Frank Lloyd Wright rozwinął jeden z najbardziej wpływowych stylów architektonicznych XX wieku podczas siedmiu dekad praktyki. Jego budynki łączą wnętrza z otaczającym krajobrazem poprzez poziome linie, naturalne materiały i otwarte plany pięter. Od domów Prairie na Środkowym Zachodzie po powojenne domy usoniańskie Wright tworzył projekty, które przekształciły amerykańską architekturę mieszkaniową. Do jego głównych dzieł należą Fallingwater, zbudowany nad wodospadem w Pensylwanii, Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku ze spiralną rampą oraz Imperial Hotel w Tokio, który przetrwał wielkie trzęsienie ziemi w 1923 roku. Robie House w Chicago demonstruje jego zasady Prairie School, podczas gdy Taliesin West w Arizonie służył jako jego zimowa rezydencja i szkoła architektury. Jego budowle znajdują się w Stanach Zjednoczonych, Japonii i Europie, demonstrując jego wizję organicznej architektury działającej w harmonii z naturą.
Mill Run, Pensylwania, Stany Zjednoczone
Fallingwater to rezydencja z 1935 roku zaprojektowana przez Franka Lloyda Wrighta, zbudowana bezpośrednio nad wodospadem na Bear Run. Budynek łączy poziome betonowe wsporniki rozciągające się nad strumieniem z pionowymi ścianami z piaskowca pozyskanego z lokalnych kamieniołomów. Duże szklane okna łączą wnętrza z otaczającym lasem i wodą płynącą pod konstrukcją.
Scottsdale, Arizona, Stany Zjednoczone
Taliesin West został zbudowany w 1937 roku jako zimowa rezydencja i przestrzeń robocza Franka Lloyda Wrighta. Kompleks budynków funkcjonuje obecnie jako szkoła architektury i czynne studio. Konstrukcja wykorzystuje skały pustynne, sekwoję i płótno, aby stworzyć organiczne połączenie z pustynią Sonora. Przestrzenie otwierają się na krajobraz poprzez szerokie tarasy i geometryczne otwory. Wright rozwijał i rozbudowywał teren przez 22 lata aż do swojej śmierci w 1959 roku.
Manhattan, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
Solomon R. Guggenheim Museum zostało ukończone w 1959 roku i prezentuje ciągłą spiralną rampę rozciągającą się od poziomu gruntu do sufitu. Biała betonowa konstrukcja kontrastuje z otaczającymi prostokątnymi budynkami przy Piątej Alei. Rotunda umożliwia zwiedzającym oglądanie dzieł sztuki wzdłuż wznoszenia rampy, podczas gdy naturalne światło wpada przez szklaną kopułę.
Chicago, Illinois, Stany Zjednoczone
Robie House został ukończony w 1910 roku jako prywatna rezydencja i demonstruje zasady architektury Prairie School. Budynek charakteryzuje się wyraźnymi liniami poziomymi, wspornikowym dachem wykraczającym poza ściany oraz otwartym układem pomieszczeń. Konstrukcja łączy cegłę rzymską, drewniane wykończenia i wstęgowe okna, które wpuszczają naturalne światło do wnętrz. Asymetryczna kompozycja i integracja z otaczającym krajobrazem demonstrują filozofię architektury organicznej Wrighta.
Tokio, Japonia
Imperial Hotel został zaprojektowany przez Franka Lloyda Wrighta w 1923 roku i stanowił ważny kamień milowy w nowoczesnej architekturze. Budynek integrował elementy tradycyjnej japońskiej konstrukcji z zachodnimi zasadami modernizmu. Wright użył kamienia Oya z lokalnych kamieniołomów i opracował innowacyjny system fundamentów zaprojektowany do wytrzymywania trzęsień ziemi. Kompleks hotelowy obejmował wiele budynków z charakterystycznymi poziomymi liniami i geometryczną ornamentyką. Oryginalna struktura została zburzona w 1968 roku, a hol wejściowy i część głównego lobby zachowano w Muzeum Meiji-Mura.
