Miejsca do fotografowania w Nîmes: zabytki rzymskie, nowoczesna architektura i historyczne ogrody

Ta rzymska świątynia z pierwszego wieku p.n.e. stoi ze swoimi korynckimi kolumnami w centrum miasta. Fasada jest w pełni zachowana i pokazuje proporcje architektury augustowskiej. Wewnątrz film przedstawia historię miasta i wykorzystanie budynku na przestrzeni wieków. Przed wejściem plac wyznacza przejście między światem antycznym a nowoczesnym otoczeniem.

Ten amfiteatr rzymski został zbudowany około 70 roku n.e. i mieścił około 24 tysięcy widzów. Fasada z dwupoziomowymi arkadami otacza owalną arenę, na której do dziś odbywają się koncerty i corridy. Trybuny są zachowane, można przejść przez korytarze pod siedzeniami, gdzie niegdyś czekali gladiatorzy i dzikie zwierzęta. Z górnych poziomów widać całą budowlę i dachy starego miasta dookoła.

Te publiczne ogrody z XVIII wieku łączą rzymskie ruiny z zagospodarowanymi tarasami, basenami wodnymi i zacienionymi alejami. Podczas spaceru odkrywasz starożytne pozostałości, w tym świątynię Diany, obok klasycznych rzeźb i zespołów fontann. Różne poziomy parku oferują zmieniające się perspektywy na roślinność i historyczne fragmenty. W gorące dni mieszkańcy szukają cienia pod starymi drzewami. Powierzchnie wody odbijają światło i tworzą spokojne motywy dla fotografów.

Tour Magne wznosi się na wzgórzu Mont Cavalier, w górnej części Jardins de la Fontaine. Ta wieża pochodzi z pierwszego wieku i stanowiła część rzymskich murów Nemausus. Dziś konstrukcja osiąga 32 metry wysokości – pierwotnie była wyższa. Z platformy widać dachy starego miasta, Arènes, okolice aż po Camargue i w pogodne dni Cévennes. Wejście po spiralnych schodach prowadzi przez kilka kondygnacji. Mury z lokalnego wapienia wciąż noszą ślady starożytnej techniki budowlanej. Wokół wieży ścieżki i tarasy zapraszają do spacerów.

Carré d'Art to budynek muzeum ze szkła i stali zaprojektowany przez brytyjskiego architekta Normana Fostera i otwarty w 1993 roku. Fasada odbija starożytną rzymską świątynię Maison Carrée, która stoi bezpośrednio naprzeciwko na tym samym placu. Pięć kondygnacji prezentuje sztukę współczesną od drugiej połowy XX wieku do dziś, w tym malarstwo, rzeźby, fotografie i instalacje wideo. Z ostatniego piętra duże okna wychodzą na miasto i okoliczne dachy. Parter otwiera się na place de la Maison Carrée, łącząc nowoczesną konstrukcję z historycznym otoczeniem. Biblioteka publiczna zajmuje kilka poziomów i jest dostępna przez osobne wejście.

Ta rzymska budowla z pierwszego wieku stoi w Jardins de la Fontaine i pokazuje kamienne sklepienia oraz formy architektoniczne z epoki cesarskiej. Mury zachowują ślady nisz, kolumn i centralnej sali. Budynek należał do większego zespołu wokół źródła, które w starożytności służyło jako sanktuarium. Do ruin prowadzą ścieżki biegnące między basenami wodnymi i starymi drzewami. Miejsce łączy rzymskie dziedzictwo z układem ogrodowym z osiemnastego wieku.

Ta kamienna brama została zbudowana w 16 r. p.n.e. i oznaczała wejście do rzymskiego miasta wzdłuż Via Domitia. Porte Auguste posiada dwa duże łuki i dwa mniejsze, wbudowane w mury miejskie. Służyła jako punkt kontrolny i symbol rzymskiej władzy. Dziś stoi swobodnie w krajobrazie miejskim i pokazuje techniki budowlane starożytności z jej masywnymi blokami kamiennymi oraz przejściami, którymi kiedyś przemieszczały się wozy, piechurzy i żołnierze. Obiekt znajduje się przy spokojnej ulicy, gdzie przechodnie mogą z bliska oglądać stare mury.

