Wodospady Haute-Savoie: wodospady, wąwozy i lodowcowe kręgi

Cascade du Dard spływa po kilku granitowych stopniach w środku lasu między Chamonix a Les Praz. Woda spada na około 20 metrów, tworząc po drodze małe baseny. Ścieżka prowadzi przez las iglasty, a woda pochodzi bezpośrednio z lodowca Mer de Glace. Atmosfera wokół wodospadu jest chłodna i wilgotna, zwłaszcza wczesnym latem, gdy zaczyna się topnienie śniegu.

Cascades d'Angon opadają kilkoma progami ze skały nad jeziorem. Woda spada około 60 metrów po wapiennych kamieniach w stronę brzegu. Ścieżka przez wąwóz prowadzi po drewnianych mostkach i metalowych drabinkach przymocowanych do zbocza. Szum słychać z daleka. Wiosną i po deszczach przepływ jest silniejszy. Okolica jest zalesiona, a miejscami trzeba trzymać się liny. Z dołu widać jezioro między drzewami.

Cascade de la Diosaz spada około 300 metrów w wąwóz, skacząc po kilku skalnych stopniach. Metalowe kładki prowadzą zwiedzających przez Gorges de la Diosaz, wzdłuż ścian i blisko wody. Huk odbija się echem w całym kanionie. Wiosną i po deszczu rzeka wzbiera, piana unosi się wyżej, a platformy robią się śliskie. Ścieżki są wąskie, miejscami trudne do przejścia. Latem poziom wody spada, ale powietrze pozostaje chłodne i wilgotne. Na ścianach rosną mchy i paprocie. Trasa zajmuje około godziny i wraca do wejścia do wąwozu.

Wodospady Cirque du Fer znajdują się na końcu doliny polodowcowej w kształcie podkowy. Około trzydzieści wodospadów spływa wzdłuż wapiennych ścian, które wznoszą się od 500 do 2000 metrów. Objętość wody zmienia się wraz z wiosennym topnieniem śniegu i opadami deszczu. Latem niektóre strumienie wysychają niemal całkowicie, podczas gdy inne niosą wodę przez cały rok. Słychać szum płynącej wody z daleka, gdy strumienie są silne. Dno doliny jest płaskie i pokryte łąkami przecinanymi szlakami turystycznymi. Wokół amfiteatru rosną świerki i modrzewie. Ściany skalne tworzą półkole, które zamyka dolinę. Miejsce leży w rezerwacie przyrody Sixt-Passy.

Cascade de Nyon spada z wysokości 55 metrów i można do niej dotrzeć kolejką linową z dolnej stacji w Nyon. Wodospad znajduje się w połowie drogi między dnem doliny a szczytem, otoczony alpejskimi łąkami i skalistymi stokami. Latem topniejący śnieg z wyższych partii utrzymuje przepływ wody, podczas gdy jesienią strumień płynie spokojniej. Kolejka ułatwia dostęp, także rodzinom i spacerowiczom szukającym krótszej trasy. Od punktu przyjazdu ścieżki prowadzą przez okoliczne pastwiska i łączą się z innymi szlakami, które prowadzą głębiej w góry.

Ten wodospad dzieli się na dwa równoległe nurty i spada 35 metrów przez formację wapienną w pobliżu Thônes. Cascade de Morette należy do wodospadów Haute-Savoie i pokazuje szczególną formę. Woda płynie przez oba ramiona i spada wzdłuż jasnej skały. Wodospad znajduje się w okolicy Thônes i należy do krajobrazu wąwozów i wodospadów, które kształtują departament. Ze ścieżki leśnej widać dwa nurty wody.

Ten wodospad opada 25 metrów przez naturalny skalny łuk w kierunku zielonej doliny. Woda spływa po kamieniach pokrytych mchem i tworzy wąskie otwarcie w skale. Dostęp prowadzi przez leśną ścieżkę przechodzącą przez buczyny i świerczyny. Wiosną, gdy zaczyna się topnienie śniegu, przepływ wody jest silniejszy, a dźwięk słychać z daleka. Okolica jest cicha, niewiele osób tu przychodzi. Mech na skałach nadaje miejscu wilgotną, chłodną atmosferę. Cascade des Poux należy do wodospadów Haute-Savoie położonych z dala od głównych szlaków.

Cascade d'Arpenaz spada na 860 metrów przez kilka wapiennych stopni. To zjawisko naturalne na południe od Sallanches wyróżnia się wyjątkową wysokością spadku, jedną z największych w Alpach. Woda pochodzi z lodowców masywu Mont Blanc i gromadzi się na ścianach skalnych, zanim spadnie w cienkich zasłonach do doliny. Przepływ waha się wraz z topnieniem śniegu, kaskada jest najpotężniejsza na wiosnę. Całą wysokość widać z drogi, ścieżka prowadzi bliżej dolnej części.

Cascade de Seythenex spada z wysokości 45 metrów po skalnej ścianie i zasila u podnóża odrestaurowane koło wodne z XIX wieku. Koło napędzało niegdyś tartak. Ścieżka do kaskady prowadzi wzdłuż strumienia przez las. Dojście jest krótkie i łatwe, dlatego często odwiedzają ją rodziny i spacerowicze. Wiosną i po deszczach woda przybiera, a mgła zwilża okolice. Latem przepływ słabnie, a dźwięk cichnie. Ławka w pobliżu zachęca do odpoczynku i obserwacji.

Cascades des Combes spływają po wapiennych stopniach przez las, który opada pod kątem 30 stopni. Woda dzieli się na kilka wodospadów, które ślizgają się po stopniach o różnej wysokości i nabierają większej lub mniejszej siły w zależności od ostatnich opadów. Ścieżka prowadzi przez las liściasty, w którym szum płynącej wody jest niemal stały. Otoczenie wydaje się wilgotne i chłodne, szczególnie latem, gdy drzewa dają cień. Wiosną, gdy śnieg topnieje, przepływ wzrasta i wodospady stają się wyraźnie głośniejsze.

Rzeka Orbe spada tu na 20 metrów, zanim zasila elektrownię wodną. Wodospad leży w zalesionej dolinie, do której prowadzi spokojna ścieżka. U podstawy powstał naturalny zbiornik, gdzie woda wiruje i pieni się. Pobliskie instalacje pokazują, jak dawniej wykorzystywano energię wody. Szum wody towarzyszy odwiedzającym przez całą wędrówkę. Latem przepływ jest zazwyczaj mniejszy, ale okolica pozostaje przyjemnie chłodna.

Cascade du Rouget spada po wapiennej ścianie w dwóch stopniach. Woda opada na ponad 90 metrów i uderza o skały u podstawy. Huk strumienia słychać z daleka. W zależności od pory roku i opadów natężenie przepływu się zmienia. Wiosną topniejący śnieg powiększa rzekę. Las i skały otaczają wodospad. Ścieżka prowadzi do punktu widokowego przy kaskadach.