Pałac Lubomirskich w Warszawie

Pałac Lubomirskich to trzypiętrowy budynek w stylu neoklasycznym na placu Żelaznej Bramy z dziesięcioma masywnych kolumnami na elewacji frontowej. Dwa jednopiętowe aneksy na dziedzińcu uzupełniają kompleks budynków.

Początki pałacu sięgają czasów przed 1712 rokiem, kiedy rodzina Radziwiłłów nabyła tereny w północnej części Wielopola koło Warszawy. W latach 1791-1793 architekt Jakub Hempel przebudował go w stylu neoklasycznym z prominentną kolumnadą.

Nazwa placu odnosi się do żelaznej bramy, która tu niegdyś stała i oznaczała granicę historyczną w układzie miasta. Dzisiaj ludzie przechodzą przez tę okolicę, aby podziwiać fasadę budynku i poznać tę część centrum Warszawy.

Budynek obecnie mieści różne organizacje i jest łatwo dostępny transportem publicznym dzięki swoje centralnej lokalizacji w Warszawie. To miejsce łatwe do dotarcia pieszo i doskonale pasuje do spaceru po zabytkowym centrum.

W latach 1970 inżynierowie obrócili całą strukturę o 78 stopni, aby wyrównać ją z Osią Saską. Ten śmiały projekt inżynierski zmienił położenie pałacu bez uszkodzenia jego integralności strukturalnej.

Lokalizacja: Warsaw

Założenie: 1712

Architekci: Tadeusz Żurowski

Styl architektoniczny: Neoclassical architecture

Wykonano z: brick

Część: Warszawa – historyczny zespół miasta z traktem królewskim i Wilanowem, Saxon Axis

Adres: pl. Żelaznej Bramy 10, 00-136 Warszawa

Współrzędne GPS: 52.23965,21.00118

Najnowsza aktualizacja: 7 grudnia 2025 o 21:26