Ten centralny plac z platanami, fontannami i ławkami znajduje się blisko stacji Feuchères i fontanny Pradier. Wytyczono go w XIX wieku i łączy nowoczesną część miasta ze starym centrum. Rodziny, studenci i podróżni spotykają się pod drzewami, które latem dają cień. Szerokie alejki prowadzą bezpośrednio do rzymskich zabytków i Carré d'Art. Z esplanady można dojść do głównych ulic, sklepów i restauracji w centrum. Miejsce sprawia wrażenie otwartego i spokojnego, mimo że otaczają je drogi.

Ten zbiornik rozdzielczy z pierwszego wieku znajduje się na końcu rzymskiego akweduktu. Castellum dzieliło wodę przez pięć otworów na różne kanały, które prowadziły ją przez miasto. Widać okrągłą kamienną strukturę z otworami u podstawy, przez które woda płynęła według potrzeb. Niewiele przykładów tego typu przetrwało, a ten należy do najstarszych w Europie. Miejsce jest małe i ciche, niewielu zwiedzających się tu zatrzymuje. Można zaobserwować układ kanałów, stan kamieni i sposób działania całego systemu. Dla Nîmes ta instalacja była kluczem do zaopatrzenia w wodę, bez której miasto nie mogłoby się rozwijać.

To muzeum gromadzi malarstwo z pięciu stuleci, od średniowiecza po romantyzm. W salach wiszą dzieła włoskie, francuskie i flamandzkie. Dziedziniec prezentuje rzymskie mozaiki znalezione w okolicach Nîmes. Fasada pochodzi z XIX wieku i wpisuje się w klasyczny krajobraz miejski. Zwiedzanie łączy starożytne znaleziska z historią sztuki europejskiej na niewielkiej przestrzeni.

To współczesne muzeum stoi naprzeciwko amfiteatru i prezentuje znaleziska archeologiczne z czasów rzymskich miasta. Szklana fasada odbija arenę i wpuszcza światło dzienne do sal wystawowych. Wewnątrz antyczne obiekty przeplatają się z cyfrowymi rekonstrukcjami ilustrującymi życie w rzymskiej kolonii. Mozaiki, posągi, przedmioty codziennego użytku i inskrypcje opowiadają historię mieszkańców starożytności. Z ogrodu na dachu widać dachy starego miasta i amfiteatr.

Ten trzypoziomowy rzymski akwedukt rozciąga się nad rzeką Gardon około 20 kilometrów od miasta. Budowniczowie układali kamienne łuki jeden nad drugim, by prowadzić wodę ze źródła do Nîmes. Dziś most stoi wolno w krajobrazie. Odwiedzający spacerują wzdłuż brzegu rzeki lub podążają ścieżkami po obu stronach. Łuki rzucają długie cienie na wodę w zależności od pory dnia. Z punktów widokowych widać konstrukcję i skalę budowli, która pokazuje, jak inżynierowie przenosili wodę przez doliny dwa tysiące lat temu.

Ten plac jest otoczony kamiennymi budynkami z osiemnastego wieku. Restauracje z tarasami i śródziemnomorskie drzewa określają jego wygląd. W dni targowe stoiska wypełniają przestrzeń; w inne dni pozostaje spokojniejszy. Wąskie uliczki wokół prowadzą do innych części starego miasta. Światło słoneczne pada na fasady i bruk, tworząc odprężającą atmosferę.

Ta marmurowa fontanna z 1851 roku przedstawia cztery posągi symbolizujące rzeki: Rodan, Gardon, Fontaine d'Eure i Vistre. Monument stoi na Esplanade Charles-de-Gaulle, jednym z centralnych placów Nîmes. Figury zostały wyrzeźbione w stylu klasycznym i tworzą razem kompozycję oddającą hołd miastu jako miejscu wody. Przechodząc obok, można dostrzec szczegóły twarzy i płynące kształty szat. Fontanna nosi nazwisko rzeźbiarza Jamesa Pradiera, który stworzył także inne dzieła we Francji. Należy do pomników publicznych wzniesionych w Nîmes w XIX wieku, kiedy miasto przebudowywało swoje place i ogrody.

Ta rzymska brama z pierwszego wieku przed naszą erą była częścią murów miejskich. Stała przy drodze do Lyonu i oznaczała jedno z wejść do antycznego miasta. Porte de France pokazuje typową budowę rzymskich fortyfikacji z masywnych kamieni. Dziś brama stoi pośrodku nowoczesnej sieci ulic, otoczona domami i sklepami. Kiedy stoisz przed nią, możesz sobie wyobrazić, jak podróżnicy i kupcy wchodzili tutaj do miasta dwa tysiące lat temu.

