Zapora Grand Coulee

Zapora Grand Coulee to elektrownia wodna o długości 1.592 metrów na rzece Columbia w północno-wschodniej części stanu Waszyngton. Betonowa konstrukcja grawitacyjna zawiera trzy oddzielne sekcje elektrowni oraz dużą elektrownię szczytowo-pompową po lewej stronie obiektu.

Budowa rozpoczęła się w 1933 roku podczas Wielkiego Kryzysu i zatrudniała tysiące robotników na odległej pustyni Waszyngtonu. Pierwsza faza została ukończona w 1942 roku, podczas gdy późniejsze rozbudowy w latach pięćdziesiątych i siedemdziesiątych dalej zwiększyły pojemność.

Nazwa Coulee pochodzi od francuskiego słowa oznaczającego wąwóz i opisuje formację geologiczną wykształconą przez rzekę Columbia w tym rejonie. Dziś obiekt służy nie tylko do produkcji energii elektrycznej, ale także do nawadniania gruntów rolnych w całym centralnym Waszyngtonie.

Centrum odwiedzających oferuje zwiedzanie z przewodnikiem obiektu oraz wystawy dotyczące technologii produkcji energii elektrycznej. Wieczorami między majem a wrześniem na ścianę zapory wyświetlany jest bezpłatny pokaz laserowy, który można oglądać z parkingu.

Obiekt wykorzystuje system szczytowo-pompowy w nocy do pompowania wody do jeziora Banks Lake i uwalnia ją w ciągu dnia, gdy wzrasta zapotrzebowanie na energię elektryczną. Podczas drugiej wojny światowej zapora dostarczała energię dla fabryki bomb atomowych w Hanford w południowym Waszyngtonie.

Lokalizacja: Okanogan County

Lokalizacja: Grant County

Założenie: 1941

Długość: 1 592 m

Strona internetowa: http://usbr.gov/pn/grandcoulee

Współrzędne GPS: 47.95611,-118.98181

Najnowsza aktualizacja: 12 grudnia 2025 o 21:23