Wulkan Taal

Kaldera ma 25 kilometrów średnicy i zawiera jezioro, z którego wznosi się zamieszkała wyspa wulkaniczna z kraterem ukrywającym mniejsze jezioro kraterowe. Cały ten układ tworzy zagnieżdżoną sekwencję wody i lądu w obrębie starszej struktury wulkanicznej w prowincji Batangas.

Cztery duże erupcje między 500 000 a 100 000 lat temu ukształtowały kalderę, podczas gdy późniejsze zdarzenia stworzyły centralną wyspę. Od XVI wieku kronikarze udokumentowali dziesiątki kolejnych erupcji, które zmieniły krajobraz i wzorce osadnicze.

Wioski rybackie i społeczności rolnicze otaczają jezioro, sprzedając świeże ryby i produkty na targach kształtowanych przez pokolenia lokalnej wiedzy. Odwiedzający zauważają łodzie odpływające o świcie oraz pola z ananasami i kawą uprawiane pomimo ciągłego zagrożenia z dołu.

Filipiński Instytut Wulkanologii dostarcza codzienne raporty o aktywności sejsmicznej, które odwiedzający powinni sprawdzić przed zaplanowaniem wyjazdu. Dostęp na wyspę jest tylko łodzią, a warunki zmieniają się szybko w zależności od poziomów alertu i pogody.

Miejsce zalicza się do najniebezpieczniejszych wulkanów na świecie ze względu na bliskość gęsto zaludnionych obszarów i nieprzewidywalność erupcji. Pomimo tego ryzyka centralna wyspa pozostaje zamieszkana, z wioskami, szkołami, a nawet małym urzędem pocztowym w obszarze krateru.

Lokalizacja: Batangas

Lokalizacja: Calabarzon

Wysokość nad poziomem morza: 129 m

Część: Taal Caldera

Współrzędne GPS: 14.01000,120.99750

Najnowsza aktualizacja: 11 grudnia 2025 o 20:20