Ten plac w centrum służy jako miejsce spotkań mieszkańców Nîmes. Wieża zegarowa z XIX wieku stoi pomiędzy kamiennymi budynkami i restauracjami z tarasami. W ciepłe dni ludzie siedzą na zewnątrz, piją kawę i obserwują codzienne życie. Architektura łączy tu rzymską przeszłość miasta z późniejszymi zmianami, które ukształtowały Nîmes.

Ten kompleks pokazuje materiały przemysłowe jako decyzję architektoniczną. Dwa budynki rozciągają się na ponad 100 metrów i prezentują elewacje z blachy falistej, stali i szkła. Mieszkania otwierają się na zewnętrzne galerie przypominające pokłady statków. Jean Nouvel zaprojektował zespół jako odpowiedź na pytanie, jak zbudować dobre mieszkania przy ograniczonym budżecie. Pokoje są duże, plany proste, elementy techniczne pozostają widoczne. Rezultat wygląda jak fabryka przekształcona na mieszkania. Wielu mieszkańców ceni jasność i niezwykłą atmosferę. Dla fotografii kompleks oferuje linie, cienie i estetykę wyraźnie różniącą się od zwykłego budownictwa mieszkaniowego.

Katedra łączy formy romańskie i gotyckie z różnych stuleci. Zachodnia fasada nosi rzeźby oraz dwie kwadratowe wieże wzniesione w XIX wieku. Budowla pokazuje, jak Nîmes zmieniało i rozbudowywało swoje konstrukcje religijne na przestrzeni czasu, gdy miasto rozrastało się między rzymskim dziedzictwem a nowymi kierunkami architektonicznymi.

Ten neoklasyczny budynek z 1846 roku ma kolumnadę z kolumnami korynckimi przy wejściu i trójkątny fronton na fasadzie. Architektura nawiązuje do stylu rzymskich świątyń spotykanych w całym Nîmes. Budynek stoi na skraju starego miasta, niedaleko Esplanady, a jego symetryczna fasada z jasnymi kamiennymi kolumnami kontrastuje ze średniowiecznymi uliczkami wokół. Do wewnętrznego dziedzińca wchodzi się przez kutą bramę, która otwiera widok na rząd kolumn.

Place du Marché znajduje się w centrum i służy jako regularny plac targowy. Sprzedawcy rozkładają swoje stoiska pod gołym niebem, otoczeni kamiennymi fasadami z łukami i tarasami. Na parterach budynków mieszczą się sklepy i restauracje. Architektura przypomina południowofrancuską tradycję, z ochrową ścianami i dachówkami. W dni targowe ten plac jest ruchliwy, w inne dni bardziej spokojny i oferuje miejsca do siedzenia w cieniu.

Ta kamienna wieża wznosi się w centrum i pokazuje cztery białe tarcze zegarowe. Ze schodów wewnętrznych dociera się na górny taras i spogląda na stare miasto. Fasada wieży składa się z wyblakłych bloków kamiennych oraz otworów okiennych zmienianych w różnych epokach. Wieczorem tarcze zegarowe świecą i podkreślają kwadratową rzutnię konstrukcji.

Ta struktura obronna z pierwszego wieku przed naszą erą przechodzi przez tkankę miejską i pokazuje pierwotny zasięg rzymskiego miasta. Mur jest zbudowany z wapienia wydobywanego w okolicznych kamieniołomach. Był wzmocniony wieżami, z których niektóre wciąż stoją. Niektóre odcinki zostały włączone do późniejszych budynków, inne pozostają odsłonięte. Spacerując wzdłuż zachowanych części, można zobaczyć metody budowy i wymiary, które chroniły starożytne Nîmes.

Ten teatr z XIX wieku stoi w sercu Nîmes i łączy klasyczną architekturę z życiem kulturalnym miasta. Fasada prezentuje kolumny w starożytnym stylu, które przywołują rzymską przeszłość okolicy. Wewnątrz sala mieści około tysiąca widzów. Przez cały rok odbywają się tu koncerty, spektakle teatralne i inne przedstawienia. Atmosfera jest elegancka, ale nie przytłaczająca. Spacerując ulicami wokół teatru, zauważasz, jak architektura XIX wieku wpasowuje się w historyczny krajobraz miejski. Budynek zajmuje centralne położenie i stanowi stały element życia kulturalnego Nîmes.

