50 najpiękniejszych budowli art déco na świecie: Paryż, Nowy Jork, Miami itp.

Ta wieża o wysokości 319 metrów ukończona w 1930 roku podczas intensywnej rywalizacji wieżowców na Manhattanie prezentuje charakterystyczne cechy projektowania Art Deco przez swoją stopniowaną koronę ze stali nierdzewnej z trójkątnymi oknami i metalowymi łukami. Fasada zawiera rzeźby głów orłów i geometryczne ozdoby ze stali nierdzewnej, podczas gdy hol wejściowy prezentuje afrykański marmur i malowany fresk sufitowy. Chrysler Building pierwotnie służył jako siedziba główna Chrysler Corporation i pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych przykładów architektury Art Deco w Nowym Jorku, ucieleśniając ambicje i podejście projektowe tego okresu.

Palais de Tokyo mieści francuską sztukę XX wieku w budynku wzniesionym na Wystawę Światową w Paryżu w 1937 roku. Jego architektura łączy klasyczną symetrię z elementami art déco, takimi jak geometryczne reliefy i oszczędne fasady. Powściągliwy projekt obejmuje kolumnady i tarasy z widokiem na Sekwanę, czyniąc z tego muzeum reprezentatywny przykład francuskiej architektury publicznej okresu międzywojennego.

Ta dawna fabryka odkurzaczy z lat trzydziestych XX wieku prezentuje charakterystyczne elementy Art Deco poprzez swoje zielone i kremowe fasady oraz geometryczne wzory. Hoover Building demonstruje przemysłowe zastosowanie tego stylu architektonicznego przez pionowe linie, symetryczne formy i dekoracyjne detale typowe dla struktur Art Deco z tego okresu. Budynek służy obecnie jako przykład tego, jak architektura przemysłowa lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku włączała geometryczne wzory i metaliczne kolory Art Deco do funkcjonalnych struktur.

Ten budynek biurowy wzniesiony w 1930 roku łączy tropikalne elementy architektoniczne ze stylem art déco, demonstrując geometryczne formy i zasady dekoracyjne charakterystyczne dla projektowania lat dwudziestych i trzydziestych. Edificio Bacardi wykorzystuje płytki terakotowe i mosiężne okucia w opracowaniu elewacji, odzwierciedlając preferencję art déco dla materiałów o metalicznych wykończeniach. Architektura podąża za pionowymi liniami i symetrycznymi wzorami typowymi dla tego stylu, dołączając do kolekcji znaczących struktur art déco znajdujących się w miastach na całym świecie.

Ten biurowiec wzniesiony w 1930 roku demonstruje definiujące cechy art déco poprzez geometryczne wzory i nautyczne ornamenty na fasadzie. Marine Building reprezentuje wizję architektoniczną końca lat dwudziestych z pionowymi liniami, stopniowymi formami i metalicznymi akcentami. Zewnętrzne dekoracje zawierają motywy morskie odzwierciedlające związek Vancouver z Oceanem Spokojnym. Symetryczne kompozycje i elementy dekoracyjne demonstrują zasady projektowania tej epoki w znaczącym przykładzie północnoamerykańskiej architektury art déco.

Ten dworzec kolejowy z lat trzydziestych XX wieku demonstruje geometryczną klarowność i monumentalność art deco poprzez półkolistą fasadę i wysokie pionowe okna. Cincinnati Union Terminal został zbudowany w złotym wieku amerykańskiej kolei, łącząc funkcjonalną architekturę z elementami dekoracyjnymi charakterystycznymi dla epoki. Symetryczny projekt i stopniowane formy terminalu ilustrują zasady architektoniczne lat dwudziestych i trzydziestych udokumentowane w tym przewodniku.

Villa Empain to rezydencja z 1934 roku w brukselskiej gminie Woluwe-Saint-Pierre, która reprezentuje ten przewodnik Art Déco poprzez dyscyplinę architektoniczną i precyzję materiałową. Architekt Michel Polak zaprojektował budynek dla przemysłowca Louisa Empaina jako prywatny dom z zintegrowanymi przestrzeniami wystawienniczymi. Fasada łączy biały marmur z geometrycznymi elementami z brązu na drzwiach, oknach i balkonach. Czterokondygnacyjna struktura podąża za symetrycznymi proporcjami z centralnym dziedzińcem i marmurową klatką spiralną. Obecnie ta willa funkcjonuje jako muzeum prezentujące rotacyjne wystawy poświęcone sztuce i architekturze początku XX wieku.

