Masonic Temple

Świątynia Masonów była budynkiem biurowym na skrzyżowaniu Randolph Street i State Street w Chicago, wznosząca się 21 pięter z centralnym dziedzińcem. Przestrzenie handlowe zajmowały dolne poziomy, podczas gdy górne piętra zawierały biura i sale spotkań.

Zaprojektowany przez Johna Wellborna Roota, ten budynek został wybudowany w 1892 roku i pozostał najwyższą strukturą Chicago od 1895 do lat 1920. Jego wybitna wysokość uczyniła go definiującą cechą panoramy miasta w tamtym okresie.

Górne piętra mieściły sale spotkań masońskich, które służyły również jako przestrzenie teatralne dla różnych przedstawień i wydarzeń.

Budynek zawierał złożony system wind, który miał trudności podczas wydarzeń z dużymi tłumami na wyższych piętrach. Przestrzenie handlowe na niższych poziomach były łatwo dostępne z poziomu ulicy i obsługiwały ruch pieszych przez cały dzień.

Budynek został wyburzony w 1939 roku, a teren przeszedł kilka zmian następnie. Dwupiętrowa apteka najpierw zajęła przestrzeń, zanim miejsce zostało ostatecznie przeznaczone na inne użytki.

Lokalizacja: Chicago

Założenie: 1892

Architekci: John Wellborn Root

Piętra nad ziemią: 21

Wysokość: 92 m

Współrzędne GPS: 41.88480,-87.62760

Najnowsza aktualizacja: 7 grudnia 2025 o 11:07