Ta kaplica jezuicka z XVII wieku przedstawia architekturę barokową z kamiennymi rzeźbami na fasadzie. Wewnątrz znajdziesz malowidła ścienne i dzieła sztuki religijnej przypominające historię zakonu jezuitów w Nîmes. Budynek stoi spokojnie w centrum miasta i pokazuje, jak struktury religijne wpisują się w rzymskie dziedzictwo miasta. Kaplica jest czasami wykorzystywana na wystawy lub wydarzenia kulturalne.

Ten publiczny ogród znajduje się w centrum i pokazuje kamienne ławki wśród roślin śródziemnomorskich. Ścieżki biegną pod drzewami, gdzie gnieżdżą się i śpiewają miejscowe ptaki. Znajdziesz zacienione zakątki do odpoczynku po spacerze po rzymskich zabytkach miasta. Plac łączy historię i codzienne życie, z budynkami z różnych stuleci wokół niego. Rodziny przychodzą po południu, a często widać ludzi na ławkach z książką lub w rozmowie. Atmosfera jest spokojna, bez zgiełku większych alei.

Combe des Bourguignons znajduje się w pobliżu miasta i pokazuje formacje wapienne między krzewami i niskimi drzewami. Ścieżki wiją się przez rozmaryn, tymianek i dęby ostrolistne. Latem ziemia jest sucha, wiosną dzikie rośliny kwitną między skałami. Z wyższych punktów widać dachy Nîmes i okoliczne wzgórza. Wąwóz jest spokojnym miejscem do spacerów, gdzie można obserwować kształty skał i światło na białym kamieniu.

Ta miejska rezydencja pochodzi z XVII wieku i zachowuje kamienne schody z czasów Ludwika XIII. Fasada pokazuje cechy typowe dla francuskich rezydencji szlacheckich tej epoki: symetryczny układ okien, wystające gzymsy i starannie opracowany kamień. Budynek znajduje się w historycznym centrum Nîmes i łączy klasyczną elegancję z historią lokalnej wyższej klasy. Dziedziniec i przestrzenie wewnętrzne ujawniają rzemiosło francuskiego baroku.

Prywatna rezydencja Hôtel Villard pochodzi z XVIII wieku i znajduje się w historycznym centrum Nîmes. Wewnętrzny dziedziniec pokazuje typową architekturę tamtej epoki z obróbką kamienia i klasycznymi proporcjami. Wewnątrz widać meble z tego samego okresu, które ukazują, jak żyły zamożne rodziny w tamtych czasach. Fasada nosi kamienne rzeźby i detale architektoniczne, które odzwierciedlają rzemiosło tamtych lat. Budynek ten dołącza do szeregu miejskich rezydencji, które kształtują Nîmes między rzymską przeszłością a współczesną teraźniejszością.

Ten stojący kamień z epoki kamienia wznosi się pionowo i mierzy ponad trzy metry. Został wzniesiony około 4000 roku przed Chrystusem. Znajdziesz go poza centrum, w spokojnym otoczeniu. Powierzchnia nosi ślady czasu. Kamień przypomina, że ludzie żyli tutaj na długo przed Rzymianami i pozostawili swoje znaki.

Ten osiemnastowieczny wiatrak stoi na wzgórzu w pobliżu Langlade, otoczony winnicami na południe od Nîmes. Młyn został odrestaurowany, jego skrzydła odnowiono w 2015 roku. Stąd widać pola i wsie otaczającej garigi. Młyn przypomina o rzemieślniczej historii regionu i wpisuje się w wiejski krajobraz otaczający Nîmes.

Ta ścieżka prowadzi przez stare gaje oliwne, gdzie rolnicy budowali kamienne schronienia do pracy w polu. Konstrukcje pochodzą z XIX wieku i pokazują prostą budowę z suchych kamiennych murów i podstawowych dachów. Idzie się między drzewami i znajduje te chaty wciąż stojące między rzędami.

Ten zamek z XII wieku stoi poza miastem i łączy średniowieczną budowlę z wyposażeniem z późniejszych epok. Cztery wieże obramowują wewnętrzny dziedziniec. W środku sale przechowują meble, które pokazują, jak budynek był zamieszkiwany i użytkowany przez wieki. Widać stolarkę, tkaniny i przedmioty, które opowiadają o codziennym życiu szlacheckiej rodziny. Architektura jest prosta, z grubymi murami i małymi oknami. Spacerując po salach, zauważa się ślady różnych okresów, w których zamek był adaptowany i zmieniany.