Illinois, Stany Zjednoczone
Unity Temple został ukończony w 1908 roku w Oak Park i reprezentuje jeden z pierwszych znaczących budynków religijnych zbudowanych z betonu zbrojonego. Konstrukcja wykazuje kubiczne formy i wyraźne linie poziome. Wright opracował innowacyjną koncepcję przestrzenną z centralną salą zgromadzeń i naturalnym oświetleniem przez świetliki. Budowla wykorzystuje odsłonięty beton jako element projektowy i rezygnuje z tradycyjnych wież lub iglicy.
Kalifornia, Stany Zjednoczone
Hollyhock House został zbudowany w 1921 roku jako rezydencja dla dziedziczki naftowej Aline Barnsdall. Konstrukcja wykorzystuje prostokątne bloki betonowe i przedstawia geometryczne wzory kwiatów malwy na fasadach. Budynek znajduje się na Olive Hill w Los Angeles i łączy przestrzenie wewnętrzne i zewnętrzne poprzez tarasy i dziedzińce. Architektura demonstruje styl Maya Revival Wrighta z poziomymi liniami i ozdobnymi reliefami.
Wisconsin, Stany Zjednoczone
Siedziba Johnson Wax została zbudowana w 1939 roku jako budynek administracyjny dla przedsiębiorstwa produkującego woski. Główna sala wyróżnia się smukłymi betonowymi kolumnami, które rozszerzają się ku górze w okrągłe tarcze, przypominające korony drzew. Te elementy konstrukcyjne połączone są szklanymi rurami, które doprowadzają naturalne światło do wnętrza. Wright opracował dla tego projektu nowatorską metodę budowlaną, w której kolumny podtrzymują dach bez dodatkowych ścian. Budynek został później rozbudowany o wieżę badawczą, która również odzwierciedla zasady organicznej architektury Wrighta.
Wisconsin, Stany Zjednoczone
Taliesin to posiadłość o powierzchni 290 hektarów w Spring Green, która służyła jako dom, biuro architektoniczne i szkoła Franka Lloyda Wrighta od 1911 roku aż do jego śmierci w 1959 roku. Kompleks rozwijał się poprzez liczne przebudowy, szczególnie po pożarach w 1914 i 1925 roku. Wright rozwijał tutaj swoją architekturę organiczną w bezpośrednim połączeniu z krajobrazem doliny rzeki Wisconsin. Posiadłość obejmuje główny dom, przestrzenie warsztatowe, budynki gospodarcze i ogrody. Taliesin funkcjonowało jako główna rezydencja i centrum twórcze Wrighta w ostatnich dekadach jego kariery.
Wisconsin, Stany Zjednoczone
Herbert and Katherine Jacobs First House został ukończony w 1937 roku w Madison i jest uznawany za pierwszy dom usoniański zaprojektowany przez Franka Lloyda Wrighta. Ta architektura mieszkaniowa realizowała koncepcję przystępnych cenowo domów jednorodzinnych dla amerykańskiej klasy średniej. Budynek wprowadził konstrukcję ścian warstwowych z drewnianymi ramami i wyeliminował piwnicę oraz garaż. Całkowity koszt wyniósł 5 500 dolarów. Dom zawiera około 150 metrów kwadratowych powierzchni mieszkalnej i charakteryzuje się otwartymi planami, naturalnym oświetleniem oraz integracją przestrzeni wewnętrznych i zewnętrznych.
Kalifornia, Stany Zjednoczone
Ennis House to budynek mieszkalny z 1924 roku zaprojektowany przez Franka Lloyda Wrighta dla Charlesa i Mabel Ennis w Los Angeles. Rezydencja zajmuje powierzchnię 560 metrów kwadratowych i została zbudowana z 27 000 betonowych bloków zdobionych reliefami o geometrycznych wzorach i motywach architektury Majów. Dom stoi na wzgórzu w Los Feliz i stanowi jeden z czterech domów z blokadami tekstylnymi, które Wright zbudował w południowej Kalifornii.
Buffalo, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
Posiadłość Graycliff została zaprojektowana przez Franka Lloyda Wrighta w 1927 roku dla rodziny Darwin D. Martin. Nieruchomość obejmuje trzy budynki rozłożone na 3,4 hektara ziemi wzdłuż brzegu jeziora Erie. Wright stworzył dom główny, dom gościnny i garaż w swoim charakterystycznym stylu Prairie, z poziomymi liniami i organiczną integracją z naturalnym otoczeniem. Posiadłość służyła jako letnia rezydencja i demonstruje zdolność Wrighta do harmonizowania architektury z krajobrazem.