Ten budynek prasowy z 1939 roku uosabia architekturę art déco okresu międzywojennego z czarną szklaną fasadą i chromowanymi obramowaniami okien w Manchesterze. Daily Express Building ukazuje definiujące cechy stylu poprzez geometryczne linie i odbijające powierzchnie reprezentujące postęp technologiczny epoki. Zastosowanie przemysłowych materiałów takich jak szkło i chrom demonstruje nowoczesność architektury prasowej końca lat trzydziestych.

Warner Theatre w Waszyngtonie zostało zbudowane w 1924 roku i prezentuje marmurową fasadę z geometrycznymi ornamentami charakterystycznymi dla architektury Art Deco z okresu międzywojennego. Ten teatr służy jako miejsce koncertów, przedstawień scenicznych i spektakli tanecznych. Wnętrza wykazują pionowe linie i dekoracyjne metaliczne akcenty typowe dla stylu lat dwudziestych. Budynek stoi w centrum Waszyngtonu i stanowi jeden ze znaczących przykładów projektowania Art Deco w stolicy USA.

Ten 120-metrowy wieżowiec ukończony w 1936 roku był pierwszym klimatyzowanym budynkiem wysokościowym w Ameryce Łacińskiej. Kavanagh Building stanowi znaczący przykład architektury art déco w Buenos Aires, z charakterystycznymi pionowymi liniami i stopniowanymi formami definiującymi styl lat trzydziestych XX wieku. Konstrukcja wykorzystywała nowoczesne techniki budowlane i materiały, które były zaawansowane jak na tamte czasy, a struktura prezentuje geometryczne wzory i symetrię typową dla projektowania art déco.

Ta siedziba ubezpieczeniowa łączy indyjskie i europejskie elementy projektowe w geometrycznej kompozycji ukończonej w 1940 roku. Fasada wykazuje charakterystyczne cechy art deco poprzez pionowe linie, symetryczny układ i detale dekoracyjne, które łączą styl z regionalnymi motywami. New India Assurance Building stanowi przykład adaptacji międzynarodowych ruchów architektonicznych do lokalnych tradycji w Mumbaju w czasie późnego okresu kolonialnego i dokumentuje rozwój nowoczesnej architektury komercyjnej w mieście.

To osiedle mieszkaniowe z lat trzydziestych XX wieku było pierwszym planowanym projektem mieszkaniowym Singapuru i prezentuje architekturę art déco poprzez zakrzywione linie, poziome pasy okien i symetryczne fasady. Niskie budynki wykazują charakterystyczne zaokrąglone narożniki, szyby wentylacyjne oraz detale dekoracyjne łączące wymagania tropikalne z geometrycznym stylem epoki. Tiong Bahru Estate dokumentuje przedwojenne koncepcje planowania miejskiego w Azji Południowo-Wschodniej i stanowi wczesny przykład budownictwa społecznego w regionie.

Pałac Stoclet dokumentuje zasady geometryczne i elementy dekoracyjne architektury art déco z początku dwudziestego wieku. Ten budynek z 1911 roku integruje architekturę, projekty wnętrz i dzieła artystyczne Wiener Werkstätte w jednolity koncept. Fasada prezentuje charakterystyczne linie wertykalne i symetrię, podczas gdy przestrzenie wewnętrzne zawierają metaliczne akcenty i ornamentalne wzory. Pałac reprezentuje znaczący przykład integracji różnych dyscyplin projektowych w ramach jednej struktury podczas tego okresu architektonicznego.

To muzeum z 1896 roku stanowi wczesny przykład elementów projektowych, które stały się centralne w architekturze Art Deco lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Zielona kopuła i geometryczne wzory na płytkach ceramicznych z węgierskiej manufaktury Zsolnay pokazują dekoracyjne podejścia, które późniejsi architekci przyjęli. Struktura dokumentuje przejście między historycznymi stylami architektonicznymi a uproszczonymi formami definiującymi Art Deco. Ceramika Zsolnay prezentuje techniki rzemieślnicze, które wpłynęły na późniejsze budynki Art Deco na całym świecie.

