Park Narodowy Abel Tasman

Park Narodowy Abela Tasmana to obszar chroniony na północnym wybrzeżu Wyspy Południowej Nowej Zelandii, obejmujący lasy, plaże i skaliste przylądki. Linia brzegowa ciągnie się na długim odcinku wzdłuż zatoki Tasman, ukazując granitowe formacje, złocisty piasek i gęstą roślinność sięgającą do wody.

Region został dostrzeżony w 1642 roku przez europejskiego odkrywcę, ale pozostał w dużej mierze niezamieszkany z europejskiej perspektywy. W XX wieku obszar uzyskał status chroniony i został oficjalnie ogłoszony parkiem narodowym w 1942 roku.

Nazwa upamiętnia holenderskiego żeglarza, który jako pierwszy Europejczyk dotarł do tego wybrzeża. Zwiedzający znajdują ślady obecności Māorysów w osłoniętych zatokach, gdzie rybołówstwo i uprawa roślin utrzymywały społeczności.

Taksówki wodne odpływają z nadmorskich miejscowości Marahau i Kaiteriteri, przewożąc podróżnych do kilku punktów lądowania wzdłuż wybrzeża. Osoby planujące wędrówki powinny sprawdzić pływy i warunki pogodowe, ponieważ niektóre odcinki są przejezdne tylko podczas odpływu.

Rezerwat morski u wybrzeża zawiera podwodne jaskinie i tunele, gdzie foki, delfiny i pingwiny pływają w swoim naturalnym środowisku. Nurkowie z rurką i kajakarze często spotykają zwierzęta z bliska w spokojnych zatokach.

Lokalizacja: Tasman District

Założenie: 1942

Wysokość nad poziomem morza: 440 m

Współrzędne GPS: -40.90003,172.97150

Najnowsza aktualizacja: 5 grudnia 2025 o 23:28