Nowy Jork, Stany Zjednoczone
Martin House to kompleks mieszkalny zbudowany w latach 1903-1905 w Buffalo. Posiadłość składa się z sześciu połączonych budynków, w tym głównego domu, oranżerii, pergoli, wozowni ze stajniami i domku ogrodnika. Wright zastosował poziome linie, płaskie dachy i geometryczne ozdoby z drewna i szkła. Wnętrza zawierają meble projektowane na zamówienie i witraże wykorzystujące naturalne światło. Kompleks został zaprojektowany jako rezydencja dla Darwina D. Martina.
Oklahoma, Stany Zjednoczone
Price Tower wznosi się na dziewiętnaście kondygnacji nad Bartlesville i stanowi jedyny zrealizowany wieżowiec projektu Franka Lloyda Wrighta. Ukończony w 1956 roku budynek łączy przestrzenie biurowe i mieszkalne w pionowej strukturze z kanciastymi formami geometrycznymi. Fasada prezentuje panele w kolorze miedzi przeplatane pasmami okien z zielonym odcieniem, demonstrując organiczne zasady projektowania Wrighta. Wright pierwotnie opracował projekt dla innego przedsięwzięcia, zanim zaadaptował go dla Harolda C. Price'a. Kwadratowa podstawa wieży i wspornikowe balkony tworzą jej charakterystyczny profil w krajobrazie Oklahomy.
Ohio, Stany Zjednoczone
Westcott House został zaprojektowany w 1908 roku i ucieleśnia zasady Prairie School Franka Lloyda Wrighta poprzez nacisk na horyzontalność, płaskie dachy z szerokimi okapami oraz otwarte przestrzenie wewnętrzne. Rezydencja integruje naturalne materiały, w tym wapień i drewno, tworząc harmonijne połączenie między obszarami wewnętrznymi i zewnętrznymi poprzez tarasy i geometryczne ogrody. Dom posiada charakterystyczne okna z witrażami ołowiowymi, centralny salon z kominkiem oraz starannie zaprojektowane wbudowane meble. Po obszernej renowacji Westcott House służy obecnie jako muzeum prezentujące wczesną twórczość Wrighta w ruchu Prairie School.
Oregon, Stany Zjednoczone
Gordon House został ukończony w 1963 roku jako jedyny budynek zaprojektowany przez Franka Lloyda Wrighta w stanie Oregon. Ta rezydencja wykorzystuje jego koncepcję Usonian Automatic z prefabrykowanych bloków betonowych umożliwiających modułową konstrukcję. Dom posiada boazerię z sekwoi, duże okna wstęgowe oraz płaski dach z szerokimi okapami. Otwarty plan łączy przestrzenie wewnętrzne i zewnętrzne przez przeszklone ściany oferujące widoki na otaczający krajobraz.
Madison, Wisconsin, Stany Zjednoczone
Monona Terrace to centrum kongresowe położone nad brzegiem jeziora Monona. Budowla została ukończona w 1997 roku według planów, które Frank Lloyd Wright zaprojektował w 1938 roku. Budynek charakteryzuje się okrągłymi tarasami i rozległymi szklanymi fasadami, które zapewniają widoki na jezioro. Budowa miała miejsce prawie 60 lat po powstaniu oryginalnego projektu i 38 lat po śmierci Wrighta, zachowując przy tym architektoniczne zasady organicznego designu.
Elkins Park, Pensylwania, Stany Zjednoczone
Synagoga Beth Sholom została zaprojektowana przez Franka Lloyda Wrighta w latach 1953-1959, reprezentując jego wizję nowoczesnej architektury sakralnej. Budynek posiada piramidalną strukturę złożoną z przezroczystych paneli szklanych i aluminiowych ram, spoczywającą na sześciokątnej podstawie. Konstrukcja wznosi się na wysokość około 30 metrów i pozwala naturalnemu światłu oświetlać wnętrze. Wright zinterpretował koncepcję góry Synaj w swoim podejściu projektowym. Główna sala modlitewna pomieści ponad tysiąc wiernych. Synagoga została uznana za National Historic Landmark i nadal służy jako aktywne miejsce kultu dla społeczności żydowskiej.