Ten budynek wzniesiony między 1905 a 1912 rokiem łączy czeską ornamentykę secesyjną z wczesnymi elementami art déco, wyznaczając przejście między obydwoma stylami. Dom Miejski prezentuje geometryczne wzory na fasadzie, ozdobne prace metalowe oraz kilka sal z freskami i witrażami wykonanymi przez Alfonsa Muchę. Sala Smetany pomieści około 1200 gości i funkcjonuje jako sala koncertowa. Wnętrza демонструją charakterystyczne cechy architektury art déco poprzez symetryczne układy, pionowe linie i stylizowane motywy roślinne łączące czeskie tematy narodowe z międzynarodowymi zasadami projektowania lat dziesięcio dwudziestego wieku.

Wiltern Theatre zostało zbudowane w 1931 roku jako część większego kompleksu i prezentuje charakterystyczne cechy Art Deco w projekcie fasady. Niebiesko-turkusowa okładzina terakotowa z pionowymi liniami i geometrycznymi wzorami stanowi jeden z godnych uwagi przykładów tego stylu architektonicznego w Los Angeles. Ten teatr dokumentuje rozwój architektury z początku lat trzydziestych XX wieku, kiedy elementy dekoracyjne i symetryczne formy kształtowały krajobraz miejski.

To muzeum, zbudowane w 1933 roku jako rezydencja księcia Asaki, prezentuje architekturę art déco z francuskim wpływem w projekcie wnętrz. Struktura łączy geometryczne wzory z dekoracyjnymi pracami w szkle i zachowuje oryginalne wyposażenie z lat trzydziestych XX wieku. Jako znaczący przykład budynków art déco w Tokio, dawna rezydencja demonstruje rozprzestrzenienie się stylu do Japonii w okresie międzywojennym, z połączeniem zachodnich zasad projektowania i japońskich metod budowlanych.

To kino zbudowane w 1928 roku demonstruje charakterystyczne cechy architektury Art Déco z końca lat dwudziestych poprzez swoją zaokrągloną fasadę i geometryczne wzory. Prace metalowe z okresu budowy pokazują rzemiosło typowe dla tej epoki. Universum Kino należy do godnych uwagi przykładów budynków Art Déco w Berlinie, które dokumentują zasady projektowe tego ruchu poprzez symetrię i elementy dekoracyjne.

Miami Design Preservation League została założona w 1976 roku w celu ochrony architektury art deco na Miami Beach. Ta organizacja prowadzi wycieczki piesze po historycznej dzielnicy i dokumentuje historię budynków z lat 20. i 30. XX wieku. Program edukacyjny uczy odwiedzających o charakterystycznych cechach architektury art deco, w tym wzorach geometrycznych, pastelowych kolorach i motywach nautycznych. Miami Design Preservation League prowadzi również centrum informacyjne, które dostarcza informacji o ponad 800 zabytkowych budynkach w dzielnicy.

Ta struktura o wysokości 381 metrów na Midtown Manhattan została ukończona w 1931 roku i reprezentuje podstawowe zasady ruchu Art Deco w monumentalnej formie. Empire State Building demonstruje charakterystyczne dla tego stylu pionowe linie oraz projekt z cofnięciami poprzez swoją fasadę z wapienia i granitu. Lobby prezentuje marmur z kilku krajów, polerowane metalowe powierzchnie i geometryczne wzory. Jako punkt kulminacyjny architektury komercyjnej końca lat dwudziestych XX wieku ten wieżowiec ilustruje połączenie funkcjonalnego projektu z dekoracją ornamentalną i stoi obok Chrysler Building jako jeden z najbardziej znaczących przykładów budowy wieżowców w stylu Art Deco w Nowym Jorku.

Ten 13-piętrowy budynek ukończono w 1930 roku jako siedzibę firmy odzieżowej Eastern-Columbia i zalicza się go do najbardziej rozpoznawalnych konstrukcji w stylu art déco w Los Angeles. Architekt Claud Beelman zaprojektował fasadę z turkusowymi panelami z terakoty, złotymi ornamentami geometrycznymi i pionowym naciskiem, które obrazują charakterystyczny styl tamtego okresu. Czterościenna wieża zegarowa wieńczy konstrukcję i czyni ją widoczną z wielu punktów w centrum miasta. Hol wejściowy zachowuje oryginalne drzwi wind, marmurowe powierzchnie i ozdobne prace w metalu z okresu budowy. Po kompleksowej renowacji konstrukcja służy od 2006 roku jako budynek mieszkalny z około 150 apartamentami i dokumentuje adaptację zabytkowych budynków handlowych do współczesnego użytkowania. Eastern Columbia Building reprezentuje komercyjne zastosowanie art déco w amerykańskich centrach miejskich w końcu lat 1920 i na początku lat 1930.

