Białowieski Park Narodowy

Białowieski Park Narodowy jest chronionym obszarem leśnym w województwie podlaskim na granicy z Białorusią, wchodzącym w skład transgranicznego obiektu światowego dziedzictwa UNESCO. Polska część rezerwatu obejmuje ponad 10 000 hektarów wielowarstwowego lasu liściastego, gdzie dęby, świerki i graby rosną obok powalonych pni gnijących na leśnej ściółce.

Obszar został ogłoszony rezerwatem leśnym w 1921 roku i otrzymał status parku narodowego w 1932 roku, gdy polskie władze zabezpieczyły ostatnie pozostałości prastarego lasu. UNESCO uznała obiekt za światowe dziedzictwo w 1979 roku, a później rozszerzyła uznanie na obie strony granicy.

Nazwa pochodzi od pobliskiej wsi Białowieża, co oznacza białą wieżę i nawiązuje do dawnego posterunku granicznego. Zwiedzający spotykają dziś las, który od wieków inspiruje poetów i przyrodników w całej Europie.

Dostęp do najściślej chronionych stref wymaga przewodnika, a grupy są ograniczone do 20 osób, które muszą pozostać na wyznaczonych szlakach. Turyści mogą swobodnie poruszać się w innych odcinkach, choć grunt jest często nierówny, a gęste poszycie może ograniczać widoczność.

Las chroni największą wolno żyjącą populację żubrów europejskich, reintrodukowanych po dziesięcioleciach prac hodowlanych. Ponad 8000 gatunków bezkręgowców żyje tutaj, w tym chrząszcze żywiące się wyłącznie rozkładającym się martwym drewnem.

Lokalizacja: Hajnówka

Założenie: 1932

Część: Białowieża Forest

Strona internetowa: http://bpn.com.pl

Współrzędne GPS: 52.76667,23.86667

Najnowsza aktualizacja: 15 grudnia 2025 o 00:56