Historyczne Opery na Świecie

Prostokątna sala koncertowa, wybudowana w 1888 roku, znana ze swoich walorów akustycznych i o pojemności 2000 widzów.

Budynek w stylu neobarokowym z 1908 roku, posiadający siedem poziomów i pojemność 2500 miejsc siedzących.

Neoklasyczny budynek z 1792 roku, odbudowany po pożarze w 1996 roku, z główną salą o pojemności 1000 miejsc.

Nowoczesny teatr operowy, założony w 1966 roku w Lincoln Center, wyposażony w 3800 miejsc i pięć stopniowych balkonów.

Budynek w stylu drugiego imperium z wielką marmurową klatką schodową i kopułą pomalowaną przez Marca Chagalla w 1964 roku.

Główna sala ma 2500 miejsc, odnawiana w 2011 roku, z fasadą udekorowaną korynckimi kolumnami i brązową kwadrygą.

Sala w kształcie podkowy z 2000 miejsc i sześcioma poziomami lóż, zbudowana na miejscu kościoła Santa Maria della Scala.

Budynek z salą o 1709 miejscach, odbudowany po bombardowaniach z 1945 roku i ponownie otwarty w 1955 roku Beethovena Fidelio.

Główna opera Wielkiej Brytanii, wybudowana w 1858 roku, z fasadą z korynckimi kolumnami i wielkimi arkadami.

Najstarszy teatr operowy we Włoszech, z dekorowaną salą w kształcie podkowy, z sześcioma poziomami galerii i freskowymi sufitami.

Sala koncertowa na 2400 miejsc wybudowana w 2015 roku, charakteryzuje się aluminiową konstrukcją i przeplatanymi geometrycznymi kształtami.

Opera, wybudowana w 1838 roku, odbudowana po 1945 roku, z fasadą ozdobioną posągami i wnętrzem zdobionym malowidłami i złoceniami.

Budynek eventowy z białymi, muszlami dachów, które wychodzą na port. Duński architekt Jørn Utzon stworzył ten budynek w 1973 roku.

Pięciokątna sala koncertowa na 2440 miejsc wokół centralnej sceny. Dyrygent Herbert von Karajan prowadził jej inaugurację w 1963 roku.

Prostokątna sala koncertowa, wybudowana w 1870 roku, z pozłacanymi kolumnami i posągami. Coroczny koncert noworoczny odbywa się tu od 1939 roku.

Centrum kultury nad Jeziorem Czterech Kantonów z dachem wysuniętym na 45 metrów. Architekt Jean Nouvel wybudował je w 1998 roku.

Sala koncertowa o pojemności 2804 miejsc rozłożonych na trzech poziomach. Pozostaje światowym odniesieniem ze względu na wyjątkową akustykę.

Ten budynek o wysokości 110 metrów mieści dwie sale koncertowe, hotel i apartamenty. Główna sala oferuje miejsca dla 2100 widzów.

Ta sala koncertowa na 2625 miejsc została zbudowana zgodnie z naukowymi zasadami akustyki Wallace’a Sabine’a, profesora z Harvardu.

Sala kameralna dla 545 osób. Organizuje ponad 400 koncertów rocznie i jest znana z akustycznego łuku.

Nowoczesny budynek z 1600 miejscami, zbudowany z betonu i drewna. Główna sala jest zaprojektowana jako kuboid z piramidalnymi ścianami.

Budynek o europejskiej architekturze, zbudowany podczas boomu kauczukowego. Jego kopuła zdobiona ceramiką w kolorach brazylijskiej flagi.

Budowa z drewna i płótna, położona w pałacu. Sala posiada cztery poziomy galerii i oferuje miejsce dla 712 widzów.

Barokowy teatr operowy z wnętrzem z rzeźbionego drewna. Piętrowe loże i balkony zapewniają miejsca dla 500 osób w całkowicie zachowanym otoczeniu.

Wybudowany w 1860 roku, ten cesarski teatr prezentuje barokową architekturę ze złotymi dekoracjami i czerwonym aksamitem. Budynek nosi imię żony cara Aleksandra II.

Wybudowane w 1847 roku zgodnie z włoskimi kodami architektonicznymi, to teatr posiada 2292 miejsca siedzące. Główna sala ma pięć poziomów balkonów ozdobionych złotymi motywami.

Centrum Kultury, otwarte w 2005 roku, z główną salą na 1700 miejsc. Współczesna architektura z białego betonu i szkła osiąga wysokość 75 metrów.

Neoklasycystyczny teatr operowy, wybudowany w 1818 roku. Budynek ma 2100 miejsc siedzących i orkiestron mieszczący 100 muzyków.

Okrągła sala koncertowa, otwarta w 1871 roku. Budynek posiada żelazną kopułę o średnicy 40 metrów i pojemności 5272 miejsc.

Teatr operowy, zbudowany w 1850 roku według planów architekta Antonio Lópeza Aguado. Budynek ma 1746 miejsc siedzących rozmieszczonych na czterech poziomach.

Sala koncertowa zaprojektowana przez architekta Franka Gehry'ego i otwarta w 2003 roku. Konstrukcja ze stali nierdzewnej mieści organy składające się z 6134 piszczałek.

Teatr operowy, wybudowany w 1819 roku na terenie dawnego hotelu monetarn Lindsay’s. Miejsce stało się kolebką belgijskiej rewolucji w 1830 roku.

Sala w barokowym stylu z piętrowymi balkonami, ozdobiona złotymi motywami, otwarta w 1783 roku. Mozart poprowadził premierę Don Giovanniego tutaj w październiku 1787 roku.

Neoklasyczna budowla, zbudowana w 1899 roku według planów Axela Anderberga, z główną salą na 1200 miejsc i wnętrzem w stylu secesyjnym.

Eliptyczna struktura z 2007 roku pokryta tytanem i szkłem, zaprojektowana przez architekta Paula Andreua. Główna sala mieści 2416 miejsc rozmieszczonych wokół centralnej sceny.