Ten dom towarowy zbudowany między 1928 a 1929 rokiem wprowadził koncepcję handlu zorientowanego na klientów zmotoryzowanych do architektury amerykańskiej, łącząc elementy Art Deco z funkcjonalnymi wymogami dla użytkowników samochodów. Budowla posiada wieżę pokrytą miedzią o wysokości 73 metrów, która służyła jako punkt orientacyjny dla kierowców. Fasada wykazuje charakterystyczne linie pionowe i geometryczne ornamenty z terakoty. Wewnętrzne malowidła ścienne i reliefy dokumentują historię Kalifornii. Budynek był jednym z pierwszych domów towarowych zapewniających parking dla klientów z tyłu. Bullock's Wilshire wpłynął na rozwój podmiejskiego handlu detalicznego w Stanach Zjednoczonych w latach trzydziestych.

Rockefeller Center został zbudowany w latach 1930–1939 i stanowi jeden z najbardziej znaczących zespołów Art Déco XX wieku. Kompleks ten obejmuje 19 budynków na powierzchni 89 tysięcy metrów kwadratowych w Midtown Manhattan, łącząc funkcje handlowe z placami publicznymi i dziełami sztuki. Fasady przedstawiają wzory geometryczne, linie pionowe i symetryczne formy charakterystyczne dla architektury tego okresu. Centralna struktura, 259-metrowy Comcast Building, określa linię horyzontu swoją schodkową wieżą. Paul Manship stworzył pozłacaną statuę Prometeusza, podczas gdy Diego Rivera, José María Sert i Frank Brangwyn wykonali murale dla przestrzeni wewnętrznych. Rockefeller Center dokumentuje zastosowanie zasad Art Déco w rozwoju miejskim w okresie Wielkiego Kryzysu.

Ta siedziba główna Niagara Mohawk Power Corporation została ukończona w 1932 roku według projektu architektów Bley & Lyman i prezentuje charakterystyczne cechy ruchu art déco. Dziewięciopiętrowy budynek w Syracuse w stanie Nowy Jork przedstawia symetryczną fasadę z polerowanego czarnego granitu i stali nierdzewnej. Prominentna centralna wieża wznosi się z konstrukcji dachu. Okładzina zewnętrzna łączy pionowe linie z geometrycznymi wzorami. Struktura dokumentuje zastosowanie stylu art déco w architekturze komercyjnej na północnym wschodzie Stanów Zjednoczonych na początku lat trzydziestych XX wieku i służyła jako regionalna siedziba główna dużej firmy użyteczności publicznej.

Ten wieżowiec należy do najbardziej znaczących budynków art déco na Środkowym Zachodzie i prezentuje charakterystyczne cechy stylu, które ukształtowały Guardian Building w latach 1927-1929. Trzydziestosześciopiętrowa konstrukcja w dzielnicy finansowej wykorzystuje niezwykłą paletę barw pomarańczowej cegły i ornamentów z terakoty na fasadzie. Wewnątrz rozciąga się trzykondygnacyjne lobby z ręcznie malowanymi sklepionymi sufitami, mozaikami i elementami z marmuru, które interpretują motywy rdzennych Amerykanów i Azteków. Architekt Wirt C. Rowland zaprojektował budynek dla Union Trust Company i połączył geometryczne wzory z funkcjonalną architekturą biurową. Pionowe linie i symetryczne elementy fasady dokumentują styl art déco w okresie jego szczytowej popularności w miastach amerykańskich.

Ten wieżowiec w Chicago Loop ukończono w 1930 roku i osiąga wysokość 184 metrów. Budynek funkcjonuje jako centrum handlu towarowego od momentu otwarcia i prezentuje charakterystyczne cechy Art Deco z cofniętymi kondygnacjami, pionowymi liniami i piramidalnym zwieńczeniem. Fasada składa się z szarego wapienia z Indiany o symetrycznym układzie. Posąg rzymskiej bogini Ceres wieńczy budynek. Chicago Board of Trade Building stoi na południowym krańcu La Salle Street Canyon i dokumentuje znaczenie tego języka architektonicznego dla komercyjnych wieżowców w amerykańskich dzielnicach biznesowych lat trzydziestych XX wieku.

