Południowy Lądolód Patagoński

Południowe Patagonijskie Pole Lodowe rozciąga się przez granicę między Chile i Argentyną z siecią lodowców spływających do głębokich fiordów i górskich jezior. Centralny lód osiąga wysokości powyżej 1800 metrów, podczas gdy odpływy kończą się na poziomie morza w dolinach poniżej.

Europejscy odkrywcy mapowali brzegi pola lodowego od XVI wieku, ale wnętrze pozostawało niezbadane do XX wieku. Systematyczne pomiary rozpoczęły się w latach 40. XX wieku, gdy komisje graniczne próbowały określić dział wodny między obydwoma krajami.

Lokalni hodowcy nazywają białe szczyty *Campo de Hielo* i używają kształtu ścian lodowych do orientacji podczas zmian pogody. Lodowce dostarczają wodę z topnienia rzekom zaopatrującym osady regionu.

Najlepsze warunki do oglądania występują między listopadem a marcem, gdy dłuższe światło dzienne oświetla lód, a silne wiatry są rzadsze. Lekkie ścieżki spacerowe w parkach narodowych to najczęstszy sposób podejścia, podczas gdy wycieczki lodowcowe wymagają doświadczonych przewodników.

Pole lodowe zasila lodowce, które spływają do różnych oceanów: niektóre docierają do Pacyfiku przez chilijskie fiordy, inne odpływają do argentyńskich jezior odprowadzających wodę do Atlantyku. Ten dział wodny dzieli kontynent amerykański od północy do południa.

Lokalizacja: Magellan and the Chilean Antarctic Region

Lokalizacja: Aysén Region

Lokalizacja: Santa Cruz Province

Lokalizacja: Natales

Lokalizacja: O'Higgins

Lokalizacja: Lago Argentino Department

Lokalizacja: Última Esperanza Province

Lokalizacja: Capitán Prat Province

Współrzędne GPS: -49.49395,-73.27063

Najnowsza aktualizacja: 5 grudnia 2025 o 23:24