znajduje się w jaskini wapiennej w Pernambuco i należy do formacji geologicznych północno-wschodniej strefy przybrzeżnej Brazylii. Woda w tej jaskini jest wystarczająco czysta do pływania, a formacje skalne na ścianach pokazują warstwy wapienne powstałe przez wieki erozji. Odwiedzający schodzą do jaskini, aby pływać w basenie, który jest oświetlony naturalnym światłem.

Ten naturalny łuk skalny na plaży powstał przez stulecia w wyniku erozji spowodowanej wiatrem i wodą. Ścieżka prowadzi przez wydmy i oferuje widoki na wybrzeże. Wielu odwiedzających przybywa o zachodzie słońca, gdy światło przechodzi przez otwór w skale. Formacja jest częścią krajobrazu wybrzeża Jericoacoara i należy do cech geologicznych północno-wschodniego wybrzeża Brazylii.

Ta plaża leży na północno-wschodnim wybrzeżu stanu Rio Grande do Norte, gdzie naturalne zagłębienia w skale zatrzymują wodę morską po odpływie. Camurupim Beach jest otoczona przez wulkaniczne formacje, które kształtują linię brzegową i tworzą płytkie baseny za każdym razem, gdy woda się cofa. Odwiedzający spacerują między skałami podczas odpływu, aby odkrywać te tymczasowe siedliska pełne drobnego życia morskiego. Formacje skalne zapewniają cień i dzielą plażę na sekcje. Kiedy przypływ wraca, większość basenów znika ponownie pod falami.

Ta plaża rozciąga się wzdłuż wybrzeża Paraíby z czerwonymi ścianami skalnymi sięgającymi około 40 metrów. Palmy kokosowe otaczają jasny piasek wzdłuż atlantyckiego brzegu. Okolica należy do naturalnych obszarów przybrzeżnych północno-wschodniego regionu Brazylii, gdzie spotyka się roślinność i formacje geologiczne. Odwiedzający przybywają tu, by doświadczyć otwartych plaż i skalnego krajobrazu typowego dla tego regionu.

Ten wodospad spada około 20 metrów po skalnych ścianach do naturalnego basenu. Woda gromadzi się na głębokości około trzech metrów i tworzy obszar do kąpieli. Rodzima roślinność Lasu Atlantyckiego otacza to miejsce i tworzy zacienione środowisko z gęstą roślinnością. Zwiedzający docierają do basenu ścieżką przez las. Temperatura wody pozostaje chłodna przez cały rok, a prąd jest odczuwalny w pobliżu wodospadu. Miejsce to stanowi część naturalnych lokalizacji północno-wschodniego regionu Brazylii i pokazuje geologię oraz roślinność tego obszaru.

Ten wulkaniczny archipelag leży 354 kilometry od brazylijskiego wybrzeża i składa się z 21 wysp. Fernando de Noronha łączy chronione obszary morskie z ciepłą, czystą wodą, w której żyją delfiny, żółwie morskie i rafy koralowe. Wyspy należą do przyrodniczych punktów nordeste Brazylii, gdzie plaże, formacje skalne i tropikalna roślinność spotykają się. Szlaki prowadzą wzdłuż wybrzeża i do punktów widokowych nad Atlantykiem.

To miasto z XVI wieku zachowuje portugalską architekturę kolonialną i dwadzieścia barokowych kościołów z różnych epok. Wąskie uliczki wiją się przez historyczne dzielnice, mijając fasady pomalowane na jasny ocher, niebieski i różowy. Olinda leży na wzgórzu z widokiem na morze i sąsiednie miasto Recife. Ulice są wybrukowane brukiem, a na wielu rogach otwierają się małe place z drzewami i ławkami. Galerie sztuki, pracownie i centra kultury zajmują stare domy. Podczas karnawału ulice wypełniają się muzyką i tańcem, a miasto staje się jednym wielkim otwartym świętem. Przez cały rok odwiedzający przychodzą, aby spacerować spokojnymi uliczkami, wejść w cień wież kościelnych i doświadczyć wrażenia innego czasu.

Ten park narodowy na wybrzeżu Ceará chroni wydmy piaskowe sięgające 30 metrów i laguny za plażą. Dawna wioska rybacka przyciąga windsurferów i kitesurferów, którzy korzystają ze stałego wiatru z północnego wschodu. Wydmy zmieniają się wraz z porami roku, a laguny gromadzą wodę deszczową między piaszczystymi wzniesieniami. Palmy otaczają niektóre ścieżki, a plaża ciągnie się przez kilka kilometrów. Odwiedzający docierają tam nieutwardzonymi drogami prowadzącymi przez krajobraz wydm.