Ten kompleks kulturalny został zbudowany między 1904 a 1934 rokiem i prezentuje kilka stylów architektonicznych, w tym art déco w przestrzeniach wewnętrznych. Budynek mieści główną scenę operową Meksyku, Narodowe Muzeum Architektury oraz muzeum sztuk pięknych. Projekt wnętrz przedstawia charakterystyczne geometryczne wzory i elementy dekoracyjne art déco, podczas gdy zewnętrzna fasada łączy style Beaux-Arts i secesji. Ten pałac stanowi centralny przykład architektury funkcjonalnej połączonej z projektowaniem artystycznym w stolicy Meksyku.

Ten pomnik wojenny został wzniesiony w 1934 roku na południowym krańcu Hyde Park, ku czci żołnierzy Australian and New Zealand Army Corps, którzy walczyli w I wojnie światowej. Architekt Bruce Dellit zaprojektował budynek z charakterystycznymi geometrycznymi formami i symetrycznymi fasadami epoki art déco, w tym centralną klatką schodową prowadzącą do monumentalnej fontanny oraz dużą salą wewnętrzną z rzeźbą Sacrifice autorstwa Raynera Hoffa, przedstawiającą zmarłego żołnierza na tarczy. Ściany zewnętrzne przedstawiają stylizowane reliefy symbolizujące służbę wojskową i poświęcenie. Ten pomnik jest otwarty dla publiczności od 2018 roku po obszernych pracach renowacyjnych i dokumentuje wkład Australii w architekturę art déco w budynkach publicznych.

Ta moskiewska stacja metra została zbudowana w latach 1935-1938 według projektu Aleksieja Duszkina i reprezentuje sowiecką interpretację art déco. Hala peronowa rozciąga się 20 metrów pod ziemią i charakteryzuje się stalowymi kolumnami pokrytymi stalą nierdzewną, które wspierają owalne kopuły. 34 mozaiki sufitowe Aleksandra Deineki przedstawiają sceny z życia codziennego i sowieckiego lotnictwa. Stacja łączy architekturę funkcjonalną z elementami dekoracyjnymi i pokazuje, jak geometryczne formy i metaliczne powierzchnie art déco zostały włączone do sowieckiej architektury końca lat 30. XX wieku. Projekt integruje oprawy oświetleniowe ze strukturą architektoniczną i tworzy rytmiczne sekwencje wzdłuż peronów. Ta stacja otrzymała Grand Prix na Wystawie Światowej w Nowym Jorku w 1938 roku.

Ta wieża biurowa prezentuje charakterystyczne elementy Art Deco w dzielnicy biznesowej Sydney z lat trzydziestych. Fasada łączy pionowe linie z geometryczną ornamentyką i dekoracyjnymi pracami metalowymi. AWA Tower dokumentuje rozprzestrzenianie się stylu Art Deco w australijskiej architekturze komercyjnej i uzupełnia światową kolekcję o przykład z regionu Pacyfiku, gdzie ruch ten kształtował budynki publiczne i prywatne między wojnami światowymi.

Ten kompleks mieszkalny ukończono w 1936 roku i wykazuje charakterystyczne cechy architektury Art Deco w Londynie. Florin Court prezentuje zakrzywione fasady z czerwonej cegły z poziomymi kamiennymi pasami typowymi dla brytyjskich interpretacji tego stylu. Ośmiopiętrowy budynek posiada wyraźne zaokrąglone balkony i symetryczny hol wejściowy. Konstrukcja łączy funkcjonalne jednostki mieszkalne z dekoracyjnymi elementami geometrycznymi, demonstrując zastosowanie zasad Art Deco w brytyjskim budownictwie mieszkaniowym końca lat trzydziestych.

Ten budynek dominuje nad Plaza Independencia w centrum Montevideo. Palacio Salvo ukończono w 1928 roku i do początku lat trzydziestych był najwyższą konstrukcją w Ameryce Południowej. Włoski architekt Mario Palanti zaprojektował 100-metrową wieżę z charakterystyczną kopułą i stopniowanymi formami typowymi dla architektury Art Deco. Fasada przedstawia ozdobne detale, geometryczne wzory i pionowe linie, które umieszczają budowlę w ruchu międzynarodowym. Budynek został pierwotnie zaprojektowany jako wielofunkcyjna inwestycja z mieszkaniami, sklepami i biurami. Dziś Palacio Salvo mieści różne biura i pozostaje punktem orientacyjnym stolicy Urugwaju.

