Stacja Polarna im. Stanisława Baranowskiego na Spitsbergenie

Stanisławowska Stacja Polarną Spitzbergenu to ośrodek badawczy na Spitzbergenie zbudowany na skazie poniżej moreny bocznej lodowca Werenskiolda. Zlokalizowana około 550 metrów od wybrzeża Nottinghambukta oferuje pomieszczenia do zamieszania i magazynowania dla grup badawczych zajmujących się glacjologią, klimatologią, geologią i ekologią w środowisku arktycznym.

Polscy naukowcy rozpoczęli działalność badawczą w regionie podczas Międzynarodowego Roku Geofizycznego w 1957 roku, co doprowadziło do założenia stacji w 1971 roku. To założenie oznaczało stworzenie trwałej bazy badań arktycznych do długoterminowych badań naukowych.

Instytut Geografii i Rozwoju Regionalnego Uniwersytetu Wrocławskiego zarządza stacją, umożliwiając naukowcom z różnych krajów wspólną pracę nad badaniami arktycznymi. Odwiedzający mogą obserwować, jak badacze z różnych krajów pracują razem i dzielą się swoimi ustaleniami w tym odległym miejscu.

Teren jest najbardziej dostępny podczas arktycznych miesięcy letnich, gdy pogoda jest bardziej stabilna i możliwe są zajęcia na świeżym powietrzu. Odwiedzający powinni wiedzieć, że stacja znajduje się w odległym regionie i wymaga specjalnego sprzętu oraz przygotowania na ekstremalne warunki klimatyczne.

Wodospad o wysokości około 2,5 metra z potoku Brattegg płynie przez małą rzeczną wąwozie obok ośrodka badawczego. Ten naturalny przepływ wody tworzy uderzającą cechę w innym przypadku skromnym krajobrazie polarnym.

Założenie: 1971

Współrzędne GPS: 77.07220,15.19170

Najnowsza aktualizacja: 12 grudnia 2025 o 08:58