Ten budynek mieszkalny wznosi się w centrum Kapsztadu i dokumentuje zastosowanie zasad art déco w południowoafrykańskiej architekturze mieszkaniowej pod koniec lat trzydziestych XX wieku. Mutual Heights prezentuje charakterystyczne linie pionowe i wzory geometryczne tego ruchu, dostosowane do warunków klimatycznych i wymogów urbanistycznych regionu Przylądka. Budynek stanowi przykład tego, jak międzynarodowe trendy projektowe wpływały na krajobraz architektoniczny miast afrykańskich w tej epoce i reprezentuje ważny wkład w światowy zasięg stylu art déco w strukturach mieszkalnych i komercyjnych.

Paramount Theatre to sala koncertowa wybudowana w 1931 roku w centrum Oakland. Budynek prezentuje charakterystyczne cechy stylu art déco z wieżą o wysokości 12 m oznaczającą fasadę przy Telegraph Avenue. Główna widownia mieści 3 040 widzów pod sklepionym sufitem z geometrycznymi motywami i oświetleniem pośrednim. Timothy Pflueger zaprojektował ten teatr z wertykalnym liniami, schodkowymi formami i dekoracyjnymi elementami metalowymi typowymi dla komercyjnej architektury art déco tamtego okresu. Wnętrze łączy mozaiki, prace szklane i malowidła ścienne z funkcjonalnymi przestrzeniami dla występów i publiczności. Teatr służy jako miejsce koncertów, projekcji filmowych i programów kulturalnych od czasu otwarcia.

Fisher Building to wieżowiec w Detroit ukończony w 1928 roku i przedstawia się jako jeden z najbardziej znaczących przykładów architektury Art Déco w Motor City. Zaprojektowany przez Alberta Kahna budynek osiąga 134 metry wysokości i był pierwotnie planowany jako część większego kompleksu, który nigdy nie został zrealizowany. Fasada łączy złote okładziny terakotowe z geometrycznymi ornamentami i liniami wertykalnymi. Wnętrze prezentuje rozbudowane prace w marmurze i mozaice w holu wraz z dekoracyjnymi malowidłami sufitowymi. Budynek służy jako centrum handlowe i biurowe w dzielnicy New Center i mieści również teatr. Architektura dokumentuje ekonomiczną prosperity Detroit podczas końca lat 1920.

Ta bazylika na Tibidabo dokumentuje zastosowanie elementów art déco w architekturze religijnej Barcelony. Świątynia Ekspiacyjna Najświętszego Serca wznosi się na szczycie o wysokości 512 metrów i została zbudowana między 1902 a 1961 rokiem. Struktura łączy komponenty neoromańskie i neogotyckie ze szczegółami dekoracyjnymi z okresu art déco. Najwyższa platforma nosi posąg Chrystusa patrzącego na miasto. Krypta przedstawia geometryczne mozaiki, podczas gdy górny kościół prezentuje pionowe linie i symetryczne formy charakterystyczne dla początku XX wieku.

Pantages Theatre przedstawia komercyjną architekturę art déco w Hollywood. Architekt B. Marcus Priteca zaprojektował budynek w 1930 roku z charakterystyczną fasadą łączącą geometryczne wzory i pionowe linie. Teatr prezentuje dekoracyjne metalowe elementy i symetryczne formy typowe dla ruchu końca lat dwudziestych i początku lat trzydziestych. Audytorium wykazuje stopniowane detale i ozdobne powierzchnie. Pantages Theatre funkcjonuje jako miejsce występów od otwarcia i dokumentuje zastosowanie stylu art déco w publicznych budynkach rozrywkowych w Los Angeles w okresie międzywojennym.

Fabryka papierosów Carreras w Camden prezentuje nietypowe podejście inspirowane stylem egipskim w ramach architektury Art Déco. Ukończony w 1928 roku budynek łączy typowe cechy Art Déco z motywami starożytnego Egiptu, w tym fasadę ze stylizowanymi kolumnami papirusowymi i czarnymi figurami kotów przy wejściu. Fabryka produkowała papierosy do lat sześćdziesiątych XX wieku, a później służyła jako przestrzeń biurowa. Projekt architektoniczny odzwierciedla ówczesną fascynację sztuką egipską po odkryciu grobowca Tutanchamona w 1922 roku. Ten budynek dokumentuje tematyczne warianty, które architekci wprowadzali do struktur komercyjnych w okresie Art Déco.

Ta siedziba prasy przy Gran Vía w Madrycie została zaprojektowana przez Pedro Muguruza między 1924 a 1929 rokiem jako główne biuro Stowarzyszenia Wydawców Dzienników. Dziewiętnaście kondygnacji budynku prezentuje elementy art déco w swojej stopniowanej formie i pionowych liniach, połączone z tradycyjnymi hiszpańskimi szczegółami architektonicznymi. Fasada łączy geometryczne ornamenty z dekoracyjnymi reliefami przedstawiającymi działalność dziennikarską. Wieża należała do najwyższych w Madrycie w momencie ukończenia i oznaczyła rozwój Gran Vía jako nowoczesnej dzielnicy biznesowej. Budynek służył jako centrum działalności prasowej w okresie znacznej ekspansji dziennikarskiej w Hiszpanii. Struktura dokumentuje zastosowanie stylu art déco w architekturze komercyjnej w Madrycie w okresie międzywojennym.

The Civic to kino z 1929 roku w centrum Auckland. Budynek łączy elementy fasady art déco z nastrojowym wnętrzem zaprojektowanym tak, aby symulować nocne niebo z gwiazdami i przesuwającymi się chmurami. Architekt Thomas O'Brien zaprojektował teatr na 2378 widzów, wprowadzając detale dekoracyjne, w tym geometryczne reliefy i ozdobne oświetlenie. Fasada prezentuje pionowe linie i symetryczne formy typowe dla okresu. The Civic pierwotnie służył jako teatr rewiowy i kino, obecnie funkcjonuje jako miejsce projekcji filmowych i występów na żywo. Teatr dokumentuje rozprzestrzenianie się stylu art déco w regionie południowego Pacyfiku pod koniec lat dwudziestych.

Ten music hall w 9. dzielnicy Paryża otrzymał fasadę art déco w 1926 roku, łącząc obiekt z architektoniczną ewolucją miasta w okresie międzywojennym. Folies Bergère dokumentują zastosowanie stylu w obiektach rozrywkowych w stolicy Francji. Geometryczne wzory i elementy dekoracyjne fasady wpisują się w tę kolekcję, obejmującą budowle publiczne, prywatne i komercyjne od Paryża po Nowy Jork i Miami. Teatr pokazuje międzynarodowe rozprzestrzenienie się art déco w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku.

Ten pałac w Mediolanie демонstruje geometryczne zasady i elementy dekoracyjne ruchu art déco, który kształtował międzynarodową architekturę w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Budynek należy do szerszej kolekcji znaczących struktur art déco, od nowojorskich drapaczy chmur po instytucje kulturalne w Paryżu i Budapeszcie. Fasada Palazzo Bolchini prezentuje charakterystyczne linie pionowe i symetryczny projekt typowy dla epoki. Jako mediolański przykład tego światowego ruchu, struktura występuje obok innych europejskich przedstawicieli, takich jak Villa Empain w Brukseli i Pałac Stoclet, dokumentując regionalne interpretacje stylu.

Ten blok mieszkalny ukończony w 1932 roku według projektu Pierre'a Patouta ucieleśnia nautyczną estetykę architektury art déco lat trzydziestych XX wieku. Profil budynku przywodzi na myśl transatlantyk z kształtami dziobu, poziomymi pasami i okrągłymi oknami. Do charakterystycznych elementów zewnętrznych należą ciągłe balkony ukształtowane jak pokłady statku oraz białe płytki ceramiczne podkreślające opływowe formy. Le Paquebot stanowił część ruchu w nowoczesnej architekturze łączącego nowe materiały i funkcjonalny projekt z elementami dekoracyjnymi. Struktura reprezentuje jeden z kilku paryskich budynków, które przełożyły ducha ery maszyn na formy mieszkalne. Wraz z budowlami takimi jak Palais de Tokyo ten budynek dokumentuje rozprzestrzenianie się art déco w stolicy Francji w okresie międzywojennym.

Ten hotel ukończony w 1935 roku stoi przy Collins Avenue i reprezentuje styl art déco poprzez pionową fasadę z żółto-kremowego tynku, czerwono-niebieskiego neonu oraz charakterystyczne symetryczne linie. Hotel należy do Miami Beach Architectural Historic District i wykazuje typowe proporcje budynków Ocean Drive z tego okresu. Struktura demonstruje, jak art déco adaptowało się w Stanach Zjednoczonych w okresie międzywojennym, łącząc funkcjonalne przestrzenie z dekoracyjnymi elementami z lastryko i chromu. Colony Hotel reprezentuje rozwój Miami Beach jako celu podróży i dokumentuje architekturę komercyjną tej epoki na Florydzie.

Ten kompleks muzealny zbudowany w latach 1928-1931 na Międzynarodową Wystawę Kolonialną przedstawia propagandę kolonialną w formie architektonicznej. Fasada Palais de la Porte Dorée zawiera płaskorzeźbę o powierzchni 1076 metrów kwadratowych autorstwa Alfreda Janniota przedstawiającą sceny z francuskich terytoriów kolonialnych. Wewnątrz budynek łączy geometryczne wzory z motywami afrykańskimi i azjatyckimi. Sale demonstrują charakterystyczne cechy art déco poprzez symetryczne układy i detale dekoracyjne. Obiekt mieści obecnie Musée national de l'histoire de l'immigration oraz tropikalne akwarium działające od otwarcia w 12. dzielnicy.

Ten basen publiczny w Bruay-la-Buissière otwarto w 1932 roku i prezentuje geometryczne linie oraz funkcjonalne zasady architektury Art Déco, która w latach trzydziestych objęła obiekty użyteczności publicznej. Budynek łączy charakterystyczne elementy dekoracyjne tego stylu z praktycznymi wymaganiami obiektu sportowego. Piscine Roger-Salengro dokumentuje rozprzestrzenianie się wzornictwa Art Déco do mniejszych francuskich miast przemysłowych w tym okresie.

Ten wieżowiec w stylu art déco w centrum Buffalo został ukończony między 1929 a 1931 rokiem według projektu architektów Johna J. Wade'a i George'a Dietela. Wieża wznosi się na 32 kondygnacje do wysokości 115 metrów. Fasada z wapienia zawiera geometryczne ornamenty z terakoty charakterystyczne dla architektury art déco okresu międzywojennego. Budynek mieści miejskie biura administracyjne i pokazuje budownictwo publiczne tego okresu. Pionowe linie i stopniowana korona przestrzegają zasad projektowych obecnych w innych reprezentatywnych strukturach tej kolekcji, takich jak Chrysler Building. Hol wejściowy prezentuje elementy dekoracyjne z marmuru i brązu.

Ta hala przemysłowa wzniesiona między 1929 a 1930 rokiem демонstruje zastosowanie stylu art déco w budynkach komercyjnych we Francji pod koniec lat dwudziestych. Budynek łączy geometryczne wzory i pionowe linie z funkcjonalną architekturą charakterystyczną dla międzynarodowego ruchu. Fasada prezentuje symetryczne formy i metalowe elementy dekoracyjne typowe dla okresu międzywojennego. Comptoir de l'Industrie dokumentuje rozprzestrzenianie się stylu w dzielnicach biznesowych francuskich miast i dodaje do tej kolekcji przykład komercyjnej architektury art déco obok lepiej znanych budynków publicznych i kulturalnych z tamtej epoki.

Ten art deco drapacz chmur w Albany został zbudowany w latach 1928–1930 jako główny budynek administracyjny stanu Nowy Jork. Nazwana na cześć byłego gubernatora Alfreda E. Smitha konstrukcja osiąga wysokość 126 metrów i liczy 34 piętra. Fasada wykazuje charakterystyczne linie pionowe i wzory geometryczne typowe dla architektury publicznej końca lat dwudziestych XX wieku. Budynek łączy się z innymi znaczącymi strukturami art deco udokumentowanymi w tej kolekcji, w tym Chrysler Building w Nowym Jorku i Hoover Building w Londynie. Okładzina kamienna i cofnięte górne piętra odpowiadają zasadom projektowym epoki. Alfred E. Smith Building nadal funkcjonuje jako centrum administracyjne i reprezentuje praktyczne zastosowanie stylu art deco w sektorze publicznym.

Ten wieżowiec w stylu Art Déco został ukończony w 1930 roku i stanowi jeden z najważniejszych budynków komercyjnych Chicago. Merchandise Mart zajmuje cały kwartał zabudowy wzdłuż rzeki Chicago i pierwotnie służył jako centralny rynek hurtowy mebli i artykułów gospodarstwa domowego. Fasada przedstawia charakterystyczne linie wertykalne i geometryczne ornamenty typowe dla architektury Art Déco z końca lat 1920. Z powierzchnią około 372 000 metrów kwadratowych budynek należał do największych struktur komercyjnych na świecie w momencie otwarcia. Struktura dokumentuje amerykańską interpretację Art Déco w kontekście komercyjnym i reprezentuje rozwój architektoniczny tego międzynarodowego ruchu w okresie międzywojennym.